Στη Μολδαβία διεξάγονται εκλογές για Πρόεδρο και για Κοινοβούλιο. Το Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Μολδαβίας (Parlamentul) αποτελείται από 101 έδρες και τα μέλη του εκλέγονται από τον λαό κάθε τέσσερα χρόνια. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, ο οποίος είναι και ο Αρχηγός του Κράτους, εκλέγεται κάθε φορά μετά την πραγματοποίηση των βουλευτικών εκλογών από τις πολιτικές δυνάμεις του νέου Κοινοβουλίου. Ωστόσο, στις 4 Μαρτίου 2016 με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου επανέφερε το σύστημα της άμεσης εκλογής του προέδρου σε δύο γύρους (επιστρέφοντας στο σύστημα που ίσχυε την περίοδο 1994-2000). Ο Πρωθυπουργός της Δημοκρατίας της Μολδαβίας, ο οποίος σχηματίζει την Κυβέρνησή του, διορίζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Στη Μολδαβία, ασκείται επίσης ανεκτική πίεση, στις μειονότητες (Γκαγκαουζία και Υπερδνειστερία), ενώ αντίστοιχα, έχουν αυτονομία από το κράτος, και υπάρχουν τοπικά κοινοβούλια. Ωστόσο η Υπερδνειστερία, παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και έχει πραγματοποιήσει δεκάδες φορές παράνομες Εκλογές και Δημοψηφίσματα, ακόμη και για ανεξαρτησία από τη Μολδαβία, ενώ αντίστοιχα στην περιοχή κυβερνούν απολυταρχικά, ενώ η λεγόμενη Υπερδνειστεριακή Κυβέρνηση, έχει κατηγορηθεί από τη διεθνή κοινότητα, ακόμη και για απόλυτη και ξεκάθαρη νοθεία στις εκλογές.
2020
2009
Ο Πρόεδρος εξελέγη από το Κοινοβούλιο. Στον πρώτο γύρο της εκλογής προέδρου, στις 20 Μαΐου του 2009, η αντιπολίτευση δεν συμμετείχε στην εκλογική διαδικασία. Έτσι, ένας επαναληπτικός γύρος ορίστηκε για τις 28 Μαΐου, όμως την ημέρα εκείνη αναβλήθηκε, με το αιτιολογικό ότι δεν θα έπρεπε να γίνει αυτό κατά τον εορτασμό της Ανάληψης του Χριστού στο ορθόδοξο εορτολόγιο του κράτους.[1]
Στις 2 Ιουνίου του 2009 ο πρώην πρόεδρος της βουλής, Μαριάν Λούπου, που αναμενόταν να γίνει πρωθυπουργός, αυτομόλησε στην αντιπολίτευση, δηλώνοντας ότι είχε καταλάβει ότι το κόμμα PCRM ήταν αντιδημοκρατικό και δεν μπορούσε να αναμορφωθεί εκ των έσω.[2] Όπως αναμενόταν, απέτυχε η ψηφοφορία για εκλογή προέδρου και στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Καθώς και εκείνος ο γύρος για εκλογή προέδρου δεν τελεσφόρησε, με την υποψήφια Ζινάιντα Γκρετσεάνιι να λαμβάνει ξανά 60 ψήφους, ενώ απαιτούνταν τουλάχιστον 61, η χώρα οδηγήθηκε σε νέες βουλευτικές εκλογές μέσα στο 2009.[3]
Στις 10 Νοεμβρίου 2009 το κοινοβούλιο απέτυχε να εκλέξει νέο πρόεδρο. Ο Μαριάν Λούπου, ο οποίος ήταν και ο μοναδικός υποψήφιος, από το Δημοκρατικό Κόμμα, έλαβε 53 ψήφους. Για να εκλεγεί πρόεδρος απαιτούνται 61 ψήφοι. Κατά συνέπεια, νέα εκλογή προέδρου ορίστηκε σε διάστημα εντός 30 ημερών.[4] Η δεύτερη απόπειρα για εκλογή προέδρου απέτυχε ξανά στις 7 Δεκεμβρίου, με το ίδιο αποτέλεσμα.[5]
2011-12
Στις 16 Δεκεμβρίου 2011 απέτυχε η πρώτη απόπειρα εκλογής Προέδρου από το Κοινοβούλιο και ακολούθησε μία δεύτερη, στις 15 Ιανουαρίου 2012.[6][7] Ωστόσο, εκείνη η ψηφοφορία ακυρώθηκε καθώς κρίθηκε αντισυνταγματική επειδή δεν έγινε με μυστική ψηφοφορία.[8] Στις 16 Μαρτίου το Κοινοβούλιο εξέλεξε Πρόεδρο το Νικολάε Τιμόφτι με 62 ψήφους υπέρ επί συνόλου 101, με το PCRM να μην συμμετέχει στην ψηφοφορία, θέτοντας τέρμα στην πολιτική κρίση που είχε ξεσπάσει έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, τον Απρίλιο του 2009.[9] Η εκλογή του Τιμόφτι εγκρίθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο, στις 19 Μαρτίου και η ορκωμοσία του έγινε στις 23 Μαρτίου 2012.[10]
2016
Στις εκλογές του 2016 ο πρόεδρος εξελέγη από το λαό. Ο Ιγκόρ Ντοντόν αναδείχθηκε νικητής των προεδρικών εκλογών στον δεύτερο γύρο.
2019
Οι πιο πρόσφατες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 24 Φεβρουαρίου 2019.[11]
2014
Το μπλοκ που είναι υπέρ της ένταξης της χώρας στην ΕΕ ήταν οι νικητές των βουλευτικών εκλογών στις 30 Νοεμβρίου 2014. Το Κόμμα των κομμουνιστών της Δημοκρατίας της Μολδαβίας (PCRM) υπέστησαν απώλειες, καθώς έπεσαν από τις 38 στις 21 έδρες. Τις περισσότερες έδρες κέρδισε το ρωσόφιλο Κόμμα των Σοσιαλιστών της Δημοκρατίας της Μολδαβίας (PSRM).
2009
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 5 Απριλίου του 2009. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κάλεσε τη χώρα να αλλάξει τον εκλογικό της νόμο, με βάση τον οποίο απαιτείται το εκλογικό όριο του 6% για την είσοδο ενός πολιτικού κόμματος στο Κοινοβούλιο. Ωστόσο, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Βορόνιν απέρριψε τις προτάσεις.[12] Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, το κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα κέρδισε τις εκλογές[13] Το Κομμουνιστικό Κόμμα προηγείται με ποσοστό 46% ενώ οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες, το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, έχουν ποσοστό 14%.[14]
Τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης ανακοίνωσαν ότι θα ψήφιζαν όλα εναντίον του υποψηφίου που θα διόριζε το Κομμουνιστικό Κόμμα PCRM για το αξίωμα του προέδρου, με 61 ψήφους έναντι 101 απαιτούνταν. Αν το PCRM κέρδιζε ξανά μόνο 60 έδρες και αν το Κοινοβούλιο τρεις φορές αποτύγχανε να εκλέξει έναν υποψήφιο, αυτό σήμαινε ότι θα διεξάγονταν ξανά εκλογές.[15][16] Ο πρόεδρος Βορόνιν αποχωρεί βάσει του Συντάγματος, καθώς έχει ήδη υπηρετήσει δύο θητείες στο ύπατο αξίωμα.[17]
Δύο ημέρες μετά τη διεξαγωγή των εκλογών, μία γυναίκα έχασε τη ζωή της στο Κισινάου κατά τη διάρκεια επεισοδίων σε αντικυβερνητική διαδήλωση. Οι διαδηλωτές αμφισβήτησαν την εκλογική νίκη των κομμουνιστών στις εκλογές και κατέλαβαν το προεδρικό γραφείο[18]. Στα βίαια επεισόδια περισσότεροι από 100 άνθρωποι τραυματίστηκαν και έγιναν 193 συλλήψεις.[19] Οι διαδηλωτές εισέβαλαν στις 7 Απριλίου στο κτήριο του Κοινοβουλίου[20] και προέβησαν σε βανδαλισμούς και καταστροφές. Ο Βορόνιν κατηγόρησε τη Ρουμανία για τα επεισόδια και αποφάσισε στις 8 Απριλίου την απέλαση τού Ρουμάνου πρεσβευτή και την ανάκληση της Μολδαβής πρέσβειρας από το Βουκουρέστι. Παράλληλα αποφάσισε το κλείσιμο των συνόρων με τη Ρουμανία.[21] Η Ρουμανία αρνήθηκε τις κατηγορίες. Στις 10 Απριλίου ο πρόεδρος Βορόνιν υποκύπτοντας σε πιέσεις από την αντιπολίτευση ζήτησε κι εκείνος από το Συνταγματικό Δικαστήριο να αποφασίσει υπέρ της ανακαταμέτρησης των ψήφων.[22] Από αυτήν ήταν απόντα τα τρία κόμματα της αντιπολίτευσης Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν μεταβλήθηκε κατά τη διάρκεια της επαναληπτικής καταμέτρησης, καθώς κρίθηκε ότι δεν είχαν γίνει σοβαρά λάθη.[23] Η επίσημη ανακήρυξη του Κομμουνιστικού Κόμματος ως νικητή των εκλογών έγινε στις 21 Απριλίου.[24]
Οι νέες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 29 Ιουλίου του 2009 με τη συμμετοχή 8 κομμάτων. Στις εκλογές εκείνες ηττήθηκαν οι Κομμουνιστές. Το Συνταγματικό Δικαστήριο επικύρωσε τα αποτελέσματα των εκλογών στις 14 Αυγούστου.[25]
Κοινοβούλιο, 29 Ιουλίου 2009
| Κόμματα και συνασπισμοί | Ψήφοι | % | +/− | Έδρες | ||
|---|---|---|---|---|---|---|
| PCRM (Κομμουνιστικό Κόμμα) | 706.732 | 44,69 | −4,79 | 48 | ||
| Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Μολδαβίας | 262.028 | 16,57 | +4,14 | 17 | ||
| Φιλελεύθερο Κόμμα | 232.108 | 14,68 | +1,55 | 15 | ||
| Δημοκρατικό Κόμμα της Μολδαβίας | 198.268 | 12,54 | +9,57 | 13 | ||
| Κομματική συμμαχία: Η Μολδαβία μας | 116.194 | 7,35 | −2,42 | 8 | ||
| Χριστιανοδημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα | 30.236 | 1,91 | −1,79 | — | ||
| Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα | 29.434 | 1,86 | −1,18 | — | ||
| Κόμμα Οικολόγων "Πράσινη Συμμαχία" | 6.517 | 0,41 | +0,41 | — | ||
| Σύνολο (συμμετοχή 58,8%) | 1.581.517 | 100,00 | — | 101 | ||
| Πηγή: alegeri.md | ||||||
2010
Στις βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2010, κανένα κόμμα δεν εξασφάλισε τη πλειοψηφία, που απαιτείται για το σχηματισμό κυβέρνησης και την εκλογή Προέδρου. Το Κομμουνιστικό Κόμμα με αρχηγό τον πρώην Πρόεδρο Βλαντιμίρ Βορόνιν πήρε το 40,8% των ψήφων, ενώ το Φιλελεύθερο-Δημοκρατικό Κόμμα του πρωθυπουργού Βλαντ Φιλάτ το 28,4%, το Δημοκρατικό Κόμμα του Μαριάν Λούπου 13% και το Φιλελεύθερο του προσωρινού Προέδρου Μιχάι Γκίμπου λίγο παραπάνω από 9%.[26]
Κοινοβούλιο, 28 Νοεμβρίου 2010
| Κόμματα και συνασπισμοί | Ψήφοι | % | +/− | Έδρες | +/− | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| PCRM (Κομμουνιστικό Κόμμα) | 676.291 | 39,29 | −5,40 | 42 | −6 | |
| Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα της Μολδαβίας | 505.638 | 29,38 | +12,81 | 32 | +14 | |
| Δημοκρατικό Κόμμα της Μολδαβίας | 218.861 | 12,72 | +0,18 | 15 | +2 | |
| Φιλελεύθερο Κόμμα | 171.445 | 9,96 | −4,72 | 12 | −3 | |
| Κομματική συμμαχία: Η Μολδοβία μας | 35.240 | 2,05 | −5,30 | 0 | −7 | |
| Λοιποί και ανεξάρτητοι | 113.682 | 6,61 | — | 0 | 0 | |
| Σύνολο (συμμετοχή 59,10%) | 1.721.157 | 100,00 | — | 101 | ||
| Πηγή: alegeri.md cec.md | ||||||
2010
Το δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 5 Σεπτεμβρίου 2010 με αντικείμενο την αλλαγή στην εκλογή προέδρου (να γίνεται από το λαό και όχι από το κοινοβούλιο) απέτυχε λόγω χαμηλής προσέλευσης (η συμμετοχή ήταν μόλις 30,29%). Το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε καλέσει τους πολίτες να μην συμμετάσχουν στην ψηφοφορία.[27] To 97,99% ψήφισαν υπέρ της πρότασης, έναντι 12,17% που την απέρριψαν.[28]
2019
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
