Δορυφόροι του Πλούτωνα

Ο Πλούτωνας έχει πέντε γνωστούς φυσικούς δορυφόρους. Ο μεγαλύτερος από αυτούς, ο Χάροντας, είναι τόσο μεγάλος ώστε μπορεί να συγκριθεί με τον Πλούτωνα και αποτελεί με αυτόν διπλό πλανήτη. (Ο καθένας δείχνει πάντα την ίδια όψη στον άλλο και στρέφονται γύρω από έναν άξονα έξω από αυτούς). Οι άλλοι τέσσερις δορυφόροι είναι η Νύχτα, η Ύδρα, ο Κέρβερος και η Στύγα.

• Πάνω: Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Πλούτωνα, Χάρων
• Στη μέση: Ύδρα (αριστερά) και Νύχτα (δεξιά)
• Κάτω: Κέρβερος (αριστερά) και Στύγα (δεξιά)

(Οι εικόνες δεν είναι σε κλίμακα)

Το σύστημα του Πλούτωνα από εικόνα του Χαμπλ.

Ιστορία

Φωτογραφία στην οποία φαίνονται και οι 4 δορυφόροι.

Ο Χάροντας ανακαλύφθηκε από τον Τζέιμς Κρίστι στις 22 Ιουνίου 1978, σχεδόν μισό αιώνα μετά την ανακάλυψη του Πλούτωνα. Οι δύο εξωτερικοί δορυφόροι ανακαλύφθηκαν ταυτόχρονα στις 15 Μαΐου 2005 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ. Αφού επιβεβαιώθηκαν οι τροχιές τους, τους δόθηκαν τα ονόματα Ύδρα (Πλούτωνας III, προσωρινή ονομασία S/2005 P 1) και Νύχτα (Πλούτωνας II, προσωρινή ονομασία S/2005 P 2). Τα ονόματα επιλέχθηκαν εν μέρει γιατί στα αγγλικά τα αρχικά γράμματα των δορυφόρων υπονοούν τη διαστημική αποστολή Νέοι Ορίζοντες (New Horizons). Ο Κέρβερος (Πλούτωνας IV) (βλέπε και τον παρακάτω Πίνακα) ανακαλύφθηκε το 2011 ενώ η Στύγα (Πλούτωνας V) το 2012.

Η πιθανότητα δακτυλίων γύρω από τον Πλούτωνα λόγω συγκρούσεων στους μικρούς δορυφόρους του θα ερευνηθεί από τη διαστημοσυσκευή Νέοι Ορίζοντες.

Πίνακας δορυφόρων

Οι δορυφόροι του Πλούτωνα έχουν τοποθετηθεί με βάση την περίοδο περιφοράς. Οι δορυφόροι, των οποίων το όνομα είναι έντονο, έχουν σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα.

Οι μικροί δορυφόροι σε κατά προσέγγιση κλίμακα, σε σύγκριση με τον Χάροντα.

Σειρά	Αριθμός	Όνομα	Εικόνα	Διάμετρος (χλμ)	Μάζα (x1019kg)[1]	Ημιάξονας τροχιάς (χλμ)	Περίοδος περιφοράς (ημέρες)	Εκκεντρότητα	Κλίση (°)	Έτος ανακάλυψης	Ανακαλύφθηκε από
1	I	Χάρων		1.212 ± 1	158,7 ± 1,5	17.536 ± 3	6,387230	0,0022	0,001	1978	Κρίστι
2	V	Στύγα		16 × 9 × 8 [2]	0,00075	42.656 ± 78	20,16155	0,00579	0,81 ± 0,16	2012	Σοουόλτερ (ΔΤΧ)
3	II	Νύχτα		49,8 × 33,2 × 31,1 [3]	0,005 ± 0,004	48.694 ± 3	24,85463	0,00204	0,133 ± 0,008	2005	Weaver, Stern, Mutchler, Steffl, Buie, Merline, Spencer, Young, Young
4	IV	Κέρβερος		19 × 10 × 9 [2]	0,0016 ± 0,0009	57.783 ± 19	32,16756	0,00328	0,389 ± 0,037	2011	Σοουόλτερ (ΔΤΧ)
5	III	Ύδρα		50,9 × 36,1 × 30,9 [3]	0,005 ± 0,004	64.738 ± 3	38,20177	0,00586	0,242 ± 0,005	2005	Weaver, Stern, Mutchler, Steffl, Buie, Merline, Spencer, Young, Young

Παραπομπές

1. «(134340) Pluto, Charon, Nix, Hydra, Kerberos, and Styx». www.johnstonsarchive.net. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2018.
2. «Special Session: Planet 9 from Outer Space - Pluto Geology and Geochemistry». YouTube. Lunar and Planetary Institute. 25 Μαρτίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2019.
3. Verbiscer, A. J.; Porter, S. B.; Buratti, B. J.; Weaver, H. A.; Spencer, J. R.; Showalter, M. R.; Buie, M. W.; Hofgartner, J. D. και άλλοι. (2018). «Phase Curves of Nix and Hydra from the New Horizons Imaging Cameras». The Astrophysical Journal 852 (2): L35. doi:10.3847/2041-8213/aaa486. Bibcode: 2018ApJ...852L..35V.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Moons of Pluto στο Wikimedia Commons