Αμερικανική ρομαντική κομεντί του 1953 From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Διακοπές στη Ρώμη (Πρωτότυπος Τίτλος: Roman Holiday) είναι Αμερικανική ρομαντική κομεντί παραγωγής 1953, σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάιλερ. Πρωταγωνιστούν oι Γκρέγκορι Πεκ, Όντρεϊ Χέπμπορν και ο Έντι Άλμπερτ. Η ταινία έλαβε 10 υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και κέρδισε τρία. Η πρωτοεμφανιζόμενη Όντρεϊ Χέπμπορν βραβεύτηκε με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία.
Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Τζον Ντάιτον, μαζί με τον εξόριστο από το Χόλιγουντ λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων, Ντάλτον Τράμπο. Ο Τράμπο που βρισκόταν στη Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ δεν πιστώθηκε τη συγγραφή του σεναρίου, για το οποίο χρησιμοποιήθηκε το όνομα του σεναριογράφου Ίαν ΜακΛίλαν Χάντερ. Το όνομα του Τράμπο, προστέθηκε στους τίτλους της έναρξης της ταινίας το 2003 με την κυκλοφορία της ταινίας σε DVD.[9][10].
Η ταινία προβλήθηκε στο 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας εκτός συναγωνισμού.
Κατά τη δεκαετία του '70 ο Γκρέγκορι Πεκ κι η Όντρεϊ Χέπμπορν προσεγγίστηκαν για τη δημιουργία σίκουελ της ταινίας, το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Ενώ το 1987 πραγματοποιήθηκε και επανεκτέλεση της ταινίας για τηλεοπτικούς σκοπούς με πρωταγωνιστές τους Τομ Κόντι και Κάθριν Όξενμπεργκ, η οποία είναι στην πραγματικότητα γόνος γαλαζοαίματης ευρωπαϊκής οικογένειας.
Η πριγκίπισσα Άννα (Όντρεϊ Χέπμπορν), ξεκινάει ένα πολυδιαφημισμένο ταξίδι στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Όταν αυτή και η ακολουθία της φτάνουν στη Ρώμη, αρχίζει να επαναστατεί, καθώς το πρόγραμμα που της επιτάσσει το πρωτόκολλο είναι πολύ αυστηρό. Έτσι κάποια νύχτα το σκάει από το δωμάτιό της και βρίσκεται μόνη της στους δρόμους της Ρώμης, όπου ελπίζει να καταφέρει να το σκάσει σκαρφαλώνοντας στην καρότσα φορτηγού. Η Άννα όμως βρίσκεται υπό την επήρεια ενός υπνωτικού, που αναγκάστηκε να πιεί πριν το σκάσει από το ξενοδοχείο της και αποκοιμιέται σε ένα παγκάκι. Ένας Αμερικανός δημοσιογράφος, ο Τζο Μπράντλεϊ (Γκρέγκορι Πεκ), τη βρίσκει και την πηγαίνει στο διαμέρισμά του, χωρίς να ξέρει ποια είναι. Το επόμενο πρωί, ο Τζο πηγαίνει να καλύψει την συνέντευξη τύπου της πριγκίπισσας Άννα και διαπιστώνει ότι η πριγκίπισσα κοιμάται στον καναπέ του. Όταν καταλαβαίνει την τύχη του, υπόσχεται στον εργοδότη του αποκλειστική συνέντευξη με την Άννα.
Ο ρόλος του δημοσιογράφου Τζο Μπράντλεϊ γράφτηκε αρχικά για τον Κάρι Γκραντ. Ο Γκραντ όμως τον απέρριψε, θεωρώντας τον εαυτό του πολύ μεγάλο για να ενσαρκώσει το ρόλο του εραστή της Χέπμπορν (παρ'όλα αυτά οι δυο τους συνεργάστηκαν μαζί 10 χρόνια αργότερα για την ταινία Ραντεβού στο Παρίσι (Charade, 1963)[11]. Εν τέλει ο ρόλος ανατέθηκε στον Γκρέγκορι Πεκ, ο οποίος σύμφωνα με το συμβόλαιό του ήταν ο μόνος αστέρας της ταινίας, με το όνομά του να εμφανίζεται πρώτο στους τίτλους κι εκείνο της Χέπμπορν να ακολουθεί κάτω από τον τίτλο της ταινίας με την ένδειξη σε πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Πεκ, καταλαβαίνοντας ότι η Χέπμπορν επρόκειτο να κερδίσει Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, ζήτησε από αντζέτη του και τον Γουάιλερ το όνομα της Χέπμπορν να εμφανίζεται στην ίδια γραμματοσειρά με το δικό του, παρά το γεγονός ότι η ηθοποιός ήταν πρωτοεμφανιζόμενη. Η χειρονομία του Πεκ, ήταν κάτι το ανήκουστο για την κοινωνία του Χόλιγουντ της εποχής εκείνης.
Ο ρόλος της Χέπμπορν γράφτηκε για την Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ενώ προσεγγίστηκε επιπλέον και η Τζιν Σίμονς. Η Χέπμπορν πέρασε από ακρόαση και κατέπληξε τον Γουίλερ, που αποφάσισε να της δώσει το ρόλο (η κάμερα συνέχιζε να καταγράφει, αφού η Χέπμπορν είχε τελειώσει την ανάγνωση, την Χέπμπορν να συνομιλεί με τον σκηνοθέτη. Το υλικό αυτό ήταν εκείνο που της χάρισε το ρόλο). Η ταινία Διακοπές στη Ρώμη δεν αποτελεί την πρώτη εμφάνιση της ηθοποιού μπροστά από το αμερικανικό κοινό, εφόσον είχε ήδη εμφανιστεί στην τηλεταινία του CBS Rainy Day in Paradise Junction, αλλά ήταν ο πρώτος της σημαντικός ρόλος που την έκανε αστέρι πρώτου μεγέθους.
Η ταινία έκανε εισπράξεις της τάξεως των 3 εκατομμυρίων δολαρίων στις Η.Π.Α., τη χρονιά της πρώτης της προβολής[12].
Η ταινία έλαβε 10 υποψηφιότητες για βραβείο όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Έχασε το βραβείο όμως από την ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν Όσο υπάρχουν άνθρωποι (From Here to Eternity). Ο Γουάιλερ έχασε επίσης το Όσκαρ Σκηνοθεσίας από τον Τσίνεμαν κι ο Γκρέγκορι Πεκ έχασε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου από τον Γουίλιαμ Χόλντεν για την ταινία του Μπίλι Γουάιλντερ Ο καταδότης του θαλάμου 17 (Stalag 17). Η πρωτοεμφανιζόμενη Όντρεϊ Χέπμπορν κέρδισε το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου κι ο σεναριογράφοι της ταινίας το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου[13] . Το όσκαρ σεναρίου δόθηκε αρχικά στον Ίαν ΜακΛίλαν Χάντερ, που ανέλαβε να υπογράψει το σενάριο για λογαριασμό του Τράμπο κι η ακαδημία διόρθωσε το λάθος το 1993 απονέμοντας το βραβείο στη χήρα του Τράμπο, Κλίο[14]. Η Χέπμπορν κέρδισε επίσης το βραβείο BAFTA καλύτερης Βρετανίδας ηθοποιού.
Βραβεύσεις:
Υποψηφιότητες:
Το 1999 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου.
Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου συμπεριέλαβε την ταινία σε δυο λίστες. Κατέταξε την ταινία στην 4η θέση στη λίστα 100 Χρόνια...100 Πάθη καθώς και στην 4η θέση στη λίστα με τις 10 καλύτερες ρομαντικές κωμωδίες όλων των εποχών.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
