Νόσος ουροποιητικού συστήματος From Wikipedia, the free encyclopedia
Η διάμεση κυστίτιδα (Interstitial cystitis, IC), επίσης γνωστή ως σύνδρομο επώδυνης κύστης είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση της ουροδόχου κύστης [1] Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν την αίσθηση της συνεχής επιτακτικής ανάγκης για ούρηση και χρόνιου πόνου στην περιοχή του πυελικού εδάφους.[2] Η νόσος έχει μέχρι σήμερα αδιευκρίνιστα αίτια[2] και προκαλεί κατάθλιψη και υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των ασθενών.[3] Πολλοί από αυτούς που πάσχουν επίσης έχουν σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και ινομυαλγία.[2]
Διάμεση κυστίτιδα | |
---|---|
Το έλκος του Hunner παρατηρήθηκε σε ορισμένους ασθενείς με διάμεση κυστίτιδα με κυστεοσκόπηση | |
Ειδικότητα | Ουρολογία |
Συμπτώματα | Χρόνιος πόνος της ουροδόχου κύστης, αίσθηση επιτακτικής ανάγκης για ούρηση, συχνοουρία |
Συνήθης έναρξη | μέση ηλικία (συνήθως) |
Διάρκεια | χρόνια |
Αίτια | άγνωστα |
Ταξινόμηση |
Η διάγνωση είναι εμπειρική και βασίζεται συνήθως στα συμπτώματα του ασθενούς αφού αποκλειστούν άλλες παθήσεις και καταστάσεις. Συνήθως η καλλιέργεια ούρων είναι αρνητική.[3] Έλκος ή φλεγμονή μπορεί να παρατηρηθεί με κυστεοσκόπηση.[3] Άλλες καταστάσεις που μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα περιλαμβάνουν λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος (UTI), υπερδραστήρια ουροδόχο κύστη, σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις, ενδομητρίωση, καρκίνο της ουροδόχου κύστης και προστατίτιδα.[2]
Δεν υπάρχει θεραπεία για τη διάμεση κυστίτιδα.[2] Οι θεραπείες που μπορούν να βελτιώσουν τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής και χορήγηση φαρμάκων[2] Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορεί να περιλαμβάνουν τη διακοπή του καπνίσματος και τη μείωση του στρες.[1] Στα φάρμακα μπορεί να περιλαμβάνονται ιβουπροφαίνη,πολυθειική πεντοζάνη ή αμιτριπτυλίνη.[1] Εναλλακτικές μορφές θεραπείας είναι η νευροδιέγερση ή χειρουργική επέμβαση.[1] Δεν συνιστώνται ασκήσεις πυελικού εδάφους και χορήγηση αντιβιοτικών.[3]
Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη, εκτιμάται ότι επηρεάζεται περίπου το 0,5% των ανθρώπων.[3] Οι γυναίκες επηρεάζονται περίπου πέντε φορές συχνότερα από τους άνδρες.[2] Η εμφάνιση της νόσου γίνεται συνήθως στη μέση ηλικία. Ο όρος "διάμεση κυστίτιδα" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1887.[4]
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της νόσου είναι ο υπερηβικός πόνος,[5] συχνοουρία, επώδυνη σεξουαλική επαφή και ξύπνημα από τον ύπνο για ούρηση.[6]
Σε γενικές γραμμές, τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν επώδυνη ούρηση που περιγράφεται ως αίσθημα καύσου στην ουρήθρα κατά την ούρηση, πυελικό πόνο που επιδεινώνεται με την κατανάλωση ορισμένων τροφών ή ποτών, επιτακτική επιθυμία για ούρηση και πίεση στην ουροδόχο κύστη ή τη λεκάνη.[7] Άλλα συχνά περιγραφόμενα συμπτώματα είναι η διστακτικότητα εξόδου των ούρων (πρέπει να περιμένετε για να ξεκινήσει η ροή τους, που συχνά προκαλείται από δυσλειτουργία του πυελικού εδάφους) ,δυσφορία και δυσκολία στην οδήγηση, στην εργασία, στην άσκηση ή στην πραγματοποίηση ταξιδιού. Ο πυελικός πόνος που βιώνουν οι ασθενείς συνήθως επιδεινώνεται με την πλήρωση της ουροδόχου κύστης και μπορεί να βελτιωθεί με την ούρηση.[8]
Κατά τη διάρκεια κυστεοσκόπησης, 5-10% των ατόμων με διάμεση κυστίτιδα βρέθηκαν να έχουν έλκη του Hunner.[9] Ένα πάσχων άτομο μπορεί να έχει δυσφορία μόνο στην ουρήθρα, ενώ ένα άλλο μπορεί να πονάει σε ολόκληρη τη λεκάνη. Τα συμπτώματα της διάμεσης κυστίτιδας συνήθως εμπίπτουν σε ένα από τα δύο σχήματα: σημαντικό υπερηβικό πόνο με μικρή αίσθηση επιτακτικής ούρησης ή λιγότερο υπερηβικό πόνο αλλά με αυξημένη αίσθηση επιτακτικής ούρησης.[10]
Το 2011, η Αμερικανική Ουρολογική Εταιρεία δημοσίευσε κατευθυντήρια γραμμή για τη διάγνωση και την εν δυνάμει θεραπεία της διάμεσης κυστίτιδας
Περιλαμβάνονται θεραπείες που κυμαίνονται από συντηρητικές έως πιο επεμβατικές:
Η διάταση της ουροδόχου κύστης υπό γενική αναισθησία , γνωστή και ως υδροδιάταση (μια διαδικασία που τεντώνει τη χωρητικότητα της ουροδόχου κύστης ), έχει δείξει κάποια επιτυχία στη μείωση της συχνότητας ούρησης και στην παροχή βραχυπρόθεσμης ανακούφισης από τον πόνο σε άτομα με IC.[12] Ωστόσο, είναι άγνωστο πώς ακριβώς αυτή η διαδικασία προκαλεί ανακούφιση από τον πόνο.[13] Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η πίεση στα σημεία ενεργοποίησης της πυέλου μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα. Η ανακούφιση που επιτυγχάνεται από τις διατάσεις της ουροδόχου κύστης είναι μόνο προσωρινή (εβδομάδες ή μήνες), επομένως δεν είναι βιώσιμη ως μακροχρόνια θεραπεία για άτομα με IC/BPS. Το ποσοστό των ατόμων με IC/BPS που βιώνουν ανακούφιση από την υδροδιάταση είναι επί του παρόντος άγνωστο και τα στοιχεία για αυτή τη μέθοδο περιορίζονται από την έλλειψη σωστά ελεγχόμενων μελετών. Η ρήξη της ουροδόχου κύστης και η σήψη μπορεί να σχετίζονται με παρατεταμένη υδροδιάταση υψηλής πίεσης.[14]
Η ενστάλαξη φαρμάκου στην ουροδόχο κύστη είναι μία από τις κύριες μορφές θεραπείας της διάμεσης κυστίτιδας, αλλά τα στοιχεία για την αποτελεσματικότητά της είναι επί του παρόντος περιορισμένα. Τα πλεονεκτήματα αυτής της θεραπευτικής προσέγγισης περιλαμβάνουν την άμεση επαφή του φαρμάκου με την ουροδόχο κύστη και τις χαμηλές συστηματικές παρενέργειες λόγω της κακής απορρόφησης του φαρμάκου.[14] Τα μεμονωμένα φάρμακα ή ένα μείγμα φαρμάκων χρησιμοποιούνται συνήθως σε παρασκευάσματα ενστάλαξης κύστης. Το διμεθυλοσουλφοξείδιο (DMSO) είναι η μόνη εγκεκριμένη ενστάλαξη κύστης για IC/BPS, αλλά χρησιμοποιείται πολύ λιγότερο συχνά σε ουρολογικές κλινικές.
Ένα διάλυμα 50% DMSO είχε τη δυνατότητα να δημιουργήσει μη αναστρέψιμη μυϊκή συστολή. Ωστόσο, με χρήση διαλύματος 25% βρέθηκε να είναι αναστρέψιμη. Η μακροχρόνια χρήση του DMSO είναι αμφισβητήσιμη, καθώς ο μηχανισμός δράσης του δεν είναι πλήρως κατανοητός, αν και το DMSO πιστεύεται ότι αναστέλλει τα μαστοκύτταρα και μπορεί να έχει αντιφλεγμονώδη, μυοχαλαρωτικά και αναλγητικά αποτελέσματα. Άλλοι παράγοντες που χρησιμοποιούνται για ενστάλαξη της ουροδόχου κύστης για τη θεραπεία της διάμεσης κυστίτιδας περιλαμβάνουν: ηπαρίνη, λιδοκαΐνη, θειική χονδροϊτίνη, υαλουρονικό οξύ, πολυθειική πεντοζάνη, οξυβουτινίνη και αλλαντοτοξίνη Α. Τα πρώτα στοιχεία υποδεικνύουν ότι αυτοί οι παράγοντες είναι αποτελεσματικοί στη μείωση των συμπτωμάτων, αλλά απαιτείται περαιτέρω μελέτη με μεγαλύτερες, τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές.
Η τροποποίηση της διατροφής συνιστάται συχνά ως μέθοδος πρώτης γραμμής αυτοθεραπείας για τη διάμεση κυστίτιδα, αν και επί του παρόντος λείπουν αυστηρές ελεγχόμενες μελέτες που εξετάζουν τον αντίκτυπο της διατροφής στα σημεία και συμπτώματα της διάμεσης κυστίτιδας. Η αύξηση της πρόσληψης φυτικών ινών μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα. [15] Τα άτομα με διάμεση κυστίτιδα παρουσιάζουν συχνά αύξηση των συμπτωμάτων όταν καταναλώνουν ορισμένα τρόφιμα και ποτά. Αποφυγή ορισμένων τροφών και ποτών όπως η καφεΐνη (ο καφές, το τσάι ),η σόδα, τα αλκοολούχα ποτά , η σοκολάτα , τα εσπεριδοειδή , οι καυτερές πιπεριές και τα τεχνητά γλυκαντικά μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Η ευαισθησία στα τρόφιμα που προκαλούν ενεργοποίηση των συμπτωμάτων μπορεί να μειωθεί εάν καταναλωθεί γλυκεροφωσφορικό ασβέστιο και/ή διττανθρακικό νάτριο. Η βάση της θεραπείας είναι μια τροποποίηση της διατροφής για να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποφεύγουν εκείνα τα τρόφιμα που μπορούν να ερεθίσουν περαιτέρω το κατεστραμμένο τοίχωμα της ουροδόχου κύστης.[16]
Ο μηχανισμός με τον οποίο η διατροφική τροποποίηση ωφελεί τα άτομα με IC είναι ασαφής. Η ενσωμάτωση των νευρικών σημάτων από τα πυελικά όργανα μπορεί να μεσολαβήσει στις επιπτώσεις της δίαιτας στα συμπτώματα της IC.[17]
Το αντιισταμινικό υδροξυζίνη απέτυχε να επιδείξει υπεροχή έναντι του εικονικού φαρμάκου στη θεραπεία ατόμων με IC σε μια τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη, κλινική δοκιμή. Η αμιτριπτυλίνη έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική στη μείωση των συμπτωμάτων όπως ο χρόνιος πυελικός πόνος και η νυκτουρία σε πολλά άτομα με IC/BPS με μέση δόση 75 mg ημερησίως. Σε μια μελέτη, το αντικαταθλιπτικό ντουλοξετίνη βρέθηκε να είναι αναποτελεσματικό ως θεραπεία.[18] Ο αναστολέας της καλσινευρίνης κυκλοσπορίνη Α έχει μελετηθεί ως θεραπεία για τη διάμεση κυστίτιδα λόγω των ανοσοκατασταλτικών ιδιοτήτων της. Μια μελέτη βρήκε ότι η κυκλοσπορίνη Α είναι πιο αποτελεσματική στη θεραπεία των συμπτωμάτων IC από την πολυθειική πεντοζάνη, αλλά είχε επίσης περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες.
Η από του στόματος πολυθειική πεντοζάνη πιστεύεται ότι επιδιορθώνει την προστατευτική επικάλυψη γλυκοζαμινογλυκάνης της ουροδόχου κύστης, αλλά οι μελέτες έχουν συναντήσει μικτά αποτελέσματα όταν προσπαθούν να καθορίσουν εάν το αποτέλεσμα είναι στατιστικά σημαντικό σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο.[19]
Τα σύνδρομα ουρολογικού πυελικού πόνου, όπως το IC/BPS και το CP/CPPS, χαρακτηρίζονται από ευαισθησία των πυελικών μυών και τα συμπτώματα μπορεί να μειωθούν με την πυελική μυοπεριτονιακή φυσικοθεραπεία.
Τα τρέχοντα πρωτόκολλα, όπως το πρωτόκολλο Wise-Anderson , εστιάζουν σε μεγάλο βαθμό στις διατάσεις για την απελευθέρωση των υπερεντατισμένων μυών στην περιοχή της πυέλου ή του πρωκτού (που συνήθως αναφέρονται ως σημεία ενεργοποίησης ), στη φυσικοθεραπεία στην περιοχή και στη θεραπεία προοδευτικής χαλάρωσης για τη μείωση του αιτιολογικού στρες.[20]
Η δυσλειτουργία του πυελικού εδάφους είναι ένας αρκετά νέος τομέας ειδικότητας για τους φυσιοθεραπευτές παγκοσμίως. Ο στόχος της θεραπείας είναι η χαλάρωση και η επιμήκυνση των μυών του πυελικού εδάφους, παρά η σύσφιξη και/ή η ενδυνάμωση τους, όπως είναι ο στόχος της θεραπείας για άτομα με ακράτεια ούρων. Έτσι, οι παραδοσιακές ασκήσεις όπως οι ασκήσεις Kegel , που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση των πυελικών μυών, μπορούν να προκαλέσουν πόνο και πρόσθετη μυϊκή ένταση. Ένας ειδικά εκπαιδευμένος φυσιοθεραπευτής μπορεί να παρέχει άμεση, πρακτική αξιολόγηση των μυών, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά.
Μια θεραπευτική ράβδος μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την εκτέλεση μυοπεριτονιακής απελευθέρωσης μυών του πυελικού εδάφους για να προσφέρει ανακούφιση.[21]
Η χειρουργική επέμβαση χρησιμοποιείται σπάνια για IC/BPS. Η χειρουργική επέμβαση είναι πολύ απρόβλεπτη, και θεωρείται θεραπεία έσχατης ανάγκης για σοβαρές ανθεκτικές περιπτώσεις διάμεσης κυστίτιδας. Μερικοί άνθρωποι που επιλέγουν χειρουργική επέμβαση συνεχίζουν να αισθάνονται πόνο μετά την επέμβαση. Τυπικές χειρουργικές επεμβάσεις για ανθεκτικές περιπτώσεις IC/BPS περιλαμβάνουν: αύξηση της ουροδόχου κύστης, εκτροπή ούρων, διουρηθρική κάλυψη και εκτομή ελκών και αφαίρεση κύστης ( κυστεκτομή ).
Η νευροτροποποίηση μπορεί να είναι επιτυχής στη θεραπεία των συμπτωμάτων IC/BPS, συμπεριλαμβανομένου του πόνου. Μία ηλεκτρονική επιλογή παυσίπονου είναι το TENS .[22] Έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί διεγέρτες διαδερμικής διέγερσης κνημιαίου νεύρου , με διάφορους βαθμούς επιτυχίας.[23] Η διαδερμική διέγερση της ρίζας του ιερού νεύρου ήταν ικανή να παράγει στατιστικά σημαντικές βελτιώσεις σε διάφορες παραμέτρους, συμπεριλαμβανομένου του πόνου.
Υπάρχουν λίγα στοιχεία που εξετάζουν τα αποτελέσματα της εναλλακτικής ιατρικής αν και η χρήση τους είναι κοινή. [24] Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο βελονισμός μπορεί να βοηθήσει στον πόνο που σχετίζεται με IC/BPS ως μέρος άλλων θεραπειών. Παρά τη σπανιότητα ελεγχόμενων μελετών για την εναλλακτική ιατρική και την IC/BPS, "έχουν ληφθεί μάλλον καλά αποτελέσματα" όταν ο βελονισμός συνδυάζεται με άλλες θεραπείες.[25]
Η βιοανάδραση , μια τεχνική χαλάρωσης που στοχεύει να βοηθήσει τους ανθρώπους να ελέγξουν τις λειτουργίες του αυτόνομου νευρικού συστήματος , έχει δείξει κάποιο όφελος στον έλεγχο του πόνου που σχετίζεται με το IC/BPS ως μέρος μιας πολυτροπικής προσέγγισης που μπορεί επίσης να περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή ή υδροδιάταση της κύστης.[26]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.