Έλληνας πολιτικός και αθλητής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος (Θεσσαλονίκη, 27 Ιουνίου 1947) είναι Έλληνας πολιτικός που έχει διατελέσει βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, υφυπουργός Αθλητισμού στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Ήταν αθλητής του στίβου που αναδείχθηκε αρκετές φορές πρωταθλητής Ελλάδας και Βαλκανιονίκης στα 100 μέτρα, κατακτώντας τρία ευρωπαϊκά μετάλλια. Έχει κριθεί ένοχος για τα αδικήματα της υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.
 |
Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. |
 |
Η ακρίβεια του λήμματος αμφισβητείται. |
| Βασίλης Παπαγεωργόπουλος | |
|---|---|
 O Βασίλης Παπαγεωργόπουλος το 2009 | |
| Δήμαρχος Θεσσαλονίκης | |
| Περίοδος 1 Ιανουαρίου 1999 – 31 Δεκεμβρίου 2010 | |
| Προκάτοχος | Δημήτρης Δημητριάδης |
| Διάδοχος | Γιάννης Μπουτάρης |
| Υφυπουργός Πολιτισμού | |
| Περίοδος 1991 – 1992 | |
| Πρωθυπουργός | Κωνσταντίνος Μητσοτάκης |
| Βουλευτής A' Θεσσαλονίκης | |
| Περίοδος 1981 – 1998 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 27 Ιουνίου 1947, Θεσσαλονίκη |
| Εθνότητα | Έλληνας |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Νέα Δημοκρατία |
| Σύζυγος | Ελένη Παπαγεωργοπούλου |
| Σπουδές | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης |
| Επάγγελμα | Οδοντίατρος |
| Θρήσκευμα | Χριστιανός Ορθόδοξος |
| Ιστοσελίδα | papageorgopoulos.wordpress.com |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947 και έχει καταγωγή από το Αίγιο και τις Σέρρες.[1] Αποφοίτησε από το Ε’ Γυμνάσιο και εν συνεχεία από το Α’ Λύκειο Θεσσαλονίκης. Σπούδασε στην οδοντιατρική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου πήρε το πτυχίο του χειρουργού οδοντιάτρου. Άσκησε το επάγγελμα του οδοντιάτρου μέχρι το 1981, οπότε και εξελέγη βουλευτής A' Θεσσαλονίκης με τη Νέα Δημοκρατία και ακολούθως το 1999 Δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
| Πίνακας μεταλλίων | ||
|---|---|---|
Χώρα συμμετοχής:  Ελλάδα | ||
| Στίβος | ||
| Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα | ||
| Χάλκινο | 1971 Ελσίνκι | 100 μέτρα |
| Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού | ||
| Χάλκινο | 1972 Γκρενόμπλ | 50 μέτρα |
| Αργυρό | 1976 Μόναχο | 60 μέτρα |
Υπήρξε σημαντικός δρομέας ταχύτητας στην Ελλάδα. Αναδείχθηκε αρκετές φορές πρωταθλητής Ελλάδος και βαλκανιονίκης στα 100 μέτρα και κατέκτησε τρία ευρωπαϊκά μετάλλια. Το πρώτο στο Ελσίνκι το 1971, το δεύτερο το 1972 στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας και το τρίτο το 1976 στο Μόναχο.
Πρωταγωνίστησε επί πολλά χρόνια στους διεθνείς στίβους, ισοφάρισε το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στα 100 μέτρα, και ήταν κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ στα 100 μέτρα επί 21 συνεχή χρόνια. Στις 31 Αυγούστου 1969, μαζί με τους Μικελίδη, Κιτράκη και Αργύρη, αποτέλεσε μέλος της εθνικής ομάδας που κατέρριψε στη Σόφια το πανελλήνιο ρεκόρ στα 4x100 μέτρα με χρόνο 40.5[2]. Το 1970, έτρεξε τα 100 μ. σε 10.2[3]. To 1971 ανακηρύχθηκε καλύτερος Έλληνας αθλητής της χρονιάς από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου.[4]
Πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972 και του Μόντρεαλ το 1976. Στο Μόντρεαλ ήταν σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής. Το 1980 εξελέγη πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Αθλητικών Σωματείων Θεσσαλονίκης. Υπήρξε αθλητής του Μορφωτικού Αθλητικού Σωματείου «Αετός».
Το 1978 έθεσε υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές για τον δήμο Θεσσαλονίκης με την παράταξη του Κώστα Τσίρου. Παρ' ότι ο συνδυασμός μειοψήφησε, ο ίδιος εξελέγη πρώτος δημοτικός σύμβουλος. Το 1980 εξελέγη πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητικών Σωματείων Θεσσαλονίκης.
Από το 1981 έως και το 1996 εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής στην Α' Θεσσαλονίκης με τη Νέα Δημοκρατία:
Το 1991–1992 διετέλεσε υφυπουργός Πολιτισμού, αρμόδιος για θέματα Αθλητισμού στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το 1998 παραιτήθηκε από βουλευτής προκειμένου να κατέλθει ως υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές.[εκκρεμεί παραπομπή]
Εξελέγη σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου «Θεσσαλονίκη - Αναγέννηση»:
Πολλές διαμαρτυρίες και αντιδράσεις έφερε η απόφαση του Δήμου επί Δημαρχίας Παπαγεωργόπουλου να κατατεθεί ένα εκατομμύριο δραχμές από το ταμείο του Δήμου στο Ίδρυμα Κ. Καραμανλή αντί στεφάνου για την κηδεία του Κ.Καραμανλή. Αποκορύφωμα των διαμαρτυριών και της αρνητικής κριτικής ήταν το υπέρογκο κόστος του μαρμάρινου αγάλματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που κόστισε στον Δήμο Θεσσαλονίκης 319.500 ευρώ τη στιγμή που το χρέος του Δήμου ανερχόταν σε 42.794.931 ευρώ.[5][6][7][8]
Επί δημαρχίας Παπαγεωργόπουλου προτάθηκε η ονοματοδοσία οδού της πόλης στον αμφιλεγόμενο Ελληνοκύπριο στρατιωτικό Γεώργιο Γρίβα, προκαλώντας σωρεία αντιδράσεων και καταψήφιση της πρότασης. Ακόμη έγινε προσπάθεια απαλοιφής της ονομασίας της οδού Αρχαιολογικού Μουσείου ώστε να ονομαστεί Δημοσθένη Χαρδαλιά. Παρότι επί σειρά ετών η αρμόδια επιτροπή ονοματοθεσίας του δήμου τηρούσε αρνητική στάση, το θέμα επανήλθε το 2009 απευθείας στο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο αποφάσισε τη μετονομασία του δρόμου. Το γεγονός ότι παρακάμφθηκε η αρμόδια επιτροπή και ότι αγνοήθηκαν οι αρνητικές εισηγήσεις της έχει προκαλέσει τα σχόλια ορισμένων ότι η διοίκηση του δήμου ήθελε να ξεπληρώσει με αυτό το χατίρι την απόφαση του Νίκου Δίγκα-Χαρδαλιά (υιού του Δημοσθένη Χαρδαλιά) να συστρατευθεί με την παράταξη του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου στις εκλογές του 1998.[9][10][11]
Toν Μάιο του 2010, ο πρώην ταμίας του Δήμου Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Σαξώνης τον υπέδειξε ως συνένοχο για την υπεξαίρεση 30 εκατ. ευρώ από τα δημοτικά ταμεία, όπως και τον πρώην γενικό γραμματέα Μιχάλη Λεμούσια, προκαλώντας μεγάλης κλίμακας αντιδράσεις από τους πολίτες και την αντιπολίτευση.[12][13] Στα τέλη της ίδιας χρονιάς αποδείχτηκε ότι το χρέος του δήμου Θεσσαλονίκης έχει ξεπεράσει τα 50 εκατ. ευρώ, ενώ η νέα διοίκηση του δήμου βρέθηκε αντιμέτωπη με ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα καθώς, σύμφωνα με τον νέο δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, ο δήμος Θεσσαλονίκης ήταν αδύνατον να διοικηθεί υπό τις παρούσες συνθήκες.[14][15]
Τον Φεβρουάριο του 2013, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκανε δεκτή την πρόταση του Εισαγγελέα και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη (όπως και τους Σαξώνη & Λεμούσια ως συνεργούς) για την υπόθεση της υπεξαίρεσης, που τελικά έφτασε τα 17,9 εκατ. ευρώ.[16] Τον Ιούλιο του 2014, το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων μείωσε την πρωτοβάθμια ποινή κάθειρξης σε 12 χρόνια.[17] Τον Ιούλιο του 2015, αφέθηκε ελεύθερος με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών λόγω προβλημάτων υγείας και βάσει του νόμου Παρασκευόπουλου, έχοντας εκτίσει 2 χρόνια, 5 μήνες & 1 ημέρα.[18]
Τον Απρίλιο του 2019, καταδικάστηκε αμετάκλητα σε φυλάκιση τριών ετών (όπως και ο Λεμούσιας) για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, καθώς το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων προέβη σε μείωση της πρωτόδικης ποινής των 8 ετών κάθειρξης.[19]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
