Αραβικές διάλεκτοι

Οι αραβικές διάλεκτοι αποτελούν τις διάφορες μορφές της αραβικής γλώσσας ανά τον κόσμο. Τα αραβικά είναι σημιτική γλώσσα της αφροασιατικής οικογένειας η οποία ξεκίνησε στην αραβική χερσόνησο. Ταξινομείται ως μακρογλώσσα η οποία αποτελείται από 30 σύγχρονες μορφές, μαζί με την τυποποιημένη της μορφή.^[1]

Η διασπορά των αραβικών διαλέκτων στον αραβικό κόσμο

Επισκόπηση

Τυποποιημένα και καθομιλούμενα

Μια σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ των διαφορετικών διαλέκτων είναι οι καθομιλούμενες μορφές της γλώσσας, και οι τυποποιημένες επίσημες μορφές της οι οποίες συναντώνται κυρίως στον γραπτό λόγο. Ανάλογα με την περιοχή που βρίσκεται ο καθένας, μαθαίνει την καθομιλούμενη τοπική μορφή για καθημερινή χρήση ως πρώτη γλώσσα, και την τυποποιημένη κατά την εκπαίδευση του στο σχολείο.^[2][3] Η τυποποιημένη μορφή με την σειρά της διακρίνεται ανάμεσα στα Σύγχρονα Τυποποιημένα Αραβικά και τα Κλασικά Αραβικά τα οποία είναι η βάση τους, αν και στον αραβόφωνο κόσμο σπανίως γίνεται αυτή η διάκριση.

Οι μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ των κλασικών/τυποποιημένων και των καθομιλουμένων αραβικών είναι η απώλεια της γραμματικής πτώσης, διαφορετική και λιγότερη ευέλικτη διάταξη των λέξεων στις προτάσεις, η αντικατάσταση του παλαιού συστήματος της γραμματικής διάθεσης με νέο, η απώλεια της κλίσης της παθητικής φωνής με εξαίρεση κάποιες αρχαϊζουσες περιπτώσεις, περιορισμός στην χρήση του δυϊκού αριθμού, και η απώλεια του θυληκού πληθυντικού. Σε πολλές αραβικές διαλέκτοι, όπως σε αυτές των αραβικών της βορείου Αφρικής, παρουσιάζονται σημαντικές μετατοπίσεις φωνηέντων και ασυνήθιστοι συνδυασμοί συμφώνων.

Τοπικές διάλεκτοι

Οι μεγαλύτερες σε έκταση διαιρέσεις της εμφανίζονται μεταξύ των ομιλουμένων γλωσσών διαφορετικών περιοχών. Για παράδειγμα κάποιες μορφές των αραβικών στην βόρεια Αφρική, δεν είναι εύκολα κατανοητές σε αραβόφωνους του Λεβάντε ή του Περσικού Κόλπου. Εντός του εύρους των περιοχών αυτών υπάρχουν μικρότερες υποδιαιρέσεις, εντός χωρών, συνόρων χωρών, και ακόμα μεταξύ πόλεων και χωριών.

Επιπλέον σημαντικές διαφορές υπάρχουν μεταξύ των βεδουϊνικών αραβικών τα οποία χρησιμοποιούνται στην ύπαιθρο και των αστικών τα οποία ομιλούνται κυρίως στις πόλεις.^[4]

Παραπομπές

1. «Documentation for ISO 639 identifier: ara».
2. Holes, 1983, p. 448.
3. http://www.arabacademy.com/faq/arabic_language Αρχειοθετήθηκε 2009-06-19 στο Wayback Machine. Questions from Prospective Students on the varieties of Arabic Language – online Arab Academy
4. Bassiouney, 2009, p. 19.

Πηγές

• Abdel-Jawad, H. (1986). 'The emergence of a dialect in Jordanian urban centres.' International Journal of the Sociology of Language 61.
• Abu-Haidar, F. (1991). Christian Arabic of Baghdad, Weisbaden: Otto Harasowitz.
• Abu-Melhim, A. R. (1991). 'Code-switching and accommodation in Arabic.' Perspectives on Arabic Linguistics.
• Al-Sawi, M. (5..4). 'Writing Arabic with Roman letters.' https://www.academia.edu/843265/writing_Arabic_in_the_Latin_letters._
• Badawi, S.A. (1973). Mustawayāt al-'Arabīyah al-mu'āṣirah fī Miṣr: Baḥth fī 'alāqat al-lughah bi-al-ḥaḍārah, Cairo: Dār al-Ma'ārif.
• Bassiouney, Reem (2006). Functions of code-switching in Egypt: Evidence from monologues, Leiden: Brill.
• Bassiouney, Reem (2009). Arabic Sociolinguistics, Washington, D.C.: Georgetown University Press.
• Blanc, D. (1960) 'Style variations in Arabic: A sample of interdialectical conversation.' in C.A. Ferguson (ed.) Contributions to Arabic linguistics, Cambridge, M.A.: Harvard University Press.
• Dendane, Z. (1994). 'Sociolinguistic variation in an Arabic speech community: Tlemcen.' Cahiers de Dialectologie et de Linguistique Contrastive 4.
• El-Hassan, S. (1997). 'Educated Spoken Arabic in Egypt and the Levant: A critical review of diglossia and related concepts.' Archivum Linguisticum 8(2).
• Ferguson, C.A. (1972). 'Diglossia.' Word 15.
• Holes, C. (1983). 'Bahrain dialects: Sectarian differences exemplified through texts.' Zeitschrift fur arabische Linguistik10.
• Holes, C. (1995). 'Community, dialect and urbanization in the Arabic-speaking Middle-East.' Bulletin of the School of Oriental and African Studies 58(2).
• Mitchell, T.F. (1986). 'What is educated spoken Arabic?' International Journal of the Sociology of Language 61.
• Pereira, C. (2007). 'Urbanization and dialect change: The dialect of Tripoli, Libya.' in C. Miller, E. Al-Wer, D. Caubet and J.C.E. Watson (eds), Arabic in the city: Issues in dialect contact and language variation, London and New York: Routledge.
• Suleiman, Y. (1994). Arabic sociolinguistics: Issues and perspectives, Richmond: Curzon.
• Versteegh, K. (2001). The Arabic language, Edinburgh: Edinburgh University Press.