From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Σρι Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ τζι (Παντζάμπι: ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ) αποτελεί το κύριο γραπτό κείμενο της μονοθεϊστικής θρησκείας του Σιχισμού, και θεωρείται από τους Σιχ ως ο τελευταίος, ανώτατος άρχοντας κι αιώνιος ζώντας Γκουρού μετά τους δέκα ανθρώπους Γκουρού της θρησκείας. Το Αντί Γκραντ, η πρώτη απόδοση του βιβλίου, συντάχθηκε από τον πέμπτο Σιχ-Γκουρού, Γκουρού Αρντζάν (1563-1606). Ο Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ, ο δέκατος Σιχ-Γκουρού, δεν πρόσθεσε στο Αντι Γκραντ κανέναν από τους δικούς του ύμνους, πρόσθεσε ωστόσο όλους τους 115 ύμνους του Γκουρού Τεγκ Μπαχαντούρ, του ένατου Σιχ-Γκουρου, και δήλωσε το κείμενο ως τον διάδοχό του.[1] Αυτή η δεύτερη απόδοση του βιβλίου έγινε γνωστή ως Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ και κάποιες φορές, αναφέρεται επίσης ως Αντί Γκραντ.[2][3]
Σελίδα από το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ με την εισαγωγική επιγραφή (Μουλ Μαντάρ) του Γκουρού Νάνακ | |
Τίτλος | ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ |
---|---|
Γλώσσα | Παντζάμπι |
Μορφή | Θρησκευτικό Αγία Γραφή του Σιχισμού |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Το κείμενο αποτελείται από 1430 ανγκ (σελίδες) και 6000 σάμπαντ (γραμμές σύνθεσης),[4][5] οι οποίες παρέχονται ποιητικά και ορίζονται από μία ρυθμική αρχαία βόρεια Ινδική κλασική μορφή μουσικής.[6] Ο κύριος όγκος του κειμένου χωρίζεται σε 31 ράγκα, με το κάθε Γκραντ ράγκα να υποδιαιρείται ανάλογα με το μήκος και τον συγγραφέα. Οι ύμνοι στο κείμενο είναι οργανωμένοι με βάση, πρωτίστως, τα ράγκα στα οποία διαβάζονται.[4] Το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ είναι γραμμένο με το αλφάβητο Γκουρμούχι, σε διάφορες διαλέκτους, συμπεριλαμβανομένων των Λάντα (Δυτικά Παντζάμπι), Μπρατζ Μπάσα, Χαριμπόλι, Σανσκριτικά, Σίντι και Περσικά. Αντίγραφα σε αυτές τις διαλέκτους συχνά φέρουν τον γενικό τίτλο Σαντ Μπάσα.[7][8][9][10]
Το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ συγκροτείται κυρίως από διδασκαλίες έξι Σιχ-Γκουρού· των Γκουρού Νάνακ, Γκουρού Ανγκάντ, Γκουρού Αμάρ Ντας, Γκουρού Ραμ Ντας, Γκουρού Αρντζάν και Γκουρού Τεγκ Μπαχαντούρ. Περιέχει επίσης ποιητικές διδασκαλίες δεκατριών αγίων ποιητών του Ινδουιστικού κινήματος Μπάκτι και δύο Μουσουλμάνων Σούφι ποιητών.[11][12]
Το όραμα στο Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ είναι αυτό μίας κοινωνίας βασισμένης στη θεϊκή δικαιοσύνη χωρίς κανενός είδους καταπίεση.[13][14] Ενώ το Γκραντ αναγνωρίζει και σέβεται τα γραπτά κείμενα του Ινδουισμού και του Ισλαμισμού, δεν υπαινίσσεται ηθική συμφιλίωση με καμία από αυτές τις θρησκείες.[15] Το βιβλίο είναι τοποθετημένο στους γκουντβάρα (Σιχ ναοί). Ένας Σιχ τυπικά υποκλίνεται ή ξαπλώνει μπροστά του όταν εισέρχεται στον ναό.[16] Το Γκραντ τιμάται ως το αιώνιο γκουρμπάνι και ως η πνευματική εξουσία στον Σιχισμό.[17]
Ο Γκουρού Νάνακ Ντεβ συνέθεσε ύμνους, οι οποίοι απαγγέλλονταν από τους ακολούθους του σε μελοποιημένα ράγκα.[18] Ο διάδοχός του, Γκουρού Ανγκάντ, άνοιξε κέντρα όπου διένειμε αυτούς τους ύμνους. Η κοινότητα τους τραγουδούσε και οι βοηθοί του συνέλεγαν δωρεές.[19] Αυτή η παράδοση συνεχίστηκε επίσης και από τον τρίτο, αλλά και από τον τέταρτο Σιχ-Γκουρού. Ο πέμπτος Σιχ-Γκουρού, Γκουρού Αρντζάν, ανακάλυψε πως ο μεγαλύτερος αδελφός ο οποίος διεκδικούσε τη θέση του ως Σιχ-Γκουρού, Πρίτι Τσαντ, κατείχε αντίγραφο των ύμνων των πρώτων Γκουρού, τους οποίους διένειμε μαζί με δικούς του ύμνους.[20] Ο Γκουρού Αρντζάν θεώρησε αυτούς τους ύμνους νόθους και, με την όλη κατάσταση να του προκαλεί ανησυχία, οδηγήθηκε στην καθιέρωση μιας αυθεντικής ανθολογίας εγκεκριμένων ύμνων.[21]
Ο Γκουρού Αρντζάν άρχισε να συντάσσει μία επίσημη, εγκεκριμένη εκδοχή των ιερών κειμένων της Σιχ κοινότητας. Έστειλε τους βοηθούς τους σε όλη την Ινδική υποήπειρο για να συλλέξουν τους ύμνους των Σιχ-Γκουρού που κυκλοφορούσαν κι έπεισε τον Μόχαν, τον γιο του Γκουρού Αμάρ Ντας, να του δώσει τη συλλογή των θρησκευτικών κειμένων των τριών πρώτων γκουρού.[21] Καθώς οι βοηθοί του επέστρεψαν με τις συλλογές τους, ο Γκουρού Αρντζάν επέλεξε κι επεξεργάστηκε τους ύμνους που θεώρησε αυθεντικούς για να τους συμπεριλάβει στον Αντί Γκράντ, με τον Μπάι Γκούρντας να λειτουργεί ως ο γραφέας του βιβλίου.[22][N 1] Αυτή η προσπάθεια παρήγαγε αρκετά πρόχειρα και χειρόγραφα, μερικά εκ των οποίων έχουν επιβιώσει μέχρι τη σύγχρονη εποχή.[20][24] Η παλαιότερη χειρόγραφη εκδοχή του Αντί Γκραντ που επιβίωσε μέχρι σήμερα είναι το χειρόγραφο 1245, το οποίο βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο Γκουρού Νάνακ Ντεβ στην Αμριτσάρ και χρονολογείται περί το 1599. Άλλες πρώιμες εκδοχές του Αντί Γκραντ με κάποιες παραλλαγές αποτελούν τα Μπαχοβάλ Πότι (περί το 1600), Βαντζάρα Πότι (περί το 1601) και Μπάι Ρούπα Πότι (περί το 1603).[24]
Μία άλλη πρώιμη παραλλαγή χειρογράφου με το όνομα Γκουρού Χαρσαχάι Πότι, διατηρείτο από την κάστα Σόντχι και πιστεύεται πως είναι αυτό το οποίο υπήρχε πριν τη σύνταξη του Γκουρού Αρντζάν και το οποίο έδωσε στον μεγαλύτερο αδελφό του, Πρίτι Τσαντ. Αρχικά τοποθετήθηκε στην Αμριτσάρ, ενώ κατά τον 18ο αιώνα μετακινήθηκε και διατηρείτο στην Γκουρού Χαρσαχάι (35 χιλιόμετρα δυτικά της Φαριντκότ) μέχρι το 1969, οπότε η κυβέρνηση ζήτησε να εκτεθεί για τους εορτασμούς των 500 χρόνων από τη γέννηση του Γκουρού Νάνακ. Έτσι, για πρώτη φορά έπειτα από 200 χρόνια, μετακινήθηκε και εκτέθηκε για μικρό χρονικό διάστημα στην Πατιάλα. Ωστόσο, το 1970, κατά τη διάρκεια μια παρόμοιας μεταφοράς, αυτή η εκδοχή του Αντί Γκραντ κλάπηκε[20] αλλά, διασώζονται φωτογραφίες κάποιων σελίδων του. Οι Σόντχι ισχυρίζονται πως αυτό το χειρόγραφο είναι το παλαιότερο και γραμμένο κατά ένα μέρος του από τον ίδιο τον Γκουρού Νάνακ. Ωστόσο, αυτοί οι ισχυρισμοί πρωτοεμφανίστηκαν αρκετά αργότερα κατά τον 17ο αιώνα, σε κείμενα που αποδίδονται στον Χαριτζί, τον εγγονό του Πρίτι Τσαντ. Βάση των στοιχείων και των φωτογραφιών που διασώζονται, είναι απίθανο ο Γκουρού Νάνακ να έγραψε ή να συντηρούσε ένα πότι. Τα χαρακτηριστικά της γραφής Γκουρμούχι και η γλώσσα υποδηλώνουν πως οι ύμνοι είναι αρκετά παλαιότεροι και πως οι προ-κανονικοί ύμνοι γράφτηκαν στα πρώτα χρόνια του Σιχισμού, και οι οποίοι διαφυλάχθηκαν από τους Σιχ-Γκουρού πριν την επεξεργασία του Γκουρού Αρντζάν. Η ύπαρξη του χειρόγραφου Γκουρού Χαρσαχάι πιστοποιεί την πρώιμη παράδοση της Σιχ γραφής, την ύπαρξή της σε ποικίλες μορφές και τον ανταγωνισμό ιδεών ως προς το περιεχόμενο, συμπεριλαμβανομένου και του Μουλ Μαντάρ.[25] Αρκετές παραλλαγές μικρής σημασίας και τρεις σημαντικές αναθεωρήσεις του Αντί Γκραντ είναι γνωστές. Αυτές οι αναθεωρήσεις παρέχουν πληροφορίες για τον τρόπο που συντάχθηκαν, επεξεργάστηκαν και αναθεωρήθηκαν τα Σιχ κείμενα στο πέρασμα του χρόνου.[24] Υπάρχει μία τέταρτη σημαντική εκδοχή με το όνομα Λαχώρη μπιρ, αλλά διαφέρει κυρίως στο πώς είναι διατεταγμένοι οι ύμνοι και οι τελευταίες σελίδες του Αντί Γκραντ.[24][N 2]
Το 1604, η πρώτη έκδοση των Σιχ κειμένων, το Αντί Γκραντ, ολοκληρώθηκε και εγκρίθηκε επίσημα από τον Γκουρού Αρντζάν. Τοποθετήθηκε μέσα στον Χαριμαντίρ Σαχίμπ (Χρυσός Ναός) και ο Μπάμπα Μπούντχα ήταν ο πρώτος αναγνώστης (γκράντι).[29] Από τους Γκουρού Χάργκομπιντ, Χαρ Ράι και Χαρ Κρισάν δεν προστέθηκαν ύμνοι στο κείμενο. Κατά την Σιχ παράδοση, ο Γκουρού Χάργκομπιντ πιστώνεται με την προσθήκη των ράγκα μελωδιών για 9 από τα 22 Βαρς. Οι ύμνοι του ένατου Γκουρού, του Γκουρού Τεγκ Μπαχαντούρ, προστέθηκαν στο κείμενο μετά τον αποκεφαλισμό του, από τον γιο και διάδοχό του Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ.[23]
Το 1704 στο Νταμντάμα Σαχίμπ, κατά τη διάρκειας ενός χρόνου διακοπής από τις σκληρές μάχες με τον Αοραντζέμπ, τον τότε Αυτοκράτορα της Μογγολικής Αυτοκρατορίας, ο Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ και ο Μπάι Μανί Σινγκ πρόσθεσαν στο Αντί Γκραντ τις θρησκευτικές συνθέσεις του Γκουρού Τεγκ Μπαχαντούρ δημιουργώντας την τελική εκδοχή του και αποκαλώντας το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ.[30] Πριν την εκδοχή του Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ, υπήρχαν τρεις εκδοχές του Αντί Γκραντ με μικρές παραλλαγές, οι οποίες κυκλοφορούσαν στους Σιχ ναούς στην Ινδική υποήπειρο.[31] Επιπρόσθετα, κυκλοφορούσαν αρκετές μη εγκεκριμένες εκδοχές, οι οποίες εκδόθηκαν από τις αιρέσεις που ιδρύθηκαν από έναν από τους γιους ή συγγενείς προηγούμενων Σιχ-Γκουρού, όπως ο Πρίτι Τσαντ, ο μεγαλύτερος αδελφός του Γουρού Αρντζάν.[31] Ο Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ εξέδωσε την οριστική τελική εκδοχή, η οποία περιλάμβανε τους ύμνους του πατέρα του, κλείνοντας τον κανόνα. Αυτό το χειρόγραφο ονομάστηκε Νταμντάμα μπιρ και ένα σπάνιο αντίγραφο (1707) διατηρείται σήμερα στην Τοσαχάνα στη Νάντεντ, στην πολιτεία της Ινδίας Μαχαράστρα.[31] Οι συνθέσεις του Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ δεν συμπεριλήφθηκαν στο Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ, αλλά βρίσκονται στο Ντασβέν Παντσάχ κα Γκραντ, το οποίο είναι περισσότερο γνωστό ως Ντασάμ Γκραντ.[30] Η σύνταξη και η κυκλοφορία της τελικής εκδοχής του Ντασάμ Γκραντ ολοκληρώθηκε από τον Μπάι Μανί Σινγκ.[32]
Το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ περιλαμβάνει κυρίως ύμνους από τους παρακάτω Σιχ-Γκουρού: Γκουρού Νάνακ, Γκουρού Ανγκάντ, Γκουρού Αμάρ Ντας, Γκουρού Ραμ Ντας, Γκουρού Αρντζάν και Γκουρού Τεγκ Μπαχαντούρ.[33] Περιέχει επίσης ύμνους και στροφές από δεκατρείς Ινδουιστές αγίους ποιητές του κινήματος Μπάκτι και από δύο Μουσουλμάνους Σούφι αγίους ποιητές. Υπάρχουν επίσης σε μερικές σελίδες επιπρόσθετες στροφές για τους Γκουρού, τις οποίες συνέθεσαν ποιητές. Οι ύμνοι και οι στροφές διαφέρουν σε μήκος, με κάποιες να είναι αρκετά μεγάλες κι άλλες να είναι απλά μερικές γραμμές.[11][33]
Παρακάτω, είναι ένας κατάλογος με τους συνεισφέροντες, των οποίων οι ύμνοι περιλαμβάνονται στο Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ:[34]
Άλλοι:
Τον 19ο και 20ο αιώνα, ανακαλύφθηκαν αρκετές χειρόγραφες εκδοχές του Αντί Γκραντ και των ύμνων του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ. Αυτό οδήγησε σε ανταγωνιστικές θεωρίες σχετικά με την αυθεντικότητα και το πώς εξελίχθηκαν τα κείμενα του Σιχισμού με τον χρόνο. Υπάρχουν πέντε διαφορετικές απόψεις μελετητών:[35]
Ολόκληρο το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ είναι γραμμένο στο αλφάβητο Γκουρμούχι, το οποίο τυποποιήθηκε από τον Γκουρού Ανγκάντ τον 16ο αιώνα. Σύμφωνα με τη Σιχ παράδοση και το Μαχμάν Πρακάς, ένα πρώιμο Σιχ χειρόγραφο, ο Γκουρού Ανγκάντ δίδαξε και διέδωσε το Γκουρμούχι έπειτα από πρόταση του Γκουρού Νάνακ Ντεβ, ο οποίος είχε επινοήσει τη Γκουρμούχι γραφή.[37][38] Η λέξη γκουρμούχι μεταφράζεται ως «από το στόμα του γκουρού». Προέρχεται από κείμενα λάντα και χρησιμοποιήθηκε από την αρχή για τη σύνταξη των Σιχ κειμένων. Οι Σιχ προσδίδουν ένα υψηλό βαθμό ιερότητας στο αλφάβητο Γκουρμούχι.[39] Αποτελεί το επίσημο αλφάβητο για την Παντζάμπι γραφή στην Ινδική πολιτεία του Παντζάμπ.
Οι Γκουρού θεωρούσαν τη λατρεία του Θεού μέσω του σαμπάντ κιρτάν ως το καλύτερο μέσο για την επίτευξη της κατάστασης ευδαιμονίας, η οποία οδηγούσε στην ένωση με τον Θεό. Το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ διαιρείται σε μουσικές συνθέσεις ή ράγκα[40] σε 1,430 σελίδες, γνωστές στη Σιχ παράδοση ως ανγκ (άκρα). Μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε δύο τμήματα:
Η λέξη ράγκα αναφέρεται στο «χρώμα»[41] και, πιο συγκεκριμένα, στο συναίσθημα ή τη διάθεση που δημιουργείται από έναν συνδυασμό ή μία σειρά τόνων.[42] Ένα ράγκα αποτελείται από μία σειρά μελωδικών μοτίβων, βασισμένων σε μία καθορισμένη κλίμακα ή ένα μουσικό στυλ των εφτά ψαλμών Σουάρα,[43] οι οποίοι προσφέρουν μία βασική δομή πάνω στην οποία ερμηνεύει ο μουσικός. Τα Γκουρμπάνι ραγκς δεν εξαρτώνται από τον χρόνο.
Το 1708, ο Γκουρού Γκομπίντ Σινγκ ονομάτισε το Αντί Γκραντ ως τον «Γκουρού των Σιχ». Το γεγονός καταγράφηκε σε ένα Μπατ Βαχί (βιβλίο ποιητή) από έναν αυτόπτη μάρτυρα, τον Ναρμπούντ Σινγκ, ο οποίος ήταν ποιητής του δικαστηρίου Ρατζπούτ, το οποίο συσχετιζόταν με τους γκουρού.[44] Από τότε, οι Σιχ έχουν αποδεχτεί το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ, το ιερό κείμενο, ως τον αιώνιο ζώντα Γκουρού τους, την ενσωμάτωση των δέκα Σιχ Γκουρού και τον υψηλότερο θρησκευτικό και πνευματικό οδηγό τους. Το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ παίζει έναν κεντρικό ρόλο στην καθοδήγηση του τρόπου ζωής ενός Σιχ.[3][45]
Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει ή να τροποποιήσει το οτιδήποτε βρίσκεται γραμμένο από τους Σιχ-Γκουρού στο Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ. Αυτό συμπεριλαμβάνει προτάσεις, λέξεις, δομή, γραμματική και νοήματα. Αυτή η παράδοση τέθηκε από τον Γκουρού Χαρ Ράι. Όταν έστειλε τον μεγαλύτερο γιο του, Ραμ Ράι, ως εκπρόσωπο στον αυτοκράτορα της Μογγολικής Αυτοκρατορίας Αοραντζέμπ, ο Αυτοκράτορας έφερε ενστάσεις για μια στροφή που βρισκόταν μέσα στο Σιχ κείμενο. Η φράση έλεγε: «ο πηλός από τον τάφο ενός Μουσουλμάνου πλάθεται σε έναν ακατέργαστο σβόλο», φράση την οποία ο Αυτοκράτορας θεώρησε προσβολή για τον Ισλάμ και ο Ραμ Ράι επιχείρησε να τον ευχαριστήσει, εξηγώντας πως το κείμενο ήταν ψευδές και το τροποποίησε, αντικαθιστώντας τη λέξη «Μουσουλμάνος (Musalman)» με τη λέξη «άπιστος, κακός (Beiman)», την οποία κι ενέκρινε ο Αοραντζέμπ.[46][47] Η προθυμία του να αλλάξει αυτή τη μία λέξη οδήγησε τον Γκουρού Χαρ Ράι να αφορίσει τον μεγαλύτερο γιο του και να χρίσει τον μικρότερο ως διάδοχό του.[47]
Το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ είναι πάντα το επίκεντρο σε έναν γκουντβάρα, τοποθετημένο σε μία ανυψωμένη πλατφόρμα γνωστή ως Ταχτ (θρόνος), με την κοινότητα των πιστών να κάθεται στο πάτωμα και να υποκλίνεται μπροστά του ως ένδειξη σεβασμού. Το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ λαμβάνει την υψηλότερη τιμή και σεβασμό στη Σιχ κοινότητα. Οι Σιχ καλύπτουν τα κεφάλια τους και βγάζουν τα παπούτσια τους όταν βρίσκονται στον ίδιο χώρο με αυτό το ιερό κείμενο, τον αιώνιο ζώντα γκουρού τους. Το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ συνήθως μεταφέρεται επί της κεφαλής ως ένδειξη σεβασμού, δεν αγγίζεται ποτέ με άπλυτα χέρια και δεν τοποθετείται ποτέ στο πάτωμα.[48] Παρακολουθείται με βασιλικές τιμές, τοποθετημένο και καλυμμένο μέσα σε έναν θόλο.[49]
Τη φροντίδα του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ αναλαμβάνει ο Γκράντι, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την απαγγελία των ιερών ύμνων και την καθοδήγηση των Σιχ προσευχών. Ο Γκράντι ενεργεί επίσης ως επιστάτης του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ, διατηρώντας το καλυμμένο με καθαρά ρούχα, γνωστά ως ρουμάλα, για να το προστατέψει από τη ζέστη και τη σκόνη. Όταν δεν χρησιμοποιείται για κάποια τελετουργία, το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ «ξεκουράζεται» σε ένα μάντζι σαχίμπ, καλυμμένο με τα ρουμάλα.[48]
Υπάρχουν διάφορα τελετουργικά τα οποία λαμβάνουν χώρα καθημερινά στους μεγάλους Σιχ γκουντβάρα (Σιχ ναούς), όπως για παράδειγμα στον Χρυσό Ναό. Αυτά τα τελετουργικά αντιμετωπίζουν το ιερό κείμενο ως ζωντανό πρόσωπο, έναν σεβάσμιο Γκουρού. Τα τελετουργικά συμπεριλαμβάνουν:[50][51]
Ο Έρνεστ Τραμπ, ένας Γερμανός φιλόλογος ο οποίος συνδεόταν με Χριστιανούς ιεραποστόλους, δημοσίευσε την πρώτη φιλολογική μελέτη και μία μεγάλη, αλλά ανολοκλήρωτη, μετάφραση του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ το 1877, έπειτα από 8 χρόνια μελέτης του κειμένου και συνεντεύξεων με τους Σιχ διανοούμενους της εποχής του.[53][54] Ο Τραμπ συμπεριέλαβε την κριτική του για το Σιχ κείμενο στον πρόλογο και στα εισαγωγικά τμήματα του βιβλίου γράφοντας: «Ο Σιχισμός είναι μία ελαττωμένη θρησκεία, η οποία σύντομα θα ανήκει στην ιστορία». Αρκετοί από τη Σιχ κοινότητα θεώρησαν αυτά τα σχόλια στο βιβλίο της μετάφρασής του «εξαιρετικά προσβλητικά».[55][56] Σύμφωνα με τον Ινδολόγο, Μαρκ Γιεργκενσμάγιερ, αν παραβλέψουμε τα κακά σχόλια του Τραμπ, ήταν ένας Γερμανός γλωσσολόγος και τα χρόνια της μελέτης του, των μεταφράσεων, καθώς επίσης και οι σημειώσεις του πάνω στο πεδίο του Σιχισμού και οι συνομιλίες του με τους Σιχ του Χρυσού Ναού παραμένουν μία πολύτιμη αναφορά για τους πιο σύγχρονους μελετητές.[57] Ενώ ο Αχάγια Κουμάρ θεώρησε πως η μετάφραση του Τραμπ είναι «κυριολεκτική και μηχανική» δίνοντας έμφαση στην ακρίβεια και διατηρώντας σχολαστικά τις λέξεις καθώς και τη σύνταξη των αυθεντικών στροφών, αποφεύγοντας οποιαδήποτε δημιουργική και εφευρετική επαναδιατύπωση,[58] ο Άρβιντ-Παλ Σινγκ Μαντέρ σημείωσε την καθαρή επιρροή από τις Βραχμανικές κλίσεις των Νιρμάλα συνεργατών του,[59] μιας τάξης Σιχ οι οποίοι απολάμβαναν καιρό την υποστήριξη της Βρετανίας, καθώς βοήθησαν στο να διατηρηθούν υπό έλεγχο τα «εχθρικά» στοιχεία.[60] Για παράδειγμα, προέτρεψαν τον Τραμπ να παραλείψει στη μετάφρασή του το νούμερο «ένας» στη φράση Ik Oankar,[59] σε μια προσπάθεια να φέρουν το κείμενο πιο κοντά στην ερμηνεία των σεκτών που είναι Βραχμανικά επηρεασμένη, η οποία διαφέρει από την ερμηνεία της ορθόδοξης Χάλσα. Η μετάφραση του Τραμπ θεωρήθηκε πρόκληση για την ήδη καθιερωμένη άποψη της διοίκησης πως οι Σιχ ήταν μία ξεχωριστή κοινότητα,[59] παρακινώντας τη Χάλσα να κάνει τη δική της μετάφραση. Ο Τραμπ, όπως και οι άλλοι μεταφραστές, είχαν ανατεθεί από την αποικιακή διοίκηση.[58]
Ο Μαξ Άρθουρ Μακώλιφ, ένας Βρετανός δημόσιος υπάλληλος, ήταν ο επόμενος που δημοσίευσε μεταφρασμένο μεγάλο μέρος του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ, καλύπτοντας τα ίδια εδάφια που κάλυψε και ο Τραμπ, αλλά διανθίζοντας τη μετάφρασή του με τη μυθολογική ιστορία των Σιχ-Γκουρού που ήταν βασισμένη στους Τζαναμσάχις.[61][62] Μία σημαντική πηγή για τις ιστορικές πληροφορίες ήταν το κείμενο Suraj Prakash του Σαντόχ Σινγκ, ενώ ο κύριος σύμβουλός του στη μετάφραση ήταν ο διακεκριμένος Χάλσα Σιχ μελετητής, Καν Σινγκ Νάμπα.[63][64] Η μετάφραση του Μακώλιφ εμφανίστηκε ενσωματωμένη στο εξάτομο βιβλίο The Sikh Religion (μετάφραση: Η Σιχ πίστη) και κυκλοφόρησε από την Oxford University Press το 1909.[62] Σε αντίθεση με τον Τραμπ ο οποίος είχε αγνοήσει τις ευαισθησίες και την εμπάθεια για τους Σιχ, ο Μακώλιφ χρησιμοποίησε τις δημιουργικές ικανότητες που είχε στη σύνταξη για να ενσωματώσει αυτές τις ευαισθησίες.[62] Ενώ ο Τραμπ επέκρινε τον Σιχισμό και το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ, ο Μακώλιφ επέκρινε τον Ινδουισμό και έγραψε μία εισαγωγή η οποία παρουσίαζε τους ύμνους των Σιχ-Γκουρού σαν τους ύμνους των Χριστιανών και να είναι συγγενείς με τις «Προτεσταντικές αρετές και ηθικές», προφανώς για το Βρετανικό κοινό, όπως έγραψε ο Ινδολόγος Τζόρτζιο Σανί.[65] Επίσης, η μετάφραση του Μακώλιφ έγινε αποδεκτή από τη Σιχ κοινότητα και θεωρήθηκε πως ήταν κοντά στο πώς εκείνοι ερμηνεύουν τα ιερά κείμενά τους.[62] Μεταποικιακές μελέτες αμφισβήτησαν τη λογοδοσία του Μακώλιφ και την ενσωμάτωση των Σιχ παραδόσεων ως «άκριτες» και «αμφίβολες», παρά το ότι ευχαριστούσαν την Σιχ κοινότητα.[62] Η εκδοχή του Μακώλιφ ακολουθήθηκε ευρέως από μετέπειτα μελετητές και μεταφραστές.[62] Σύμφωνα με τον Κρίστοφερ Σακλ, έναν μελετητή των γλωσσών και της θρησκείας, η προσέγγιση του Μακώλιφ στη μετάφραση ήταν για να δουλέψει με τους Χάλσα Σιχ μεταρρυθμιστές της δεκαετίας του 1890 (Σινγκ Σαμπά) και να παρουσιάσει το κείμενο προς τα έξω ωσάν μία «προοδευτική μονοθεϊστική» πτυχή που άξιζε την στήριξη της Βρετανικής διοίκησης, ως μία ξεχωριστή παράδοση, αλλά και του ντόπιου ιερατικού κλήρου των Σιχ.[58] Χρησιμοποίησε σημαντική ελευθερία στην αναπροσαρμογή της αρχαϊκής ποίησης σε μία «αόριστη σαν ψαλμό μετάφραση».[66]
Η πρώτη ολοκληρωμένη αγγλική μετάφραση του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ, η οποία έγινε από τον Γκόπαλ Σινγκ, εκδόθηκε το 1960. Μία αναθεωρημένη έκδοση που κυκλοφόρησε το 1978, αφαίρεσε τις παρωχημένες αγγλικές λέξεις όπως «thee» και «thou». Το 1962, μία οκτάτομη μετάφραση σε αγγλικά και παντζάμπι από τον Μανμόχαν Σινγκ, κυκλοφόρησε από την επιτροπή Shiromani Gurdwara Parbandhak. Τη δεκαετία του 2000, εμφανίστηκε μία μετάφραση από τον Σαντ Σινγκ Χάλσα σε σημαντικές ιστοσελίδες που σχετίζονται με τον Σιχισμό, όπως η Sikhnet.com.[66]
Οι επίσημες εκδοχές του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ παράγονται στην Αμριτσάρ από την επιτροπή Shiromani Gurdwara Parbandhak (SGPC). Οι SGPC εκτυπωτές είναι οι μόνοι εγκεκριμένοι παγκοσμίως που μπορούν να παράξουν το ιερό κείμενο, όπως δηλώνει το θρησκευτικό σώμα των Σιχ στο Ακάλ Ταχτ.[67] Πριν το 2006, η εταιρία Jeewan Singh Chattar Singh & Sons συνήθιζε να εκτυπώνει τις επίσημες εκδοχές και αποτελούσαν τους παλαιότερους εκδότες της Αμριτσάρ. Ωστόσο, το 2006, το Ακάλ Ταχτ τους απαγόρευσε να το κάνουν όταν μία έρευνα έδειξε πως κακομεταχειρίζονταν το κείμενο, καθώς και πως πούλησαν παράνομα αντίγραφο σε έναν Μουσουλμάνο προφήτη.[68] Μία θυγατρική της SGPC, η Επιτροπή Delhi Sikh Gurudwara Management, έχει εγκριθεί για να εκτυπώνει και να προμηθεύει το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ σε Σιχ που βρίσκονται εκτός Ινδίας. Αυτές οι εγκαταστάσεις αποτελούν μέρος του Γκουντβάρα Ρακάμπ Γκανζ Σαχίμπ στο Νέο Δελχί.[69]
Από τις αρχές του 20ου αιώνα, το κείμενο εκτυπώνεται σε μία τυπική έκδοση των 1430 Ανγκ. Πριν τα τέλη του 19ου αιώνα, προετοιμάζονταν μόνο χειρόγραφα αντίγραφα. Το πρώτο εκτυπωμένο αντίγραφο δημιουργήθηκε το 1864. Οποιαδήποτε αντίγραφα του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ θεωρηθούν ακατάλληλα για ανάγνωση, αποτεφρώνονται με μία τελετή η οποία ονομάζεται Αγκάν Μπίτα και είναι παρόμοια με τις τελετές αποτέφρωσης ενός ανθρώπου. Επί του παρόντος, το Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ εκτυπώνεται στο υπόγειο του Γκουντβάρα Ραμσάρ στην Αμριτσάρ. Σελίδες με τυπογραφικά λάθη, φύλλα ρύθμισης και απόβλητα των εκτυπωτών που περιέχουν οτιδήποτε από το ιερό κείμενο, αποτεφρώνονται στην Γκοϊντβάλ.[70]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.