Ο Ανδρέας Ν. Στράτος (Αθήνα, 1905 - 30 Αυγούστου 1981) ήταν Έλληνας νομικός και πολιτικός, που διετέλεσε βουλευτής και υπουργός.
| Ανδρέας Στράτος | |
|---|---|
| Υπουργός Εργασίας | |
| Περίοδος 13 Απριλίου 1946 – 21 Νοεμβρίου 1946 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Παναγιώτη Πουλίτσα 1946 - Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απρίλιος 1946 & Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Οκτώβριος 1946 διαδοχικά |
| Περίοδος 15 Δεκεμβρίου 1954 – 6 Οκτωβρίου 1955 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου 1952 |
| Υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας | |
| Περίοδος 17 Μαΐου 1958 – 20 Σεπτεμβρίου 1961 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1958 |
| Περίοδος 4 Νοεμβρίου 1961 – 20 Δεκεμβρίου 1962 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1961 |
| Υπουργός - Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδας | |
| Περίοδος 19 Νοεμβρίου 1952 – 15 Δεκεμβρίου 1954 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου 1952 |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1905, Αθήνα |
| Θάνατος | 30 Αυγούστου 1981 Αθήνα |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελληνική |
| Πολιτικό κόμμα | ΕΡΕ - Ελληνικός Συναγερμός - Λαϊκό Κόμμα |
| Σύζυγος | Νία Στράτου |
| Συγγενείς | Ανδρέας Ν. Στράτος (παππούς) Νικόλαος Στράτος (πατέρας) |
| Επάγγελμα | Δικηγόρος |
Ο πατέρας του, Νικόλαος Στράτος, δικάστηκε στη δίκη των έξι, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στις 15 Νοεμβρίου 1922 στο Γουδή. Η οικογένεια χωρίς τον πατέρα, με τον έφηβο Ανδρέα, εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία. Η μητέρα του, Μαρία Κορομηλά, εργάστηκε ως υψίφωνος, ενώ η αδερφή του, Δόρα, έγινε χορεύτρια και βραβεύτηκε με το «παγκόσμιο βραβείο Θεάτρου». Ο νεαρός Ανδρέας κατάφερε να σπουδάσει Νομική και Πολιτικές Επιστήμες.
Παράλληλα είχε κλίση στη μουσική και έκανε σπουδές στο Ωδείο του Παρισιού.[1] Σε ηλικία 22 ετών απέκτησε πτυχίο από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών. Μετά τη θητεία του στο στρατό ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο και παράλληλα ασχολήθηκε με τη δικηγορία και με τα κοινά, έπειτα από παρότρυνση της γιαγιάς του, με επιστολή.[1]
Βουλευτικές θητείες
Εξελέγη πρώτα βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1932 και επανεξελέγη σε εκείνες του εκλογές του 1933 και του 1936, ενώ πήρε μέρος στις εκλογές 1946 ως υποψήφιος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με τον συνδυασμό της «Ηνωμένης Παρατάξεως Εθνικοφρόνων» (Λαϊκό Κόμμα) και συγκέντρωσε 8.064 ψήφους.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ένα έτος αργότερα, έφυγε από το Λαϊκό Κόμμα και προσχώρησε στο νεοσύστατο κόμμα του Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη που στις εκλογές του 1950 κατάφερε να εκλέξει ως μόνο βουλευτή τον Ανδρέα Στράτο.[1] Στις εκλογές του 1951 και στις εκλογές του 1952 εξελέγη βουλευτής με τον Ελληνικό Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου.
Για τελευταία φορά επανεξελέγη βουλευτής με την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ) στις εκλογές του 1961, έχοντας κερδίσει και τις 3 προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις το 1952, το 1956 και το 1958.
Στην κυβέρνηση του 1946 με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη υπηρέτησε ως υπουργός Εργασίας[2] Στην κυβέρνηση Παπάγου του 1952 ανέλαβε υπουργός «Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος» και Υπουργός Εργασίας [3] Στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή του 1958 και του 1961 χρημάτισε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας.[4][5]
Το 1960 εγκαινίασε το Γενικό Νοσοκομείο Αγρινίου ως υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας.[6] Το Δεκέμβριο του 1962 διαφώνησε με τις επιλογές της κυβέρνησης και αποχώρησε. Έκτοτε αφοσιώθηκε στην ιστορική έρευνα. Έγραψε έργα, όπως το «Το Βυζάντιον στον Ζ΄ αιώνα» (Εστία, 1966).
Απεβίωσε το 1981. Η γυναίκα του, Νία (κόρη του πρώην υπουργού Γ. Ησαΐα), εξέδωσε τη βιογραφία του, με τίτλο «Ο Ανδρέας Στράτος και η πολιτική».
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
