Ανατολική Μεσόγειος

Η Ανατολική Μεσόγειος^[1][2][3][4] είναι ένας χαλαρός όρος που περιγράφει το ανατολικό μισό ή ένα τρίτο της Μεσογείου (με τη Θάλασσα του Λεβάντε να αποτελεί το ελάχιστο κοινό μέρος). Κατά βάση περιλαμβάνει όλες τις παράκτιες περιοχές αυτής της θαλάσσιας περιοχής, που αναφέρεται και στις κοινότητες που συνδέονται με την περιοχή. Περιλαμβάνει το νοτιότερο μισό της περιοχής της Ανατολίας της Τουρκίας, τη μικρότερη Επαρχία του Χάταϊ, την Κύπρο, τα Δωδεκάνησα, και τις χώρες Λίβανος, Συρία, Παλαιστίνη, Ισραήλ, Ιορδανία, και Αίγυπτος^{[5][6][7][8][9]}.

Εναέρια άποψη της Ανατολικής Μεσογείου.

Μια πιο ευρεία χρήση του όρου μπορεί να περιλαμβάνει το Λιβυκό Πέλαγος και κατά συνέπεια τη Λιβύη. Επίσης, το Αιγαίο και έτσι την Ανατολική Θράκη, την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά της. Τέλος, ένα κομμάτι της κεντρικής Μεσογείου, το Ιόνιο, και τη νότια Αλβανία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, προς παραπέρα στις νοτιοανατολικές ακτές της Ιταλίας.

Περιοχές

Νικολά Σανσόν. Χάρτης της Ανατολικής Μεσογείου, 1651

Η ανατολική αυτή περιοχή της Μεσογείου συνήθως περιγράφεται με δύο τρόπους:

• Ο Λεβάντες με τις ιστορικά συνδεδεμένες γειτονικές χώρες, τα Βαλκάνια και τα νησιά της Ελλάδας.
• Την περιοχή της Συρίας μαζί με την Κύπρο (περιοχή επίσης γνωστή ως Λεβάντες), την Αίγυπτο, Δωδεκάνησα, και τη Τουρκική Ανατολία^[10].

Χώρες

Οι χώρες και περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου περιλαμβάνουν την Κύπρο, την Ανατολία, τη Επαρχία Χάταϊ, τα Δωδεκάνησα, και τις χώρες Λίβανος, Συρία, Παλαιστίνη, Ισραήλ, Ιορδανία, και Αίγυπτος. Ο όρος Νοτιοανατολική Μεσόγειος έχει καταγραφεί ως όρος για τα Ευρύτερα Βαλκάνια: Αλβανία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Βουλγαρία, Κροατία, Ελλάδα^[7][8], Σλοβενία, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία, Κόσοβο, Μαυροβούνιο και Ρουμανία^[6]. Μία έρευνα το 2019 θέλησε να προσθέσει και τη Μολδαβία και Ουκρανία, που άλλοι συνδέουν περισσότερο με την οικονομία και ιστορία της Μαύρης Θάλασσας^[6].

Δείτε επίσης

• Μείζων Συρία
• Θάλασσα του Λεβάντε
• Εγγύς Ανατολή
• Αρχαία Εγγύς Ανατολή

Παραπομπές

1. «Eastern Mediterranean Political Map». National Geographic Store. National Geographic Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2011.
2. Gore, Rick (2002-10-17). Clark, Robert, επιμ. «Ancient Ashkelon». National Geographic Magazine (National Geographic Society). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-16. https://archive.today/20120716031123/http://ngm.nationalgeographic.com/features/world/asia/ashkelon-text.html. Ανακτήθηκε στις 2011-10-17.
3. Franks, Tim (2011-11-06). «The state of Israel: Internal influence driving change». BBC News (BBC). https://www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-15479879. Ανακτήθηκε στις 2018-10-04.
4. Orfalea, Gregory (2006). The Arab Americans: A History. Northampton, MA: Olive Branch Press. σελ. 249. ISBN 9781566565974.
5. The Report: Egypt 2010. Oxford Business Group. ISBN 9781907065170 – μέσω Google Books.
6. Brauch, Hans Günter· Liotta, Peter H.· Selim, Mohammad El-Sayed· Rogers, Paul F. (28 Σεπτεμβρίου 2018). Security and Environment in the Mediterranean: conceptualising security and environmental conflicts : with 177 figures and 144 tables. Springer Science & Business Media. ISBN 9783540401070 – μέσω Google Books.
7. Diez, Thomas (28 Σεπτεμβρίου 2018). The European Union and the Cyprus Conflict: Modern Conflict, Postmodern Union. Manchester University Press. ISBN 9780719060793 – μέσω Google Books.
8. Springer-Verlag (28 Σεπτεμβρίου 2018). Mediterranean Climate: Variability and Trends. Springer Science & Business Media. ISBN 9783540438380 – μέσω Google Books.
9. Lucarelli, Sonia· Fioramonti, Lorenzo (16 Οκτωβρίου 2009). External Perceptions of the European Union as a Global Actor. Routledge. ISBN 9781135239497 – μέσω Google Books.
10. «The Growing Alignment Between the Gulf and the Eastern Mediterranean». Middle East Institute (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021.