Αλκυόνη (αστέρας)

Η Αλκυόνη ή η Ταύρου^[4] είναι πολλαπλό αστρικό σύστημα, που εμφανίζεται στον αστερισμό Ταύρο. Απέχει περίπου 440 έτη φωτός από τον Ήλιο και είναι το φωτεινότερο αστέρι του αστερισμού στο ανοικτό σμήνος των Πλειάδων^[4], το οποίο είναι ένα νεαρό σμήνος με ηλικία 100 εκατομμυρίων ετών. Υπάρχουν μια σειρά από αμυδρούς αστέρες πολύ κοντά στην Αλκυόνη, τα οποία πιθανώς ανήκουν στο ίδιο σμήνος.

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Αλκυόνη.

Αλκυόνη

Η Αλκυόνη εμφανίζεται ως το πιο φωτεινό αστέρι στο κέντρο του χάρτη
Αστερισμός	Ταύρος
Συντεταγμένες (εποχή ):	03h 47m 29.077s[1]
Φαινόμενο μέγεθος	2,87[2]
Φασματικός τύπος	B5IIIe[3]
Απόσταση από τη Γη	440 έτη φωτός
π σ ε

Ονοματολογία

Το όνομα Αλκυόνη προέρχεται από την ελληνική μυθολογία: η Αλκυόνη ήταν μία από τις επτά Πλειάδες γνωστές ως κόρες του Άτλαντα^[4]. Οι αλκυονίδες ημέρες, που σύμφωνα με τον μύθο εμφανίζονται στα τέλη Ιανουαρίου κάθε έτους ως ημέρες με ηλιοφάνεια και καλοκαιρία, παίρνουν το όνομα τους από την Αλκυόνη η οποία μεσουρανεί στον ουρανό την εποχή αυτή.^[5] Στην Κινεζική γλώσσα ο αστέρας αποκαλείται Mǎo sù liù (Έκτος αστέρας της τριχωτής κεφαλής).^[6]

Χαρακτηριστικά

Ο κύριος αστέρας Αλκυόνη A αποτελείται από τρία στοιχεία, εκ των οποίων το φωτεινότερο είναι ένας γίγαντας αστέρας τύπου B παρόμοιος με πολλούς αστέρες των Πλειάδων. Έχει φαινόμενο μέγεθος 2,87 (Απόλυτο μέγεθος= -2,39)^[2] ενώ η ακτίνα του είναι τουλάχιστον δέκα φορές μεγαλύτερη του Ήλιου. Η θερμοκρασία του είναι περίπου 13.000 K^[3] η οποία του προσδίδει φωτεινότητα 2400 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. H Αλκυόνη A έχει υψηλή περιστροφική ταχύτητα, που προσεγγίζει τα 149 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο και έχει δημιουργήσει ένα δίσκο αερίου γύρω από τον ισημερινό του αστέρα.

Παραπομπές

1. van Leeuwen, F. (2007). «Validation of the new Hipparcos reduction». Astronomy and Astrophysics 474 (2): 653–664. doi:10.1051/0004-6361:20078357. Bibcode: 2007A&A...474..653V. http://www.aanda.org/index.php?option=com_article&access=bibcode&Itemid=129&bibcode=2007A%2526A...474..653VFUL. Vizier catalog entry
2. Ducati, J. R. (2002). «VizieR Online Data Catalog: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system». CDS/ADC Collection of Electronic Catalogues 2237. Bibcode: 2002yCat.2237....0D.
3. Touhami, Y.; Gies, D. R.; Schaefer, G. H.; McAlister, H. A.; Ridgway, S. T.; Richardson, N. D.; Matson, R.; Grundstrom, E. D. και άλλοι. (2013). «A CHARA Array Survey of Circumstellar Disks around Nearby Be-type Stars». The Astrophysical Journal 768 (2): 128. doi:10.1088/0004-637X/768/2/128. Bibcode: 2013ApJ...768..128T.
4. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Τόμος 7. Αθήνα: Πάπυρος Λαρούς. 2000. σελ. 18.
5. «enikos.gr». 17 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2017.
6. (Κινέζικα) (Activities of Exhibition and Education in Astronomy) 天文教育資訊網 2006 年 3 月 22 日 Αρχειοθετήθηκε 2011-09-28 στο Wayback Machine.

Δείτε επίσης

• Κατάλογος αστέρων του Ταύρου

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Αλκυόνη (αστέρας)

• Jim Kaler's Stars, University of Illinois:ALCYONE (Eta Tauri) (αγγλικά)
• Alcyone and the Pleiades Αρχειοθετήθηκε 2016-04-18 στο Wayback Machine. (αγγλικά)