From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ίνιγκο Τζόουνς, αγγλ. Inigo Jones (15 Ιουλίου 1573 - 21 Ιουνίου 1652) ήταν ο πρώτος σημαντικός [11] αρχιτέκτονας στην Αγγλία στις αρχές της σύγχρονης περιόδου, και ο πρώτος που εφάρμοσε τους Βιτρουβιανούς κανόνες της αναλογίας και της συμμετρίας στα κτίριά του. [12] Ως ο πιο αξιοσημείωτος αρχιτέκτονας στην Αγγλία, ο Τζόουνς ήταν ο πρώτος, που παρουσίασε την ελληνική αρχιτεκτονική της Ρώμης και της Ιταλικής Αναγέννησης στη Βρετανία. Άφησε το αποτύπωμά του στο Λονδίνο με τον σχεδιασμό μεμονωμένων κτιρίων, όπως το Κουίνς Χάουζ, που είναι το πρώτο κτίριο στην Αγγλία σχεδιασμένο σε καθαρό κλασικό στιλ, και το Μπάνκετινγκ Χάουζ στο Γουάιτχολ, καθώς και η διαμόrφωση της πλατείας Κόβεντ Γκάρντεν, που έγινε πρότυπο για μελλοντικές εφαρμογές στο Γουέστ Εντ. Έκανε σημαντικές συνεισφορές στη σκηνογραφία με την εργασία του ως θεατρικός σχεδιαστής για αρκετές δεκάδες παραστάσεις μεταμφιέσεων, οι περισσότερες με βασιλική ανάθεση και πολλές σε συνεργασία με τον Μπεν Τζόνσον.
| Ίνιγκο Τζόουνς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Inigo Jones (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 15 Ιουλίου 1573[1][2][3] Smithfield |
| Θάνατος | 21 Ιουνίου 1652[4][1][3] Λονδίνο[5] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[6][7] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας[8] πολιτικός σκηνογράφος[9] |
| Αξιοσημείωτο έργο | ναός του Αγίου Παύλου στο Κόβεντ Γκάρντεν Παρεκκλήσι της Βασίλισσας στο Ουέστμινστερ |
| Περίοδος ακμής | 1595[10] - 1652[10] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος του Αγγλικού κοινοβουλίου μέλος του Αγγλικού κοινοβουλίου το 1621-1622 (New Shoreham) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Πέρα από το γεγονός ότι γεννήθηκε στο Σμίθφηλντ του Λονδίνου, στην ουαλική οικογένεια του Ίνιγκο Τζόουνς Σήνιορ, ενός Ουαλού υφασματέμπορου και ότι βαφτίστηκε στην εκκλησία του Σαιντ Μπαρθολομιου-δι-Λες, λίγα είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια του Τζόουνς. Δεν πλησίασε τον αρχιτεκτονικό επάγγελμα με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή είτε ανεβαίνοντας από ένα σκάφος είτε μέσω πρώιμης έκθεσης στο Γραφείο Έργων, αν και υπάρχουν στοιχεία ότι ο Κρίστοφερ Ρεν έλαβε πληροφορίες, που καταγράφουν τον Τζόουνς ως μαθητευόμενο ξυλουργό στον αυλόγυρο του Σαιν Πωλ. [13] Κάποια στιγμή πριν από το 1603, ένας πλούσιος προστάτης (πιθανώς το κόμης του Πέμπροουκ ή ο κόμης του Ρότλαντ) τον έστειλε στην Ιταλία για να σπουδάσει σχέδιο, αφού εντυπωσιάστηκε από την ποιότητα των σκίτσων του. Από την Ιταλία ταξίδεψε στη Δανία, όπου εργάστηκε για τον Χριστιανό Δ΄ στο σχεδιασμό των παλατιών τού Ρόζενμποργκ και του Φρέντερικσμποργκ. [14]
Ο Τζόουνς έγινε πρώτος διάσημος ως σχεδιαστής κοστουμιών και θεατρικών σκηνικών, ειδικά αφού έφερε τις παραστάσεις μεταμφιέσεων (masks) στη σκηνή. Υπό την προστασία της Άννας της Δανίας, συζύγου του Ιακώβου Α΄ της Αγγλίας, [14] πιστώνεται για την εισαγωγή κινητών σκηνικών και της αψίδας προσκηνίου στο αγγλικό θέατρο. Μεταξύ 1605 και 1640 ήταν υπεύθυνος για τη διοργάνωση περισσότερων από 500 παραστάσεων, συνεργαζόμενος με τον Μπεν Τζόνσον για πολλά χρόνια, παρά το ότι η σχέση ήταν γεμάτη ανταγωνισμό και ζήλια: οι δύο είχαν επιχειρήματα για το αν ο σχεδιασμός της σκηνής ή το λογοτεχνικό κείμενο ήταν πιο σημαντικά στο θέατρο. (Ο Τζόνσον γελοιοποιούσε τον Τζόουνς σε μια σειρά από έργα του, γραμμένα σε διάστημα 20 ετών). [15] Πάνω από 450 σχέδια για το τοπίο και τα κοστούμια επιβιώνουν, αποδεικνύοντας τη δεξιοτεχνία τού Τζόουνς ως σχεδιαστή και την εξέλιξή του το διάστημα 1605-1609 από την αρχική εμφάνιση «χωρίς γνώση του αναγεννησιακού τρόπου» έως την επίδειξη «ολοκληρωμένου ιταλικού τρόπου» [16] και κατανόησης του ιταλικού σκηνικού σχεδιασμού, ιδιαίτερα των Αλφόνσο και Τζούλιο Παρίτζι. Αυτή η εξέλιξη υποδηλώνει ότι έκανε μία δεύτερη επίσκεψη στην Ιταλία, περίπου το 1606, [17] έπειτα από επιρροή του πρέσβη Χένρυ Γουότον. Ο Τζόουνς έμαθε να μιλάει άπταιστα Ιταλικά και υπάρχουν ενδείξεις ότι κατείχε ένα ιταλικό αντίγραφο των Τεσσάρων Βιβλίων της Αρχιτεκτονικής του Αντρέα Παλλάντιο, με περιθώρια που αναφέρονται στον Γουότον. Το αρχιτεκτονικό του έργο επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τον Παλλάντιο. Επίσης -σε μικρότερο βαθμό- κράτησε τις αρχιτεκτονικές αρχές του αρχαίου Ρωμαίου συγγραφέα Βιτρούβιου.
Ο πρώτος καταγεγραμμένος αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του Τζόουνς είναι για ένα μνημείο της λαίδης Φράνσις Κότον, που ανατέθηκε από τον Ρόουλαντ Κότον, περίπου το 1608–1611, [18] στο Νόροτν-ιν-Χέιλ στο Σρόπσαϊρ, που δείχνει πρώιμα σημάδια των κλασικών προθέσεών του. [19] Τον Ιούλιο του 1606 ο Τζόουνς έκανε τα σκηνικά για μία παράσταση μεταμφιέσεων στο Θίομπαλντς για τον κόμη του Σόλμπερυ. Τα επόμενα χρόνια ο Τζόουνς έκανε σχέδια για το Νιού Ιξτσέιντζ του κόμη του Σόλμπερυ στο Στραντ, όπου οι εργασίες άρχισαν τον Ιούνιο του 1608 [20] και τον κεντρικό πύργο του καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου, παρουσιάζοντας μία παρόμοια πρακτική αρχιτεκτονική απειρία και έναν ανώριμο χειρισμό θεμάτων από πηγές, συμπεριλαμβανομένων των Παλάντιο, Σέρλιο και Σανγκάλο. Το 1609, μάλλον αφού είχε συνοδεύσει τον γιο και κληρονόμο του Σόλσμπερυ, τον υποκόμη του Κράνμπορν, σε ένα ταξίδι στη Γαλλία, εμφανίζεται ως αρχιτεκτονικός σύμβουλος στο Χάτφηλντ Χάουζ, κάνοντας μικρές τροποποιήσεις στο σχέδιο καθώς εξελισσόταν το έργο, και το 1610 ο Τζοουνς διορίστηκε επιθεωρητής του Ερρίκου-Φρειδερίκου πρίγκιπα της Ουαλίας (γιού του Καρόλου Α΄). Επινόησε τις παραστάσεις μεταμφιέσεων "Εμπόδια" και "Όμπερον" για τον πρίγκιπα και πιθανότατα συμμετείχε σε ορισμένες αλλαγές στο ανάκτορο Σαιντ Τζέιμς. [21]
Στις 27 Απριλίου 1613 ο Τζόουνς διορίστηκε η θέση του Επιθεωρητή των Έργων του Βασιλιά και λίγο μετά ξεκίνησε μία περιοδεία στην Ιταλία με τον κόμη του Άρουντελ, ο οποίος έμελλε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους προστάτες στην ιστορία της αγγλικής τέχνης. Σε αυτό το ταξίδι, ο Τζόουνς ήρθε σε επαφή με την αρχιτεκτονική της Ρώμης, της Πάντουα, της Φλωρεντίας, της Βιτσέντζα, της Γένοβας και της Βενετίας. Το σωζόμενο βιβλίο σκίτσων του δείχνει το ενδιαφέρον του σε καλλιτέχνες όπως ο Παρμιτζιανίνο και ο Σκιαβόνε. Είναι επίσης γνωστό ότι τότε γνώρισε τον Βιντσέντσο Σκαμότσι. Επίσης το με δικά του σχόλια αντίγραφο του Quattro libri dell'architettura του Παλλάντιο καταδεικνύει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για την κλασική αρχιτεκτονική: ο Τζόουνς έδωσε προτεραιότητα στη ρωμαϊκή αρχαιότητα, από το να παρατηρεί τον συρμό της εποχής του στην Ιταλία. Ήταν πιθανώς ο πρώτος Άγγλος, που μελέτησε αυτά τα ρωμαϊκά κατάλοιπα από πρώτο χέρι και αυτό ήταν το κλειδί για τη νέα αρχιτεκτονική, που παρουσίασε ο Τζόουνς στην Αγγλία. [11]
Τον Σεπτέμβριο του 1615 ο Τζόουνς διορίστηκε Γενικός Επιθεωρητής των Έργων του βασιλιά, σηματοδοτώντας την αρχή της καριέρας του Τζόουνς με σοβαρότητα. Ευτυχώς, τόσο ο Ιάκωβος Α΄ όσο και ο γιος του Κάρολος Α΄ ξόδευαν άφθονα για τα κτήριά τους, σε αντίθεση με την οικονομική Αυλή της Ελισάβετ Α΄. Ως επιθεωρητής του βασιλιά, ο Τζόουνς έκτισε μερικά από τα σημαντικά του κτήρια στο Λονδίνο. Το 1616 ξεκίνησαν οι εργασίες στο Κουίνς Χάουζ στο Γκρήνουιτς, για την Άννα της Δανίας, σύζυγο του Ιακώβου Α΄. Μετά τα θεμέλια και την κατασκευή του πρώτου ορόφου, η εργασία σταμάτησε ξαφνικά, όταν η Anne απεβίωσε το 1619. [22] Ο Τζόουνς παρείχε ένα σχέδιο για τη νεκροφόρα της βασίλισσας ή τη βάση του φερέτρου, αλλά δεν εφαρμόστηκε. [23] Η δουλειά στο Γκρήνουιτς συνεχίστηκε το 1629, αυτή τη φορά για την Ερριέττα-Μαρία, σύζυγο του Καρόλου Α΄. Ολοκληρώθηκε το 1635 ως το πρώτο αυστηρά κλασικό κτίριο στην Αγγλία, χρησιμοποιώντας ιδέες που βρέθηκαν στην αρχιτεκτονική του Παλλάντιο και της αρχαίας Ρώμης. [24] Αυτή είναι το πρώτο από τα σωζόμενα έργα του Τζόουνς.
Μεταξύ 1619 και 1622 κτίστηκε το Μπάνκετινγκ Χάουζ στο ανάκτορο Γουάιτχολ, ένα σχέδιο που προήλθε από κτήρια των Σκαμότσι και Παλλάντιο, στο οποίο αρκετά χρόνια αργότερα προστέθηκε μία οροφογραφία από τον Πέτερ-Πάουλ Ρούμπενς. Το παλάτι του Γουάιτχολ ήταν ένα από τα πολλά έργα, όπου ο Τζόουνς συνεργάστηκε με τον προσωπικό βοηθό και εξ αγχιστείας ανιψιό του Τζον Γουέμπ. [25]
Το Παρεκκλήσιο της βασίλισσας στο το ανάκτορο Σαιντ Τζέιμς κτίστηκε μεταξύ 1623 και 1627, για τη Ρωμαιοκαθολική σύζυγο του Καρόλου Α ', την Ερριέτα-Μαρία. Τμήματα του σχεδίου προέρχονται από το Πάνθεον της αρχαίας Ρώμης και ο Τζόουνς προφανώς σκόπευε η εκκλησία να παραπέμπει στον ρωμαϊκό ναό. Αυτά τα κτίρια δείχνουν την πραγματοποίηση ενός ώριμου αρχιτέκτονα, με ασφαλή γνώση των κλασικών αρχών και μία πνευματική κατανόηση του τρόπου υλοποίησής τους.
Το άλλο έργο στο οποίο συμμετείχε ο Τζόουνς, είναι ο σχεδιασμός της πλατείας Κόβεντ Γκάρντεν. Ο κόμης του Μπέντφορντ του ανέθεσε να κατασκευάσει ένα οικοδομικό τετράγωνο, το οποίο έκανε σύμφωνα με την ιταλική πλατεία του Λιβόρνο. [26] Είναι η πρώτη με κανονικό σχεδιασμό πλατεία στο Λονδίνο. Ο κόμης αισθάνθηκε υποχρεωμένος να παράσχει μία εκκλησία και προειδοποίησε τον Τζόουνς ότι την ήθελε οικονομική. Του είπε απλώς να ανεγείρει έναν «αχυρώνα» και η απόκριση του Τζόουνς ήταν ότι ο κόμης θα είχε στην κυριότητά του «τον καλύτερο αχυρώνα στην Ευρώπη». Στο σχέδιο του Αγίου Παύλου, ο Τζόουνς εφάρμοσε πιστά το σχέδιο του Βιτρούβιου για έναν ναό στην Τοσκάνη και ήταν η πρώτη πλήρως και αυθεντικά κλασική εκκλησία που κτίστηκε στην Αγγλία. Το εσωτερικό του Αγίου Παύλου στο Κόβεντ Γκάρντεν έπεσε από πυρκαγιά το 1795, αλλά εξωτερικά παραμένει πολύ όπως ο Τζόουνς το σχεδίασε και κυριαρχεί στη δυτική πλευρά της πλατείας. [27]
Ο Τζόουνς σχεδίασε επίσης την πλατεία του Λίνκολνς Ιν Φηλντς και ένα σπίτι στην πλατεία -το Λίντσεϋ Χάουζ που κτίστηκε το 1640- αποδίδεται συχνά στον Τζόουνς. [28] [29] Ο σχεδιασμός ενός με ημιακατέργαστους λίθους ισογείου, με επάνω γιγάντιους ψευδοκίονες που φέρουν έναν θριγκό και ένα μπαλούστρο, χρησίμευσε ως πρότυπο για άλλα αρχοντικά στο Λονδίνο, όπως οι βεράντες στο Ρήτζεντς Παρκ του Τζον Νας, καθώς και σε άλλες αγγλικές πόλεις, όπως το Ρόγιαλ Κρέσεντ στο Μπαθ. [30]
Ένα άλλο μεγάλο έργο που ανέλαβε ο Τζόουνς ήταν η επισκευή και αναδιαμόρφωση του καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου . Μεταξύ των ετών 1634 και 1642, ο Τζόουνς παλεύει με τον ερειπωμένο Γοτθισμό του Παλιού Αγίου Παύλου, το οποίο περιβάλλει με κλασική τοιχοποιία και επανασχεδιάζοντας εντελώς το δυτικό μέτωπο. Ο Τζόουνς ενσωμάτωσε τους γιγάντιους κυλίνδρους από την Εκκλησία των Γκεσών της Vignola και της della Porta με μια γιγαντιαία κορινθιακή στοά, τη μεγαλύτερη του τύπου της βόρεια των Άλπεων, αλλά καταστράφηκε στη Μεγάλη Φωτιά του Λονδίνου το 1666. Επίσης, περίπου αυτό το διάστημα, περίπου το 1638, ο Τζόουνς επινόησε σχέδια επανασχεδιάζοντας πλήρως το Παλάτι του Γουάιτχαλ, αλλά η εκτέλεση αυτών των σχεδίων απογοητεύτηκε από τις οικονομικές και πολιτικές δυσκολίες του Καρόλου Α '. [31]
Περισσότερα από 1000 κτίρια έχουν αποδοθεί στον Τζόουνς, αλλά μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός από αυτά είναι σίγουρο ότι είναι έργο του. Σύμφωνα με τον ιστορικό αρχιτεκτονικής John Summerson, η σύγχρονη έννοια της καλλιτεχνικής ευθύνης ενός αρχιτέκτονα για ένα κτίριο δεν υπήρχε εκείνη την εποχή, και ο ρόλος του Jones σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να είναι εκείνος ενός δημοσίου υπαλλήλου στο να κάνει τα πράγματα παρά ως αρχιτέκτονας. Η συνεισφορά του Τζόουνς σε ένα κτίριο μπορεί επίσης να είναι απλώς προφορικές οδηγίες σε έναν τοιχοποιό ή τούβλο και να παρέχει μια ιταλική χαρακτική ή δύο ως οδηγό, ή τη διόρθωση των σχεδίων. [32] Τη δεκαετία του 1630, ο Τζόουνς είχε μεγάλη ζήτηση και, ως Επιθεωρητής του Βασιλιά, οι υπηρεσίες του ήταν διαθέσιμες μόνο σε έναν πολύ περιορισμένο κύκλο ανθρώπων, τόσο συχνά τα έργα ανατέθηκαν σε άλλα μέλη του Έργου. Το πάρκο Stoke Bruerne στο Northamptonshire χτίστηκε από τον Sir Francis Crane, «που έλαβε τη βοήθεια του Inigo Jones», μεταξύ 1629 και 1635. Ο Τζόουνς πιστεύεται επίσης ότι συμμετείχε σε άλλο εξοχικό σπίτι, αυτή τη φορά στο Wiltshire . Το Wilton House ανακαινίστηκε από περίπου το 1630 και μετά, κατά καιρούς επεξεργάστηκε ο Τζόουνς, και μετά πέρασε στον Ισαάκ ντε Κάους όταν ο Τζόουνς ήταν πολύ απασχολημένος με βασιλικούς πελάτες. Στη συνέχεια επέστρεψε το 1646 με τον μαθητή του, John Webb, για να προσπαθήσει να ολοκληρώσει το έργο. [27] :130–132 Σύγχρονοι ισοδύναμοι αρχιτέκτονες περιελάμβαναν τον Sir Balthazar Gerbier και τον Nicholas Stone . [33]
Ένα από τα σχεδιαστικά έργα του Τζόουνς ήταν το δωμάτιο "διπλός κύβος" και ήταν επίσης ο θεμέλιος λίθος του καθεστώτος του ως πατέρα της βρετανικής αρχιτεκτονικής. Ο Τζόουνς, ως πρωτοπόρος στην εποχή του, είχε ισχυρή επιρροή κατά τη διάρκεια της εποχής του. Οι επαναστατικές του ιδέες επηρεάζονται ακόμη και πέρα από τον κύκλο του Δικαστηρίου και σήμερα, πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ξεκίνησε επίσης τη χρυσή εποχή της βρετανικής αρχιτεκτονικής. [34]
Στις 16 Φεβρουαρίου 1621, σε μία εκλογή που προκλήθηκε από την απόρριψη του υπάρχοντος μέλους του σερ Τζον Ληντς, ο Τζόουνς εξελέγη βουλευτής στο κοινοβούλιο της Αγγλίας για το Νιού Σόρχαμ στο δυτικό Σάσσεξ, την εκλογική περιφέρεια του κόμη του Άρουντελ, και κάθισε μέχρι τη διάλυση αυτού του κοινοβουλίου τον Φεβρουάριο του 1622. Ορίστηκε σε μία επιτροπή για τη βελτίωση του φωτισμού και την αύξηση των θέσεων στην αίθουσα της Βουλής των Κοινοτήτων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια νέα στοά στο παρεκκλήσιο του Σαιντ Στέφεν κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών και ήταν επίσης υπεύθυνος για μία νέα οροφή, που τέθηκε στην αίθουσα της Βουλής των Λόρδων το 1623. Διετέλεσε επίσης ως Δικαστής της Ειρήνης (JP) για την επαρχία Μίντλσεξ και την περιφέρεια του Γουέστμινστερ από το 1630 έως τουλάχιστον το 1640. Έγινε φρήμαν της περιφέρειας του Σάουθαμπτον το 1623 [35] και το 1633 του προσφέρθηκε, αλλά το αρνήθηκε, το να γίνει ιππότης (σερ) από τον Κάρολο Α΄. [36]
Η πλήρους απασχόλησης σταδιοδρομία του Τζόουνς τελείωσε ουσιαστικά με το ξεκίνημα του Αγγλικού Εμφύλιου Πολέμου το 1642 και την κατάσχεση των σπιτιών τού βασιλιά το 1643. Ο Τζόουνς συνελήφθη στην τρίτη πολιορκία του Μπέιζινκ Χάουζ τον Οκτώβριο του 1645. [37] Δυστυχώς, ως ένα από τα τελευταία μεγάλα προπύργια των Cavaliers, το μεγάλο αρχοντικό μέσα, καταστράφηκε από τον στρατό του Κρόμγουελ και ακόμη και τα τείχη είχαν σπάσει σε πολλά κομμάτια. Η περιουσία του επέστρεψε αργότερα σε αυτόν (περί το 1646), αλλά ο Τζόουνς τελείωσε τις ημέρες του, άγαμος, ζώντας στο Σόμερσετ Χάουζ. Ωστόσο συμμετείχε στενά στο σχεδιασμό του Κόουλσιλ Χάουζ στο Μπέρκσαϊρ, για την οικογένεια Πρατ, το οποίο επισκέφτηκε με τον νεαρό μαθητευόμενο αρχιτέκτονα Ρότζερ Πρατ, για να βρει μία νέα τοποθεσία για το προτεινόμενο αρχοντικό. Απεβίωσε στις 21 Ιουνίου 1652 και στη συνέχεια τάφηκε με τους γονείς του στο Σαιντ Μπένετ Πωλς Γουάρφ, την Ουαλική εκκλησία της πόλης του Λονδίνου. Ο Τζον Ντένχαϊμ και ο Κρίστοφερ Ρεν τον διαδέχθηκαν ως Επιθεωρητές των Έργων του βασιλιά. Ένα μνημείο αφιερωμένο σε αυτόν στην εκκλησία, που απεικόνιζε τον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου και άλλα κτήρια, καταστράφηκε στη Μεγάλη Φωτιά το 1666.
Επηρέασε αρκετούς αρχιτέκτονες του 18ου αι., ιδίως τον λόρδο Μπέρλινγκτον και τον Γουίλιαμ Κεντ. Υπάρχει ένας δρόμος "Ίνιγκο Τζόουνς" στο Τσάρλτον του νοτιοανατολικού Λονδίνου (SE7), κοντά στο Τσάρλοτιν Χάουζ, μερικά από τα χαρακτηριστικά του οποίου λέγεται ότι σχεδιάστηκαν από αυτόν.
Μία γέφυρα στο Llanrwst της Βόρειας Ουαλίας, με την ονομασία "Pont Fawr" είναι επίσης γνωστή τοπικά ως "Pont Inigo Jones", δηλ. η γέφυρα του ΄|νιγκο Τζόουνς. Λέγεται επίσης υπεύθυνος για το Τεκτονικό Έγγραφο που ονομάζεται "Tο χειρόγραφο του Ίνιγκο Τζόουνς" περίπου του 1607. Είναι ένα έγγραφο των Παλαιών Χρεώσεων του Ελευθεροτεκτονισμού. [38]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
