Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
Στη σύγχρονη εποχή, άρμα μάχης (τανκ, από τα αγγλικά: tank) είναι ένα ερπυστριοφόρο τεθωρακισμένο όχημα μάχης.
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Τα σύγχρονα άρματα διαθέτουν βαρέα όπλα και ισχυρή θωράκιση, όπως επίσης και ταχύτητα που τους επιτρέπει να μετακινούνται γρήγορα προς και από το πεδίο της μάχης. Παρ' όλο που τα άρματα δεν έχουν μεγάλη αυτονομία και είναι ιδιαίτερα δαπανηρά τόσο για την αγορά τους όσο και για την συντήρησή τους, αποτελούν ένα από τα πλέον διαδεδομένα όπλα, καθώς μπορούν εύκολα να προσβάλλουν στόχους αντίπαλων δυνάμεων και κυρίως να καλύψουν την προέλαση πεζικού και φίλιων στρατευμάτων.
Στις διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις τα άρματα συμμετέχουν συγκροτώντας ίλες αρμάτων και ποτέ μεμονωμένα. Συνήθως καλύπτουν κινήσεις άλλων κλάδων ή όπλων (μονάδες πεζικού, καταδρομών, πεζοναυτών κ.λπ.). Η υποστήριξη των αρμάτων είναι αναγκαία καθώς παρ' όλη τη θωράκισή τους είναι σχετικά ευάλωτα από αντιαρματικά όπλα, νάρκες, εχθρικό πυροβολικό, ελικόπτερα και αεροπλάνα. Την υποστήριξή τους αναλαμβάνουν συνήθως ίδιες ή φίλιες δυνάμεις όπως το μηχανικό, η αεροπορία, το πυροβολικό, και το πολεμικό ναυτικό κατά στις αποβατικές επιχειρήσεις. Οι δυνατότητες ελιγμών των αρμάτων σαφώς περιορίζονται από τη μορφολογία του εδάφους των επιχειρήσεων π.χ. σε δάση και εδάφη με πολλά φυσικά εμπόδια.
Τα τρία παραδοσιακά χαρακτηριστικά που καθορίζουν τις δυνατότητες ενός άρματος είναι η ισχύς πυρός τους, η αυτοδύναμη κίνηση - ευκινησία τους και η αμυντική τους θωράκιση.
Η ισχύς πυρός είναι η ικανότητα ενός άρματος να καταστρέψει τον στόχο του. Αυτό περιλαμβάνει την ικανότητα να βάλλει επιτυχώς κατά κινούμενων στόχων, την ταχυβολία, και την ικανότητα καταστροφής θωρακισμένων οχημάτων και οχυρώσεων.
Η ευκινησία περιλαμβάνει την κάλυψη της μέγιστης απόστασης στον ελάχιστο δυνατό χρόνο, τους διάφορους τύπους του εδάφους που μπορούν να διασχίσουν, και την αυτονομία τους σε καύσιμα. Η στρατηγική ευκινησία περιλαμβάνει και τη μέγιστη ταχύτητα που μπορούν να αναπτύξουν τα άρματα στο οδικό δίκτυο, τα πεδία δράσεως και την ευκολία με την οποία μπορούν να μεταφερθούν πάνω σε αμαξοστοιχίες με βαγόνια - πλατφόρμες, αρματοφορείς στο οδικό δίκτυο ή ειδικά διασκευασμένα πλοία, τα αρματαγωγά. Τέλος, κάποια άρματα, μπορούν να μεταφέρονται και από ορισμένα αεροσκάφη, όπως το C-130 Hercules.
Η αμυντική ικανότητα σχετίζεται με τον τρόπο που έχουν κατασκευαστεί, ποια σημεία προστατεύονται περισσότερο από τη θωράκιση ή την ενεργητική θωράκιση και ποια λιγότερο. Επίσης περιλαμβάνει και την ικανότητά τους να παραμένουν αόρατα με παραλλαγή και άλλα μέσα, την αποφυγή εχθρικών βλημάτων και τη συνέχιση της μάχης έπειτα από χτύπημα.
Τα άρματα σχεδιάζονται για να συνδυάζουν σε ικανοποιητικό βαθμό και τα τρία παραπάνω κριτήρια και η σχεδίαση δεν αποσκοπεί στην τελειοποίηση του ενός σε βάρος των άλλων. Για παράδειγμα, η αύξηση της θωράκισης θα μείωνε την ευκινησία με το επιπρόσθετο βάρος. Η αύξηση της ισχύος πυρός θα απαιτούσε μεγαλύτερα όπλα σε βάρος τόσο της θωράκισης όσο και της ευκινησίας.
Το πρώτο σχέδιο θωρακισμένου άρματος μάχης εκπόνησε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, και δεν απείχε και πολύ από τη σύγχρονη μορφή του[εκκρεμεί παραπομπή]. Από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο τα άρματα έχουν περάσει από πολλά στάδια εξέλιξης και συνεχίζουν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον πόλεμο.
Τα "άρματα εφόδου", δηλαδή με ερπύστριες (τροχαλύσσους), εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως οχήματα για την καταστροφή των εχθρικών συρματοπλεγμάτων και άλλων οχυρωμάτων. Είχαν βεβαίως προηγηθεί σχέδια αρμάτων πλην όμως όλα παρουσίαζαν σοβαρά μειονεκτήματα. Σιγά - σιγά εξελίχτηκαν και αντικατέστησαν το ιππικό στα πεδία των μαχών. Η πραγματική επανάσταση που έφεραν στην διεξαγωγή του πολέμου, πέρα και από την θωράκιση, ήταν η ικανότητά τους να κινούνται επί παντός καιρού και εδάφους, ακόμη και εκτός οδικού δικτύου, με μόνο τίμημα την συντήρηση των ερπυστριών κάθε 600-800 χιλιόμετρα[1].
Μάχη του Κουρσκ (ρωσ. Курская битва) ονομάζονται οι γερμανικές και σοβιετικές πολεμικές επιχειρήσεις στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (από την 5η Ιουλίου του 1943 έως την 23η Αυγούστου του ίδιου έτους), στην περιοχή της πόλης του Κουρσκ (450 χιλιόμετρα νότια της Μόσχας), στην τότε Σοβιετική Ένωση. Παραμένει μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη ακολουθία αρματομαχιών στην Ιστορία, συμπεριλαμβανομένης και της Μάχης της Πρόχοροφκα. Ήταν η τελευταία στρατηγικά σχεδιασμένη επίθεση που οι Γερμανοί ήταν σε θέση να επιχειρήσουν στα ανατολικά.
Μάχη | Έτος | Σύνολο αρμάτων | Σημειώσεις |
---|---|---|---|
Μάχη του Σομμ | 1916 | Μικρός αριθμός | Πρώτη απόπειρα χρήσης αρμάτων[2] |
Μάχη του Καμπραί | 1917 | 378 | Πρώτη επιτυχημένη χρήση αρμάτων[3] |
Δεύτερη μάχη του Βιλλιέρ-Μπρετονέ | 1918 | 23 | Πρώτη μάχη αρμάτων εναντίον αρμάτων |
Μάχη της Γαλλίας | 1940 | 5.828 | Καθοριστική χρήση των αρμάτων έναντι μεγάλης δύναμης |
Μάχη του Κουρσκ | 1943 | 10.610 | Τα περισσότερα άρματα σε μια μάχη |
Μάχη του Σινά | 1973 | 1.200 | Νεότερα άρματα μάχης |
Πόλεμος του Κόλπου | 1991 | ~6.000 | Σύγχρονα άρματα μάχης |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.