Άννα Μαρία Λουίζα των Μεδίκων

Η Άννα Μαρία Λουίζα (Anna Maria Luisa de' Medici, 11 Αυγούστου 1667 - 18 Φεβρουαρίου 1743) από τον Οίκο των Μεδίκων ήταν η τελευταία απόγονος της οικογένειας των Μεδίκων. Μοναχοκόρη και δεύτερο παιδί (από τρία αδέλφια) του Κόζιμο Γ΄ των Μεδίκων, μεγάλου δούκα της Τοσκάνης, και της συζύγου του, Μαργαρίτας Λουίζας της Ορλεάνης, ανιψιάς του Λουδοβίκου ΙΓ΄ της Γαλλίας.

Άννα Μαρία Λουίζα των Μεδίκων
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Anna Maria Luisa de' Medici (Ιταλικά)
Γέννηση	11  Αυγούστου 1667[1][2][3] Φλωρεντία[4]
Θάνατος	18  Φεβρουαρίου 1743[1][2][3] ή 18  Φεβρουαρίου 1742[5] Φλωρεντία[6]
Τόπος ταφής	Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου
Κατοικία	Παλάτσο Πίτι
Χώρα πολιτογράφησης	Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης
Θρησκεία	Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συλλέκτρια τέχνης[7]
Περίοδος ακμής	1687[8] - 1743[8]
Οικογένεια
Σύζυγος	Ιωάννης Γουλιέλμος του Παλατινάτου (1691–1716)[9]
Γονείς	Κόζιμο Γ΄ των Μεδίκων και Μαργαρίτα Λουίζα της Ορλεάνης
Αδέλφια	Φερδινάνδος των Μεδίκων Τζαν Γκαστόνε των Μεδίκων
Οικογένεια	Οίκος των Μεδίκων
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Electress (1691–1716, Εκλεκτορικό Παλατινάτο)
Βραβεύσεις	Τάγμα του Ενάστρου Σταυρού
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Πρώτα χρόνια

Παρά τις προσπάθειες τής μητέρας της να προκαλέσει αποβολή στην εγκυμοσύνη της, κάνοντας υπερβολική ιππασία, η μικρή παιδούλα γεννήθηκε στις 11 Αυγούστου 1667 στη Φλωρεντία και πήρε το όνομά της από τη θεία της, Άννα Μαρία Λουίζα της Ορλεάνης, Δούκισσα του Μονπενσιέ.

Η σχέση των γονιών της ήταν αρκετά ανταγωνιστική. Η μητέρα της δεν έχανε ευκαιρία και σε κάθε περίσταση πρόσβαλε τον άνδρα της ακόμη και μπροστά στον Παπικό Νούντσιο, αποκαλώντας τον «κακό γαμπρό». Τελικά, ο Κόζιμο Γ΄ τα Χριστούγεννα του 1674 συναινεί και η σύζυγος του αποχωρεί, για να κλειστεί στο Μοναστήρι του Αγίου Πέτρου της Μονμάρτρης στο Παρίσι. Όλα της τα προνόμια και τα περιουσιακά στοιχεία θα περάσουν στα παιδιά της μετά το θάνατό της. Η Άννα Μαρία Λουίζα δεν την ξαναείδε ποτέ. Την ανατροφή της ανέλαβε η γιαγιά της (από την πλευρά του πατέρα της), Βικτώρια ντελλα Ρόβερε.

Πριγκίπισσα του Παλατινάτου

Ο Ιωάννης Γουλιέλμος και η Άννα Μαρία Λουίζα. Πινακοθήκη Ουφίτσι.

Σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, το 1669 η Άννα Μαρία Λουίζα θεωρήθηκε πιθανή νύφη για τον Λουδοβίκο των Βουρβόνων, Μέγα Δελφίνο της Γαλλίας. Ιδέα που απορρίφτηκε από τον πατέρα της, ο οποίος αντίθετα προσπάθησε να αρχίσει διαπραγματεύσεις για να παντρευτεί η κόρη του τον Πέτρο Β΄ της Πορτογαλίας. Οι Πορτογάλοι υπουργοί, φοβούμενοι ότι πιθανόν η Άννα Μαρία είχε κληρονομήσει τον ιδιότροπο χαρακτήρα της μητέρας της και ότι θα μπορούσε να επηρεάσει τον αδύναμο χαρακτήρα τού ηγεμόνα, απέρριψαν την πρόταση. Μετά από συνεχείς απορρίψεις, ο αυτοκράτορας Λεοπόλδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προτείνει για σύζυγο τον Ιωάννη Γουλιέλμο του Νόιμπουργκ & εκλέκτορα του Παλατινάτου^[10]. Πράγματι, ο γάμος γίνεται στις 29 Απριλίου 1691 και αναχωρεί με τον μικρό της αδελφό για το Ντύσσελντορφ. Το 1692 μένει έγκυος αλλά αποβάλει, λόγω σύφιλης τού συζύγου της, εξαιτίας της οποίας το ζευγάρι δεν απέκτησε παιδιά. Αν κανείς εξαιρέσει αυτό το γεγονός, κατά τα άλλα, είχε έναν αρμονικό γάμο. Παρακολουθούσε μαζί με τον σύζυγό της μουσικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις.

Επιστροφή στη Φλωρεντία

Ο σύζυγός της πεθαίνει το 1716 και η πριγκίπισσα μένει μόνη, με αποτέλεσμα τον Οκτώβριο τού 1717 να επιστρέψει στη Φλωρεντία. Εκεί αντιμετωπίζει την εχθρότητα της χήρας του αδελφού της Φερδινάνδου, καθώς και του αδελφού της Τζαν Γκαστόνε, που την απεχθανόταν εξαιτίας της ανάμειξής της στον αποτυχημένο του γάμο με την Άννα Μαρία Φραγκίσκη της Σαξονίας-Λάουενμπεργκ. Αναγκάζεται λοιπόν να εγκαταλείψει την αριστερή πτέρυγα του Βασιλικού Παλατιού Πίττι και να εγκατασταθεί στη Βίλλα "La Quiete". Παρ' όλη την αντιπάθεια που έτρεφε για τον αδελφό της, προσπαθεί πάντα να βελτιώσει τη δημόσια εικόνα του ως Μεγάλου Δούκα: αυτός σπάνια έκανε δημόσιες εμφανίσεις, με αποτέλεσμα να εξαπλώνονται ανησυχητικές φήμες για υποτιθέμενο θάνατό του.

Τελευταία χρόνια

Ο Τζαν Γκαστόνε πέθανε στις 9 Ιουλίου 1737, περιβαλλόμενος από ιεράρχες και την αδελφή του. Τότε τα υπάρχοντά των Μεδίκων, συμπεριλαμβανομένων χρημάτων, τεράστιων συλλογών έργων τέχνης, κτηρίων τού κράτους και εδαφών τού πρώην Δουκάτου του Ουρμπίνο, περιήλθαν στην Άννα Μαρία Λουίζα. Είναι η τελευταία απόγονος των Μεδίκων, διότι παρά τις προσπάθειες τού Κόζιμο Γ΄ των Μεδίκων μεγάλου δούκα της Τοσκάνης, να αλλάξει το κληρονομικό δίκαιο όταν πέθανε ο γιος του Φερδινάνδος και να παραχωρήσει τα δικαιώματα στους εναπομείναντες συγγενείς του, το σχέδιό του απορρίφθηκε από τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και τον αυτοκράτορα Κάρολο ΣΤ΄.

Η Άννα Μαρία Λουίζα το ίδιο έτος υπογράφει τη- σωτήρια για την Φλωρεντία- συμφωνία, με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τον Φραγκίσκο Γ΄, τη λεγόμενη Patto di Famiglia (Συμφωνία για την οικογένεια). Σε αυτήν υπάρχει απαράβατος όρος, ότι όλη η προσωπική περιουσία των Μεδίκων, που παραχωρήθηκε από την ιδία στη δυναστεία της Λωρραίνης, δεν θα μεταφερθεί ποτέ έξω από τη Φλωρεντία^[11]. Έτσι ξεκινά και η ιστορία της Πινακοθήκης Ουφίτσι^[12]

Η ιδία διαμένει σε ειδική πτέρυγα στο Παλάτι Πίττι και ασχολείται με την επίβλεψη της ολοκλήρωσης της πρόσοψης της Βασιλικής του Αγίου Λαυρεντίου. Πέθανε σε ηλικία 75 ετών τον Φεβρουάριο του 1743 στο Παλάτι Πίττι και θάφτηκε με τιμές στη Βασιλική του Αγίου Λαυρεντίου στη Φλωρεντία.

Πρόγονοι

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118846787. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
2. (Ολλανδικά) RKDartists. 441346. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p40570.htm#i405697. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 12  Δεκεμβρίου 2014.
5. (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29  Αυγούστου 2019.
6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
7. (Ολλανδικά) RKDartists. 441346. Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2017.
8. (Ολλανδικά) RKDartists. 441346. Ανακτήθηκε στις 3  Σεπτεμβρίου 2022.
9. p40570.htm#i405697. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
10. Francesca Marini (2006). «σελίδα 26.». Μουσεία του Κόσμου-Ουφίτσι-Η Καθημερινή-Επιμέλεια Σειράς:Ανδρέας Παππάς. Αθήνα: explorer. σελ. 194. ISBN 978-960-6709-27-2.
11. Πινακοθήκη Ουφίτσι(επιμέλεια Δ. Στεφανοπούλου) (2006). «σελίδα 9». Φλωρεντία, Πινακοθήκη Ουφίτσι. Αθήνα: Πήγασος Εκδοτική ΑΕ. σελ. 164.
12. Uffizi Gallery. «Η Ιστοσελίδα του Μουσείου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2015.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Anna Maria Luisa de' Medici στο Wikimedia Commons