Vittorio Veneto (θωρηκτό)
θωρηκτό κλάσης Littorio / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Vittorio Veneto ήταν το δεύτερο θωρηκτό κλάσης Littorio του Ιταλικού Βασιλικού Ναυτικού (Regia Marina). Η ναυπήγησή του ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1934, καθελκύστηκε τον Ιούλιο του 1937 και εντάχθηκε σε υπηρεσία τον Αύγουστο του 1940, λίγους μήνες έπειτα από την είσοδο της Ιταλίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της σπουδαίας ιταλικής νίκης στη μάχη του Βιττόριο Βένετο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο[1] και είχε τρία αδελφά πλοία: το Littorio, το Roma και το Impero. Ο κύριος οπλισμός του αποτελούνταν από εννέα πυροβόλα των 381 mm και μπορούσε να πλεύσει με ταχύτητα 30 kn.
Το Vittorio Veneto εν πλω. | |
Πληροφορίες | |
---|---|
Τύπος και κλάση | Θωρηκτό κλάσης Littorio. |
Ονομασίες | Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν της σπουδαίας ιταλικής νίκης στη μάχη του Βιττόριο Βένετο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. |
Ναυπηγείο | Cantieri Riuniti dell'Adriatico (CRDA), Τεργέστη |
Έναρξη ναυπήγησης | 28 Οκτωβρίου 1934 |
Καθέλκυση | 25 Ιουλίου 1937 |
Ένταξη σε υπηρεσία | 28 Απριλίου 1940 |
Παροπλισμός | 1η Φεβρουαρίου 1948 |
Κατάληξη | Διαλύθηκε για σκραπ στη Λα Σπέτσια στα 1951-54. |
Γενικά χαρακτηριστικά | |
Εκτόπισμα | κανονικό: 41.376 t (40.723 LT) πλήρες: 45.963 t (45.237 LT) |
Μήκος | 237,76 m |
Πλάτος | 32,82 m |
Βύθισμα | 9,6 m |
Πρόωση | Το προωστικό σύστημα απέδιδε έως και 128.000 shp. |
Ταχύτητα | 30 kn |
Αυτονομία | 3920 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλέυσης 20 kn. |
Πλήρωμα | 1830-1950 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
Οπλισμός | 9 πυροβόλα των 381 mm 12 πυροβόλα των 152 mm 4 πυροβόλα των 120 mm 12 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 90 mm 20 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 37 mm 20 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 20 mm |
Θωράκιση | Κύρια ζώνη: 350 mm Κατάστρωμα: 162 mm Πύργοι: 350 mm Γέφυρα: 260 mm |
Σημειώσεις | |
Μπορούσε επίσης να μεταφέρει τρία αναγνωριστικά αεροσκάφη IMAM Ro.43 ή τρία μαχητικά Reggiane Re.2000) που μπορούσαν να απονηωθούν με καταπέλτη. | |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Η δράση του Vittorio Veneto κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν εκτενέστατη. Δεν υπέστη ζημιές κατά την βρετανική επιδρομή στον Τάραντα τον Νοέμβριο του 1940, ενώ τον ίδιο μήνα έλαβε μέρος στη ναυμαχία του ακρωτηρίου Σπαρτιβέντο. Τον Μάρτιο του 1941 έλαβε επίσης μέρος στη ναυμαχία του Ταινάρου, όπου υπέστη ζημιές όταν κατάφερε να το τορπιλίσει βρετανικό αεροσκάφος. Τον Δεκέμβριο του 1941 τορπιλίστηκε ξανά, αυτή τη φορά από το υποβρύχιο HMS Urge. Κατά τη διάρκεια του 1941 καθώς και στις αρχές του 1942 κύρια αποστολή του ήταν η αναχαίτιση των συμμαχικών νηοπομπών που ανεφοδίαζαν την Μάλτα. Σταδιακά οι έξοδοι του μεγάλου θωρηκτού καθώς και των υπόλοιπων κύριων μονάδων επιφανείας του ιταλικού στόλου περιορίστηκαν δραστικά, εξαιτίας των κρίσιμων ελλείψεων σε καύσιμα που αντιμετώπιζε η Ιταλία.
Ήταν ένα από τα πλοία που έπλευσαν στην Μάλτα για να παραδοθούν στους Συμμάχους, έπειτα από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943. Τα επόμενα τρία χρόνια παρέμεινε στην Αίγυπτο, υπό βρετανικό έλεγχο. Μεταπολεμικά δόθηκε στην Μεγάλη Βρετανία ως πολεμική αποζημίωση και τελικά διαλύθηκε για σκραπ.