From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Creative Commons (CC) είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση αφιερωμένη στην επέκταση του εύρους των πνευματικών έργων που είναι διαθέσιμα για να βασιστούν σε αυτά και άλλα έργα και να μοιραστούν νόμιμα. Η οργάνωση έχει εκδώσει διάφορες άδειες πνευματικών δικαιωμάτων γνωστές ως άδειες Creative Commons. Αυτές οι άδειες επιτρέπουν στους δημιουργούς να δηλώσουν εύκολα ποια δικαιώματα διατηρούν, και ποια δικαιώματα παραμερίζουν προς όφελος άλλων δημιουργών.
Νομική μορφή | μη κερδοσκοπικός οργανισμός |
---|---|
Ίδρυση | 15 Ιανουαρίου 2001 |
Ιδρυτής | Λώρενς Λέσιγκ, Hal Abelson και Eric Eldred |
Έδρα | Μάουντεν Βιού, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Περιοχές δραστηρ. | παγκόσμιο |
Σημαντικά πρόσωπα | Ryan Merkley, Catherine Stihler και Anna Tumadóttir |
Προϊόντα | άδειες Creative Commons |
Υπάλληλοι | 147 |
Σλόγκαν | Creative Commons develops, supports, and stewards legal and technical infrastructure that maximizes digital creativity, sharing, and innovation. |
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
Πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Οι άδειες Creative Commons επιτρέπουν στους κατόχους πνευματικών δικαιωμάτων να χορηγήσουν μερικά ή όλα τα δικαιώματά τους στο κοινό διατηρώντας άλλα μέσω ποικίλων σχημάτων χορήγησης αδειών και συμβάσεων συμπεριλαμβανομένης της απελευθέρωσης ως κοινό κτήμα ή όρους χορήγησης αδειών ελεύθερου περιεχομένου. Η πρόθεση είναι να αποφευχθούν τα προβλήματα που οι τρέχοντες νόμοι περί πνευματικής ιδιοκτησίας δημιουργούν για τη διανομή των πληροφοριών.
Το εγχείρημα παρέχει διάφορες ελεύθερες άδειες που οι ιδιοκτήτες πνευματικών δικαιωμάτων μπορούν να χρησιμοποιήσουν κατά δημοσίευση των έργων τους στον Παγκόσμιο Ιστό. Παρέχει επίσης τα μεταδεδομένα RDF/XML που περιγράφουν την άδεια χρήσης και το έργο, που το καθιστούν ευκολότερο να επεξεργαστεί αυτόματα και να εντοπίσει τις αδειοδοτημένες εργασίες. Η Creative Commons παρέχει επίσης μια σύμβαση «πνευματικών δικαιωμάτων των Ιδρυτών»[1], που προορίζεται να επαναδημιουργήσει τα αποτελέσματα των αρχικών αμερικανικών νόμων πνευματικών δικαιωμάτων που δημιουργήθηκαν από τους Ιδρυτές του Συντάγματος των ΗΠΑ.
Όλες αυτές οι προσπάθειες, και ακόμη περισσότερες, γίνονται για να αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα αυτών που η Creative Commons θεωρεί για ότι είναι μια κυριαρχική και όλο και περισσότερο περιοριστική κουλτούρα αδειών χρήσης. Σύμφωνα με τον Λώρενς Λέσιγκ (Lawrence Lessig), δικηγόρο, ιδρυτή των Creative Commons και πρώην πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου, είναι «ένας πολιτισμός στον οποίο οι δημιουργοί μπορούν να δημιουργήσουν μόνο με την άδεια του ισχυρού, ή των δημιουργών του παρελθόντος»[2]. Ο Λέσσιγκ υποστηρίζει ότι ο σύγχρονος πολιτισμός εξουσιάζεται από τους παραδοσιακούς διανομείς προκειμένου να διατηρηθούν και να ενισχυθούν τα μονοπώλιά τους στα πολιτιστικά προϊόντα όπως η δημοφιλής μουσική και ο δημοφιλής κινηματογράφος, και ότι η Creative Commons μπορεί να παρέχει εναλλακτικές λύσεις σε αυτούς τους περιορισμούς.[3][4]
Οι άδειες Creative Commons είναι μεταγενέστερες χρονικά από την Open Publication License και την GNU Free Documentation License (GFDL). Η GFDL προοριζόταν κυρίως ως άδεια για την τεκμηρίωση λογισμικού, αλλά είναι επίσης σε ενεργό χρήση από εγχειρήματα άσχετα με το λογισμικό όπως η Wikipedia. Η Open Publication License είναι τώρα κατά ένα μεγάλο μέρος ξεπερασμένη, και ο δημιουργός της προτείνει νέα εγχειρήματα να μην την χρησιμοποιούν. Και οι δύο άδειες περιείχαν προαιρετικά μέρη που, κατά τις απόψεις των κριτικών, τις κατέστησαν λιγότερο «ελεύθερες». Το GFDL διαφέρει από τις άδειες των CC στην απαίτησή του ότι η εξουσιοδοτημένη εργασία διανέμεται σε μια μορφή που είναι «διαφανής», δηλ., όχι με ένα ιδιόκτητη ή/και εμπιστευτική μορφή. Οι CC άδειες δεν είναι συμβατές με την GFDL, ωστόσο στο προσχέδιο για την έκδοση 2 της GFDL το Free Software Foundation περιέλαβε μια πρόβλεψη υπό συζήτηση για την άδεια GNU Wiki License, που θα επέτρεπε υπό ορισμένες προϋποθέσεις τη "μετανάστευση" συμμετοχικών GFDL εγχειρημάτων σε άδειες CC.[5]
Ο Λόρενς Λέσσιγκ, ο ιδρυτής και ο πρώην πρόεδρος, ξεκίνησε τον οργανισμό ως πρόσθετη μέθοδο στους στόχους της υπόθεσης του στο Ανώτατο Δικαστήριο (των ΗΠΑ), Eldred V. Ashcroft. Το αρχικό σύνολο αδειών Creative Commons δημοσιεύθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2002.[6]
Η Creative Commons ξεκίνησε επίσημα το 2001 με την υποστήριξη του Center for the Public Domain. Η έναρξη του εγχειρήματος είχε την πρόσθετη υποστήριξη από τους σπουδαστές και συνεργάτες της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ και το Κέντρο Νομικής Σχολής του Στάνφορντ για το Διαδίκτυο και την Κοινωνία. Η Creative Commons έχει τα κεντρικά γραφεία της στο Σαν Φρανσίσκο. Η οργάνωση λειτουργεί από το Διοικητικό Συμβούλιο των Creative Commons και ένα μικρό αριθμό διοικητικού προσωπικού και μια τεχνική ομάδα, και υποστηρίζεται συμβουλευτικά από μια Τεχνική Συμβουλευτική Επιτροπή.[7]
Το ίδιο το εγχείρημα τιμήθηκε το 2004 με το Golden Nica Award στο Prix ARS Electronica, για την κατηγορία «όραμα δικτύου».
Στις 15 Δεκεμβρίου 2006, ο καθηγητής Λέσσιγκ αποσύρθηκε από πρόεδρος και διόρισε τον Joi Ito ως νέο πρόεδρο, σε μια τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Second Life.[8]
Στην Ελλάδα έγινε πανηγυρική έναρξη των Creative Commons με συνέδριο που οργανώθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2007 με την παρουσία του καθηγητή Λέσσιγκ.
Στην απόφαση για την επιλογή της κατάλληλης άδειας χρήσης λαμβάνονται υπόψη τρία βασικά ερωτήματα:
Τα ερωτήματα αυτά αντιστοιχούν στην υιοθέτηση ή όχι, τεσσάρων βασικών όρων στην επιλεγμένη άδεια:
Η μίξη αυτών των όρων παράγει δεκαέξι πιθανούς συνδυασμούς, εκ των οποίων ένδεκα είναι έγκυρες άδειες Creative Commons. Από τους πέντε άκυρους συνδυασμούς, τέσσερις περιλαμβάνουν ταυτόχρονα τους όρους «nd» και «sa», οι οποίοι είναι αμοιβαία ασύμβατοι και o ένας δεν περιλαμβάνει κανένα από τους όρους. Οι πέντε από τις ένδεκα έγκυρες άδειες που στερούνται το στοιχείο αναφοράς («by») έχουν καταργηθεί σταδιακά επειδή 98% των χορηγών άδειας ζήτησε την αναφορά, αλλά είναι ακόμα διαθέσιμες για εξέταση στον ιστότοπο των Creative Commons. Υπάρχουν έτσι έξι τακτικά χρησιμοποιούμενες άδειες:
Εικονίδια | Συντόμευση | Έννοια | Κείμενο άδειας |
---|---|---|---|
by | Αναφορά | Έκδοση 3.0 | |
by-sa | Αναφορά - Παρόμοια διανομή | Έκδοση 3.0 | |
by-nd | Αναφορά - Όχι Παράγωγα Έργα | Έκδοση 3.0 | |
by-nc | Αναφορά - Μη Εμπορική Χρήση | Έκδοση 3.0 | |
by-nc-sa | Αναφορά - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια διανομή | Έκδοση 3.0 | |
by-nc-nd | Αναφορά - Μη Εμπορική Χρήση - Όχι Παράγωγα Έργα | Έκδοση 3.0 |
Μια άδεια Creative Commons εξετάστηκε για πρώτη φορά σε δικαστήριο στις αρχές του 2006, όταν ο podcaster Adam Curry μήνυσε μια ολλανδική εφημερίδα που δημοσίευσε τις φωτογραφίες από τη σελίδα του στο Flickr χωρίς άδεια. Οι φωτογραφίες δημοσιεύονταν υπό την άδεια Creative Commons Non-Commercial (μη εμπορική).
Ενώ η απόφαση ήταν υπέρ του Curry, η εφημερίδα απέφυγε να του πληρώσει ικανοποίηση εφ' όσον δεν επανέλαβαν την παράβαση. Μια ανάλυση της απόφασης λέει πως, «η απόφαση του ολλανδικού δικαστηρίου είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη επειδή επιβεβαιώνει ότι οι όροι μιας άδειας Creative Commons ισχύουν αυτόματα για το περιεχόμενο για το οποίο χορηγείται η άδεια, και δεσμεύει τους χρήστες τέτοιου περιεχομένου ακόμη και χωρίς ρητώς να συμφωνήσουν με, ή να έχουν γνώση για, τους όρους της άδειας».[9]
Οι αρχικές άδειες Creative Commons γράφτηκαν υπό την σκέψη του αμερικανικού νομικού συστήματος, έτσι η διατύπωση θα μπορούσε να είναι ασυμβίβαστη σε διαφορετικές τοπικές νομοθεσίες και να καταστήσει τις άδειες ανεκτέλεστες σε διάφορες περιοχές νομικής αρμοδιότητας. Για να αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα, η Creative Commons έχει αρχίσει να τροποποιεί τις διάφορες άδειες για να προσαρμοστούν σε τοπικούς νόμους πνευματικών δικαιωμάτων και ιδιωτικού δικαίου. Ως τον Φεβρουάριο 2008, υπάρχουν 43 άδειες για συγκεκριμένες περιοχές νομικής αρμοδιότητας, με 8 άλλες περιοχές στη διαδικασία σύνταξης, και περισσότερες χώρες συμμετέχουν στο εγχείρημα.
Διάφορες αρνητικές κριτικές:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.