μοντέλο αυτοκινήτου From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Bugatti Veyron είναι ένα διθέσιο σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) υψηλών επιδόσεων, που κατασκευάστηκε από τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Bugatti Automobiles S.A.S. από τον Σεπτέμβριο του 2005 έως τον Φεβρουάριο του 2015, σε μόλις 450 αντίτυπα. Το πλήρες όνομα του μοντέλου είναι Bugatti Veyron EB 16.4 και επί όλα τα έτη παραγωγής του ήταν το μοναδικό αυτοκίνητο της Bugatti (Μπουγκάττι). Επίσης, ήταν το πρώτο μοντέλο της εταιρείας μετά την εξαγορά της από τον Όμιλο Volkswagen, η οποία έλαβε χώρα τον Μάιο του 1998, καθώς και αυτό που τελικώς αντικατέστησε την Bugatti EB110 του 1991 - 1995. Η επίσημη διάδοχος της Veyron, η Bugatti Chiron, παρουσιάστηκε επίσημα στις 1 Μαρτίου 2016 και μπήκε σχεδόν ταυτόχρονα στην παραγωγή.
| Bugatti Veyron EB 16.4 | |
|---|---|
  | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Bugatti Automobiles S.A.S. |
| Μητρική εταιρεία |  Volkswagen Group |
| Παραγωγή | Veyron 16.4 : 2005 — 2011 Grand Sport : 2009 — 2015 Super Sport : 2010 — 2011 Grand Sport Vitesse : 2011 — 2015 |
| Συναρμολόγηση | Μολσάιμ, Αλσατία, Γαλλία |
| Σχεδιαστής | Hartmut Warkuss (επικεφαλής) Jozef Kaban |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) |
| Αμάξωμα | 2-πορτο, 2-θέσιο coupé (16.4 και Super Sport) 2-πορτο, 2-θέσιο coupé targa (Grand Sport και Grand Sport Vitesse) |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας στο κέντρο και πίσω από τα καθίσματα, με διαμήκη τοποθέτηση, μόνιμη 4-κίνηση. |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | 8.0 λίτρα 16-κύλινδρος διάταξης W16 και 64-βάλβιδος, βενζίνης, με 4-πλό turbo 16.4 και Grand Sport : 1.001 hp Super Sport και Grand Sport Vitesse : 1.200 hp |
| Μετάδοση | 7-τάχυτο ημι-αυτόματο σειριακό κιβώτιο DSG (Direct-Shift Gearbox) |
| Χωρητικότητα καυσίμου | 100 λίτρα |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.710 χιλιοστά |
| Μήκος | 4.462 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.998 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.159 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | Veyron 16.4 : 1.888 κιλά Grand Sport : 1.968 κιλά Super Sport : 1.688 κιλά |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Bugatti EB110 (1991 — 1995) |
| Επόμενο μοντέλο | Bugatti Chiron |
Κατά τα δύο πρώτα έτη της εμπορικής της πορείας, η αρχική Veyron έφερε τον άτυπο τίτλο του ταχύτερου μοντέλου παραγωγής, καθώς στις 19 Απριλίου 2005 η τελική της ταχύτητα μετρήθηκε επίσημα στα 408,47 χιλιόμετρα ανά ώρα (253,81 μίλια ανά ώρα)[1] και, παράλληλα, ήταν το πρώτο στην ιστορία αυτοκίνητο έκδοσης δρόμου που έσπασε το ψυχολογικό όριο των 400 χλμ./ώρα (248,6 μίλια/ώρα). Επίσης, με την ισχύ στους 1.001 ίππους, ξεπέρασε για πρώτη φορά στην ιστορία της αυτοκίνησης το ψυχολογικό όριο των 1.000 ίππων και μάλιστα σε μία εποχή που όλα τα άλλα σπορ υπεραυτοκίνητα κυμαίνονταν στους 600 - 700 ίππους. Μολονότι έχασε την πρωτιά στις 13 Σεπτεμβρίου 2007 από το αμερικανικό σπορ υπεραυτοκίνητο SSC Ultimate Aero TT που έφτασε στα 412,28 χλμ./ώρα (256,18 μίλια/ώρα), ωστόσο τον Σεπτέμβριο του 2010 κυκλοφόρησε η ακόμα ισχυρότερη έκδοση Veyron Super Sport, με αύξηση της ισχύος από 1.001 ίππους σε 1.200 ίππους και της τελικής ταχύτητας στα 431,07 χλμ./ώρα (267,86 μίλια/ώρα), όπως μετρήθηκε επίσημα, ξαναπαίρνοντας έτσι τον τίτλο του ταχύτερου μη αγωνιστικού μοντέλου.[2] Για την ιστορία, το ρεκόρ αυτό καταρρίφθηκε στη συνέχεια από το σουηδικό σπορ υπεραυτοκίνητο Koenigsegg Agera Rs που έπιασε τελική ταχύτητα 457,05 χλμ./ώρα, σημειώνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας.
Επιπλέον, η εκδοχή που συνδυάζει την ισχύ των 1.200 ίππων με την ημι-ανοικτή οροφή targa, η Veyron Grand Sport Vitesse, εξακολουθεί να κατέχει το ρεκόρ του ταχύτερου ανοικτού αυτοκινήτου, καθώς στις 6 Απριλίου 2013 η τελική της ταχύτητα μετρήθηκε επίσημα στα 408,84 χλμ./ώρα (254,04 μίλια/ώρα).[3][4]
Το μοντέλο ονομάστηκε Veyron EB 16.4 προς τιμήν του Πιέρ Βεϊρόν (Pierre Veyron), ο οποίος ήταν μηχανικός εξέλιξης και οδηγός δοκιμών των αυτοκινήτων της Bugatti, καθώς και οδηγός αγώνων για την εταιρεία, το διάστημα 1933 έως 1953. Στο αποκορύφωμα της καριέρας του, είχε κερδίσει το ράλλυ 24 Ώρες Le Mans (Λε Μαν) του 1939, οδηγώντας μια Bugatti, με συνοδηγό τον Jean-Pierre Wimille.[5] Το ακρωνύμιο EB σημαίνει τα αρχικά του Έττορε Μπουγκάτι, ιδρυτή της Bugatti, ενώ ο κωδικός 16.4 υποδηλώνει τον 16-κύλινδρο κινητήρα W16 και το τετραπλό turbo.[6]
Μετά από αρκετά χρόνια κλυδωνισμών και αβεβαιότητας για την Bugatti, τον Μάιο του 1998 ο Όμιλος Volkswagen εξαγόρασε τα δικαιώματα χρήσης του ονόματος Bugatti, εξασφαλίζοντας έτσι τη σίγουρη επιβίωση της εταιρείας. Μετά την εξαγορά της, τα ανώτατα στελέχη του ομίλου άρχισαν να εξετάζουν τρόπους να της ξαναδώσουν το παραδοσιακό της κορυφαίο πρεστίζ, και τότε αντιμετώπισαν το δίλημμα αν αυτό θα μπορούσε να γίνει με την προώθησή της στη Φόρμουλα 1 ή με την παραγωγή ενός σπορ υπεραυτοκινήτου (supercar) πολιτικής έκδοσης. Τελικώς, προκρίθηκε η δεύτερη ιδέα, καθώς θεωρήθηκε ότι η πρώτη θα ήταν μια επένδυση υψηλού ρίσκου και με αμφίβολο τελικό αποτέλεσμα. Καθώς μάλιστα το ίδιο έτος, το 1998, ο ίδιος όμιλος εξαγόρασε επίσης και τις Lamborghini και Bentley (ενώ μεταγενέστερα, το 2012, εξαγόρασε και την Porsche), έγινε αντιληπτό ότι η Bugatti χρειαζόταν ένα μοντέλο πολύ ανώτερο τεχνολογικά και πολύ ακριβότερο ακόμα και από αυτές τις άκρως πολυτελείς εταιρείες, προκειμένου να ξανακερδίσει την αίγλη του παρελθόντος.
Μία πρώτη εντύπωση για το μοντέλο της Bugatti δόθηκε επίσημα στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης τον Σεπτέμβριο του 1999, με το διθέσιο concept car (πρωτότυπο αυτοκίνητο) Bugatti 18/3 Chiron. Όπως υποδηλώνει η ονομασία του, έφερε έναν 18-κύλινδρο βενζινοκινητήρα, διάταξης W18, με 3 σειρές των 6 κυλίνδρων, ενώ ο αρχικός κυβισμός του ήταν 6.250 κυβικά εκατοστά. Επίσης, όπως και σε όλες τις Veyron, πρωτότυπες και μοντέλα παραγωγής, ο κινητήρας είχε τοποθετηθεί στο κέντρο και πίσω από τα καθίσματα.
Η γενικότερη σχεδιαστική ιδέα του 18/3 Chiron, προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στον Τύπο αυτοκινήτου και στο κοινό και αποτέλεσε τη βάση για την αρχική πρωτότυπη Bugatti EB 18/4 Veyron, που εισήγαγε και την ονομασία Veyron. Παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 2000 και είχε εξωτερική και εσωτερική αισθητική σχεδόν πανομοιότυπη με την τελική Veyron παραγωγής. Η ονομασία της υποδήλωνε ότι είχε και πάλι 18-κύλινδρο κινητήρα, επίσης διάταξης W18 και αυτή τη φορά με τετραπλό turbo, δηλαδή με 4 τουρμπίνες.
Στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Οκτώβριο του 2000, παρουσιάστηκε μία νέα εκδοχή, η οποία αντί για τον αρχικό κινητήρα W18, έφερε έναν 16-κύλινδρο διάταξης W16, προϊόν συνένωσης δύο V8, διατηρώντας όμως τις 4 τουρμπίνες και, ως αποτέλεσμα, μετονομάστηκε σε Bugatti Veyron EB 16/4 (αριθμός κυλίνδρων και αριθμός turbo). Ο κυβισμός του, ωστόσο, είχε αυξηθεί στα 7.993 κυβικά εκατοστά.[2] Η οριστική απόφαση να γίνει μοντέλο παραγωγής ελήφθη το 2001, όταν ο τότε πρόεδρος του Ομίλου Volkswagen Ferdinand Piëch (εγγονός του Φέρντιναντ Πόρσε) ανακοίνωσε ότι η Veyron EB 16/4 θα έμπαινε στην παραγωγή και δεσμεύτηκε ότι θα ήταν το ταχύτερο, ισχυρότερο και ακριβότερο μοντέλο στην ιστορία της παγκόσμιας αυτοκίνησης. Επιπλέον, υποσχέθηκε τότε επίσημα ότι ο κινητήρας της Veyron θα απέδιδε ισχύ «1.000 συν 1 ίππους», η τελική της ταχύτητα θα ξεπερνούσε (για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία) τα 400 χιλιόμετρα ανά ώρα (248,6 μίλια ανά ώρα) και η εργοστασιακή της τιμή αγοράς, χωρίς τους φόρους, θα ήταν 1 εκατομμύριο ευρώ, κατά την τότε ισοτιμία.
Ο Piech, ήταν το πρόσωπο-κλειδί στην εξέλιξη του κινητήρα που θεωρείται σήμα κατατεθέν για τη Bugatti. Ο Αυστριακός μηχανικός έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη ενός 16-κύλινδρου boxer κινητήρα, όταν ήταν στο αντίστοιχο τμήμα της Porsche. Έτσι δημιουργήθηκε η εξέλιξη του κινητήρα σε διάταξη W- αντί του «παραδοσιακού» V. Τελικά, η προσπάθεια για την κατασκευή του κινητήρα ολοκληρώθηκε σε πρώτη φάση το 1999, όταν παρουσιάστηκε η πρώτη (ατμοσφαιρική τότε) εκδοχή του στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης με ισχύ 632 ίππων.[7]
Κατά τη διάρκεια της εξέλιξης, η σχετική ομάδα αντιμετώπισε αρκετές πρωτοφανείς για αυτοκίνητο προκλήσεις, όπως την ανάγκη κατασκευής ενός κιβωτίου ταχυτήτων ικανού να ελέγχει τόσο μεγάλη ιπποδύναμη και ροπή, καθώς και ζητήματα επαρκούς αερισμού και ψύξης ενός κινητήρα με 16 κυλίνδρους και με τόσο μεγάλο κυβισμό και παραγωγή ισχύος, ιδίως σε ταχύτητες της τάξης των 400 χλμ./ώρα. Μεγάλες δυσκολίες συνάντησαν και στην αεροδυναμική της Veyron, καθώς διαμορφώθηκε γύρω από ένα ήδη έτοιμο ντιζάιν, δηλαδή αντίστροφα από την συνήθη διαδικασία, ενώ επιπρόσθετα δεν υπήρχαν έως τότε αεροδυναμικές μετρήσεις για ταχύτητες άνω των 360 - 370 χλμ./ώρα από κανέναν - ενδεικτικώς, ακόμα και τα σύγχρονα αγωνιστικά της Φόρμουλα 1 δεν υπερβαίνουν ποτέ στις πίστες αυτό το όριο. Το αρχικό μοντέλο προ-παραγωγής ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2003 και διέφερε από το τελικό σε ελάχιστες μόνο λεπτομέρειες, πλην όμως σημειώθηκε μια νέα μετάθεση της έναρξης παραγωγής, προκειμένου να αντιμετωπιστούν κάποια ακόμα τεχνικά ζητήματα.
Τελικώς, μετά από τέσσερα έτη διαρκούς εξέλιξης και αρκετές αναβολές, λόγω κάποιων μηχανικών προβλημάτων που εμφανίστηκαν στην πορεία, το οριστικό μοντέλο παραγωγής αποκαλύφθηκε επίσημα στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού στις 25 Σεπτεμβρίου 2004, ως Veyron EB 16.4 πλέον, αντί της προηγούμενης ονομασίας Veyron EB 16/4. Η παραγωγή της αρχικής έκδοσης Veyron EB 16.4 ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2005 και γινόταν αποκλειστικά στο χέρι και σε περιορισμένα αντίτυπα, όπως συνέβη και με όλες τις μεταγενέστερες εκδοχές της. Με εξαίρεση κάποιες ειδικές εκδόσεις, οι περισσότερες Veyron διατέθηκαν σε διχρωμία βαφής αμαξώματος, ως ρετρό αναφορά στις Bugatti της δεκαετίας του 1930.[8] Ο κυβισμός του κινητήρα των Veyron παραγωγής είχε διατηρηθεί στα 7.993 κυβικά εκατοστά και φυσικά ήταν 16-κύλινδρος βενζίνης, διάταξης W16, ως προϊόν συνένωσης δύο V8, και μάλιστα με 4 τουρμπίνες (τετραπλό τούρμπο).
Από την πρώτη στιγμή, το μοντέλο προκάλεσε εξαιρετικά μεγάλη αίσθηση στον Τύπο αυτοκινήτου και στο ευρύ κοινό, σε παγκόσμια κλίμακα, και απέσπασε άκρως εγκωμιαστικά σχόλια εντυπωσιασμού. Τα χαρακτηριστικά του μοντέλου του έδωσαν τον άτυπο χαρακτηρισμό ως το πρώτου υπερ-αυτοκινήτου (hypercar).[9] Μάλιστα κέρδισε το βραβείο Best Car Driven All Year της γνωστής βρετανικής τηλεοπτικής εκπομπής Top Gear του BBC για το έτος 2005. Επίσης, το 2010 η ίδια εκπομπή ανακήρυξε επίσημα την Bugatti Veyron ως το Αυτοκίνητο της Δεκαετίας (Car of the Decade) 2000 - 2009.
.jpg)
Συνολικά κατασκευάστηκαν 300 αντίτυπα της στάνταρ έκδοσης coupé έως τον Ιούνιο του 2011 και το τελευταίο αντίτυπο της έκδοσης αυτής πωλήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2011. Οι ετήσιες πωλήσεις της στάνταρ έκδοσης, διαμορφώθηκαν ως εξής:
| Έτος | Πωλήσεις |
|---|---|
| 2005 | 5 |
| 2006 | 44 |
| 2007 | 81 |
| 2008 | 71 |
| 2009 | 50 |
| 2010 | 40 |
| 2011 | 9 |
| Σύνολο | 300 |
Από την άνοιξη του 2009 έως και τη λήξη της παραγωγής της Veyron, το 2015, παρήχθη και μία εκδοχή με ημι-ανοικτή οροφή targa, με την ονομασία Veyron Grand Sport, και μάλιστα τα πρώτα 50 αντίτυπα από αυτήν κατέληξαν αποκλειστικά σε προ-επιλεγμένους πελάτες της Bugatti. Η έκδοση targa φέρει σημαντικές περαιτέρω ενισχύσεις στο σασί, προκειμένου να αντισταθμιστεί η αφαίρεση της οροφής, καθώς και μικρές διαφοροποιήσεις στα φώτα και στο παρμπρίζ. Η συνολική της παραγωγή έφτασε τελικώς τα 150 αντίτυπα.
Τον Σεπτέμβριο του 2010, κυκλοφόρησε επίσημα και η κορυφαία έκδοση Veyron Super Sport, με ακόμα μεγαλύτερους συμπιεστές turbo στον ίδιο κινητήρα και συνεπακόλουθη αύξηση της ισχύος του από 1.001 ίππους στις 6.000 στροφές το λεπτό σε 1.200 ίππους στις 6.400 στροφές το λεπτό, με την μέγιστη ροπή να φτάνει τα 1.500 N·m. Επίσης, υπέστη και βελτιώσεις στο σασί, προκειμένου να διατηρεί σταθερότητα και στις ακόμα υψηλότερες ταχύτητες που μπορεί να φτάσει, ενώ φέρει ταχύμετρο με μέγιστη ένδειξη τα 430 χιλιόμετρα την ώρα, αντί των 420 στα μοντέλα των 1.001 ίππων. Η συνολική παραγωγή της Veyron Super Sport ανήλθε στα μόλις 30 αντίτυπα, όλα μέσα σε ένα έτος, έως το 2011. Τα 25 από αυτά, φέρουν ηλεκτρονικό κόφτη της τελικής ταχύτητας στα 415 χιλιόμετρα την ώρα (258 μίλια την ώρα) για λόγους προστασίας των ελαστικών και η εμπορική τους τιμή ανήλθε στα 1.650.000 ευρώ.
Τα 5 πρώτα από τα 30 αντίτυπα, δεν έφεραν κόφτη και ονομάζονται Veyron Super Sport World Record Edition (Έκδοση Παγκοσμίου Ρεκόρ). Η μέγιστη ταχύτητα της έκδοσης χωρίς κόφτη έχει μετρηθεί στα 431,072 χιλιόμετρα την ώρα (267,856 μίλια την ώρα) και η επιτάχυνση 0-100 χιλιόμετρα την ώρα (0-62 μίλια την ώρα) στα 2,3 δευτερόλεπτα, επιτυγχάνοντας έτσι το ρεκόρ του ταχύτερου αυτοκινήτου παραγωγής, μη αγωνιστικού. Η τιμή του καθενός έφτασε τα 1.950.000 ευρώ και όλα είχαν ήδη, πριν την κατασκευή τους, προ-πωληθεί. Εξωτερικά ξεχωρίζουν εύκολα, καθώς έχουν αποκλειστικά δίχρωμη εξωτερική βαφή, με συνδυασμό Μαύρο του άνθρακα και Arancio πορτοκαλί. Στην πράξη, ωστόσο, ο ηλεκτρονικός κόφτης της τελικής ταχύτητας μπορεί να αφαιρεθεί εκ των υστέρων και στα άλλα 25 αντίτυπα, αν ο ιδιοκτήτης επιθυμεί την επίτευξη του σχετικού ρεκόρ, πλην όμως φέρει αυτός την ευθύνη της κατάστασης των ελαστικών.
Στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 2012, εισήχθη η έκδοση Veyron Grand Sport Vitesse και κυκλοφόρησε επίσης σε λίγα αντίτυπα. Η Vitesse ήταν ουσιαστικά η κορυφαία έκδοση της targa εκδοχής Grand Sport, καθώς φέρει την εκδοχή του κινητήρα με τους 1.200 ίππους της έκδοσης Super Sport.[10] Όπως αναφέρθηκε και στην εισαγωγή, κατέχει το ρεκόρ του ταχύτερου ανοικτού αυτοκινήτου, με επίσημη καταμέτρηση της τελικής ταχύτητας στα 408,84 χιλιόμετρα την ώρα (254,04 μίλια την ώρα), καθώς επίσης και του ακριβότερου ανοικτού μοντέλου, καθώς η τιμή της έφτανε τα 2 εκατομμύρια ευρώ.[11]
Έως τον Δεκέμβριο του 2013, είχαν πωληθεί συνολικά 400 αντίτυπα όλων των εκδόσεων της Veryon, 300 coupé και 100 targa. Επίσημα, είχε ήδη ανακοινωθεί ότι τα 50 τελευταία αντίτυπα του μοντέλου θα είναι όλα targa και κυρίως Veyron Grand Sport Vitesse.[12] Τον Αύγουστο του 2014, ανακοινώθηκε ότι είχαν μείνει μόλις 15 αυτοκίνητα για να συμπληρωθεί το συνολικό νούμερο των 450 αντιτύπων της Bugatti Veyron. Τον Φεβρουάριο του 2015, ανακοινώθηκε ότι η 450-ή και τελευταία Veyron θα παρουσιαζόταν στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο και θα ήταν μια ειδική επετειακή έκδοση, με σκοπό να σηματοδοτήσει το φινάλε της καριέρας της Veyron, όπως και έγινε.
Στις 23 Φεβρουαρίου 2015, η Bugatti ανακοίνωσε επίσημα ότι μόλις πούλησε το τελευταίο αντίτυπο της Veyron, μια Grand Sport Vitesse, σε έναν πελάτη της στη Μέση Ανατολή. Η τελευταία Veyron έλαβε το συμβολικό όνομα Veyron La Finale και, πριν την πώλησή της, εκτέθηκε επίσημα στο Σαλόνι της Γενεύης από τις 5 έως τις 15 Μαρτίου 2015, δίπλα στην πρώτη Veyron που κατασκευάστηκε ποτέ, σαν μια σημαδιακή τελετή λήξης της Bugatti Veyron.
Εκτός από τις εκδόσεις αυτές, η Bugatti παρήγαγε και 30 ειδικές εκδόσεις της Veyron στο σύνολο της καριέρας της, μεταξύ του 2005 και του 2015, και με ειδικούς χρωματισμούς. Οι περισσότερες από αυτές κατασκευάστηκαν σε μόλις ένα έως τρία αντίτυπα η καθεμία.
Σημείωση: Αντίθετα με τα επίσημα νούμερα, στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τους μηχανικούς της Bugatti, η αληθινή ιπποδύναμη της στάνταρ έκδοσης της Veyron είναι λίγο μεγαλύτερη από τους 1.001 ίππους και φτάνει τους 1.020 - 1.050 ίππους, αναλόγως με την εξωτερική θερμοκρασία. Ωστόσο, ανακοινώθηκε από την εταιρεία το συμβολικό νούμερο «1.000 συν 1», καθώς αυτή ήταν η υπόσχεση που είχε δοθεί στις πρώτες επίσημες ανακοινώσεις, όταν η εξέλιξη του κινητήρα δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί.
| Έκδοση | 16.4 | 16.4 Grand Sport | 16.4 Super Sport |
|---|---|---|---|
| 0 – 100 km/h | 2,5 δευτ. | 2,7 δευτ. | 2,3 δευτ. |
| 0 – 200 km/h | 7,3 δευτ. | 7,5 δευτ. | 6,7 δευτ. |
| 0 – 300 km/h | 16,7 δευτ. | 16,9 δευτ. | 14,5 δευτ. |
| 0 - 400 μέτρα | 9,8 δευτ. | 10,0 δευτ. | 9,6 δευτ. |
| 0 - 1.000 μέτρα | 18,9 δευτ. | 19,1 δευτ. | 18,7 δευτ. |
| Έκδοση | 16.4 / 16.4 Grand Sport | 16.4 Super Sport |
|---|---|---|
| Επίσημη τελική | 407 km/h | 415 km/h |
| Δοκιμή σε πίστα | 408,47 km/h | 431,072 km/h |
| Με την κάθε σχέση στο κιβώτιο |
105, 147, 199, 258, 315, 379[13] | 106, 150, 204, 263, 321, 387 |
Ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd της Veyron είναι 0,41 στην καθημερινότητα, ενώ φτάνει το 0,36 όταν το αυτοκίνητο στις υψηλές ταχύτητες χαμηλώνει προς το έδαφος. Τα ελαστικά είναι της Michelin και εξελίχθηκαν ειδικά για την Veyron, ενώ ένα σετ και των 4 ελαστικών του μοντέλου κοστίζει 17.000 δολάρια. Η χωρητικότητα της δεξαμενής καυσίμων είναι 100 λίτρα και μάλιστα αδειάζει σε μόλις 12 λεπτά όταν το αυτοκίνητο έχει φτάσει στην τελική ταχύτητα, αν φυσικά ήταν εφικτό να τη διατηρήσει επί τόσα λεπτά.
Μια ξεχωριστή καινοτομία της Bugatti Veyron είναι ότι εκτός του γνωστού ABS στα φρένα και των 4 τροχών, φέρει στάνταρ και ένα επιπρόσθετο ABS στο ηλεκτρικό χειρόφρενο, για το ακραίο σενάριο αστοχίας των φρένων και συνεπακόλουθης ανάγκης φρεναρίσματος με το ηλεκτρικό χειρόφρενο. Φυσικά διαθέτει στάνταρ και Σύστημα Ελέγχου Πρόσφυσης, Σύστημα Ελέγχου Ευστάθειας (ESP), προβολείς υψηλής έντασης και στις δύο σκάλες, σύστημα ελέγχου πίεσης ελαστικών και πυροτεχνικούς προεντατήρες στις ζώνες ασφαλείας.[14] Το εντυπωσιακό όμως για όχημα τόσο υψηλής τιμής, είναι ότι έχει μόνο 2 μπροστινούς αερόσακους, χωρίς να έχει ποτέ προσφέρει πλευρικούς. Αυτό συνέβη διότι λόγω του μεγάλου πλάτους του αυτοκινήτου, στα 2 μέτρα ακριβώς, και του εξαιρετικά ισχυρού πλαισίου της κατασκευής του, καθώς και της επίστρωσης στο σαλόνι με άφθονα αφρώδη υλικά, κρίθηκε επίσημα ότι δεν χρειαζόταν πλευρικούς αερόσακους.
Tο κυριότερο πλεονέκτημα, ωστόσο, που έχει κάνει την Bugatti Veyron να θεωρείται μοναδική και ξεχωριστή, ακόμα και ανάμεσα σε όλα τα εξωτικά υπεραυτοκίνητα, είναι η ικανότητά της να διατηρεί μια αξιοσημείωτη ευστάθεια και να εμπνέει εμπιστοσύνη στον οδηγό σε κάθε ταχύτητα, ακόμα και πλησιάζοντας στο μέγιστο των επιδόσεών της. Σύμφωνα με ένα σχετικό δημοφιλές σχόλιο των δοκιμαστών της: «η Veyron είναι το μοναδικό αυτοκίνητο που ακόμα και μετά τα 350 km/h (218 mph) μπορείς να κουβεντιάζεις με τον συνοδηγό». Φυσικά υπάρχει πληθώρα άλλων μοντέλων που έχουν καταφέρει στα νεότερα χρόνια τελικές ταχύτητες στα επίπεδα των 350 – 400 km/h ή και ακόμα μεγαλύτερες, αλλά γενικώς δεν εμπνέουν αντίστοιχο αίσθημα ασφάλειας σε αυτές, και πρακτικώς ο οδηγός χρειάζεται να φοράει κράνος στα περισσότερα από αυτά για να τις προσεγγίσει, λόγω έντονης επιβάρυνσης του οδηγού.
Ο διάδοχος της Bugatti Veyron είναι η Bugatti Chiron, επαναφέροντας έτσι την ονομασία του αρχικού πρωτότυπου Bugatti 18/3 Chiron του 1999. Το όνομα αποτίει φόρο τιμής στον Louis Alexandre Chiron (1899 - 1979), τον εργοστασιακό οδηγό της Bugatti κατά τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, που σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της Bugatti ήταν ο καλύτερος οδηγός αγώνων παγκοσμίως στην εποχή του, και το όνομά του έχει συνδεθεί με την ιστορία της Bugatti όσο κανενός άλλου οδηγού αγώνων. Αρχικά η Chiron επρόκειτο να παρουσιαστεί στα τέλη του 2015, όμως η παραίτηση του Ferdinand Piech μετέφερε τα σχέδια για το 2016. Τελικώς, η Chiron παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης στις 1 Μαρτίου 2016 και οι πρώτες παραδόσεις ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2016, ενώ διατηρήθηκε στην παραγωγή έως τον Οκτώβριο του 2023.
Το μοντέλο - διάδοχος βασίστηκε σε μια ανανεωμένη έκδοση της ανθρακονημάτινης πλατφόρμας της Veyron, όπου το 92% των εξαρτημάτων της είναι νέα ή βελτιωμένα, έτσι ώστε να αυξηθεί η ακαμψία και να μειωθεί το βάρος. Επίσης και η αισθητική της Chiron είναι μια έντονη μετεξέλιξη της Veyron, που την θυμίζει, ενώ διατήρησε τον γνωστό W16 κινητήρα 8.0 λίτρων με τα 4 turbo, με σημαντικές όμως βελτιώσεις, ανεβάζοντας έτσι την συνολική ισχύ της στους 1.500 ίππους και την ροπή στα 1.600 N·m. Αντίθετα με τα 450 αντίτυπα της Veyron, η Chiron παράχθηκε σε 500 αντίτυπα και μάλιστα τα 150 είχαν ήδη προ-πωληθεί με προκαταβολή 200.000 ευρώ από τον Δεκέμβριο του 2015, ενώ η εμπορική της τιμή ανέρχεται στα 2,4 εκατομμύρια ευρώ.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
