Χριστόφορος Στράτος

Ο Χριστόφορος Στράτος (Οκτώβριος 1924 - 15 Απριλίου 1982) ήταν Έλληνας βιομήχανος και πολιτικός.

Χριστόφορος Στράτος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Χριστόφορος Στράτος (Ελληνικά)
Γέννηση	Οκτώβριος 1924
Θάνατος	15  Απριλίου 1982
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας πολιτικός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδας Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας Υπουργός Συγκοινωνιών της Ελλάδας Υπουργός Δημοσίων Έργων της Ελλάδας Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αιτωλοακαρνανίας)
δεδομένα

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Πάτρα τον Οκτώβριο του 1924 και ήταν γιος του βιομήχανου Σταμούλη Στράτου.^[1] Αδέλφια του ήταν ο Θεόδωρος, ο Ιάσων και ο Φαίδων Στράτος, επιχειρηματίας και πατέρας της εικαστικού Δανάης Στράτου. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση, την "Πειραϊκή - Πατραϊκή", αναλαμβάνοντας από το 1952 διευθυντής Δ΄, διοικητικών υπηρεσιών, και μέλος του Δ.Σ. και την περίοδο 1963 - 1974 αντιπρόεδρος του Δ.Σ.. Το 1961 άρχισε ν΄ αναμιγνύεται και με την πολιτική.^[1] Στις εκλογές του 1974 εξελέγη^[2] πρώτος βουλευτής Αιτωλίας και Ακαρνανίας με την Νέα Δημοκρατία και επανεξελέγη^[2] το 1977 και 1981. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας ανέλαβε διάφορα υπουργεία. Συγκεκριμένα στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Δόβα διετέλεσε υπουργός εθνικής Παιδείας και θρησκευμάτων (1961), στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Παρασκευόπουλου^[3] υπουργός συγκοινωνιών και εσωτερικών, στην κυβέρνηση Πιπινέλη υπουργός εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων, στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπουργός εσωτερικών, στις κυβερνήσεις Κωνσταντίνου Καραμανλή (1974 & 1977), υπουργός δημοσίων έργων και εσωτερικών, και στην κυβέρνηση Ράλλη, υπουργός εσωτερικών.

Επίσης διετέλεσε μέλος του Συμβουλίου Προγραμματισμού του υπουργείου Συντονισμού, του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Κοινωνικής Πολιτικής του υπουργείου Εργασίας, αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του ΙΚΑ, πρόεδρος του ΕΛΚΕΠΑ κ.ά. φορέων. Επίσης υπήρξε ιδρυτής και πρόεδρος της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών και εκπροσώπησε την Ελλάδα σε πλείστες αντιπροσωπείες στο εξωτερικό μεταξύ των οποίων στις ετήσιες διασκέψεις του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας του ΟΗΕ στη Γενεύη από το 1952 μέχρι και το 1955.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας είχε συλληφθεί δύο φορές, στις 13 Δεκεμβρίου του 1967 για δηλώσεις που έκανε σε ξένους ανταποκριτές, και τον Μάιο του 1973 κατηγορούμενος ως χρηματοδότης στην ανταρσία του Ναυτικού, οπότε και κρατήθηκε σε απομόνωση στις εγκαταστάσεις της ΕΣΑ, επί συνολικά 95 ημέρες.
Τιμήθηκε με μετάλλια Εξαίρετων Πράξεων και Εθνικής Αντίστασης για τη μεγάλη οικονομική του προσφορά στη κατοχή, στον επισιτισμό του λαού, από τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄, με τον Ταξιάρχη του Φοίνικα από τον Βασιλέα Παύλο καθώς και με τον Ανώτατο Ταξιάρχη Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου.

Ήταν μόνιμος κάτοικος της Αθήνας διαμένοντας στην οδό Χαριλάου Τρικούπη και ομιλούσε επίσης αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά. Ήταν παντρεμένος^[4] με την Σοφία Κατσάμπα (1931 - 2006), κόρη του βιομήχανου Χριστοφόρου Κατσάμπα, και είχε αποκτήσει τρία παιδιά^[4]: την Βαρβάρα Στράτου, σύζυγο Νίκου Βερνίκου, τον Κωνσταντίνο Στράτο και τον Αλέξανδρο Στράτο. Απεβίωσε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 1982.^[1]

Την έδρα του στη Βουλή κατέλαβε ο Θωμάς Χούτας.^[2]

Συγγραφικό έργο

Στο πλούσιο συγγραφικό του έργο και δημοσιεύματα στον τύπο ξεχωρίζουν τα ακόλουθα:

• "Το Ελληνικόν Πρόβλημα" (1958)
• "Ο Ελεύθερος άνθρωπος και ο 20ος αιών" (1960)
• "Οικονομία και Κράτος" (1961)
• "Η Ελλάς και η Ευρώπη" (1961)
• "Εθνικοί κίνδυνοι και πολιτική Εθνικών ερεισμάτων" (1966) κ.ά.

Παραπομπές

1. Βιογραφικό Στράτου, από την ιστοσελίδα economist.gr
2. Κοινοβουλευτική θητεία Χριστόφορου Στράτου, από την ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων
3. κυβέρνηση Παρασκευόπουλου, από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Κυβέρνησης
4. Θάνατος Σοφίας Στράτου Αρχειοθετήθηκε 2012-02-20 στο Wayback Machine., από την εφημερίδα "Η Καθημερινή", 21-3-2006, ανάκτηση 17-2-2016.

Πηγές

• "Who's Who 1979" p.660.