![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a4/BBH_gravitational_lensing_of_gw150914.webm/640px--BBH_gravitational_lensing_of_gw150914.webm.jpg&w=640&q=50)
Σχετικότητα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η θεωρία της σχετικότητας περιλαμβάνει συνήθως δύο αλληλένδετες φυσικές θεωρίες του Άλμπερτ Αϊνστάιν: την ειδική και τη γενική σχετικότητα, που προτάθηκαν και δημοσιεύθηκαν το 1905 και το 1915 αντίστοιχα[1]. Η ειδική σχετικότητα ισχύει για όλα τα φυσικά φαινόμενα απουσία βαρύτητας. Η γενική σχετικότητα ερμηνεύει το νόμο της βαρύτητας και τη σχέση της με τις δυνάμεις της φύσης[2]. Εφαρμόζεται στην κοσμολογία και την αστροφυσική, συμπεριλαμβανομένης της αστρονομίας[3].
Η θεωρία μεταμόρφωσε τη θεωρητική φυσική και την αστρονομία κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, αντικαθιστώντας μια θεωρία μηχανικής 200 ετών που δημιουργήθηκε κυρίως από τον Ισαάκ Νεύτωνα[3][4][5]. Εισήγαγε έννοιες όπως ο τετραδιάστατος χωροχρόνος ως ενιαία οντότητα του χώρου και του χρόνου, η σχετικότητα του συγχρονισμού, η κινηματική και βαρυτική διαστολή του χρόνου και η συστολή των μηκών. Στη φυσική, η σχετικότητα βελτίωσε την επιστήμη των στοιχειωδών σωματιδίων και των θεμελιωδών αλληλεπιδράσεών τους, ενώ εγκαινίασε την πυρηνική εποχή. Χάρη στη σχετικότητα, η κοσμολογία και η αστροφυσική έχουν προβλέψει εξαιρετικά αστρονομικά φαινόμενα, όπως αστέρες νετρονίων, μαύρες τρύπες και βαρυτικά κύματα[3][4][5].