![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3b/Group_of_Vatican_and_Italian_government_notables_posing_at_the_Lateran_Palace_before_the_signing_of_the_treaty.jpg/640px-Group_of_Vatican_and_Italian_government_notables_posing_at_the_Lateran_Palace_before_the_signing_of_the_treaty.jpg&w=640&q=50)
Συνθήκη του Λατερανού
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Συνθήκη του Λατερανού (ιταλικά: Patti Lateranensi) αποτέλεσε μέρος των Συμφώνων του Λατερανού του 1929, μεταξύ του Βασιλείου της Ιταλίας υπό τον Μπενίτο Μουσολίνι και της Αγίας Έδρας υπό τον Πάπα Πίο ΙΑ΄, για την επίλυση του μακροχρόνιου Ρωμαϊκού Ζητήματος. Η συνθήκη και τα συναφή σύμφωνα πήραν το όνομά τους από το Παλάτι του Λατερανού, όπου υπογράφηκαν στις 11 Φεβρουαρίου 1929. Το ιταλικό κοινοβούλιο τα επικύρωσε στις 7 Ιουνίου 1929. Η συνθήκη αναγνώρισε την Πόλη του Βατικανού ως ανεξάρτητο κράτος υπό την κυριαρχία της Αγίας Έδρας. Η ιταλική κυβέρνηση συμφώνησε επίσης να δώσει χρηματική αποζημίωση στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για την απώλεια των Παπικών Κρατών. Το 1947, η Συνθήκη του Λατερανού αναγνωρίστηκε από το Σύνταγμα της Ιταλίας ως ρυθμιστικός παράγοντας των σχέσεων μεταξύ της νέας Δημοκρατίας και της Καθολικής Εκκλησίας.