Συκιά Εμμανουήλ Παππά Σερρών

Η Συκιά Σερρών^[1] είναι ημιορεινός οικισμός του Δήμου Εμμανουήλ Παππά σε υψόμετρο 250 μέτρα^[2]. Το προηγούμενο όνομά του ήταν Σοκόλ, η μετονομασία του οικισμού έγινε στις 4/11/1927 με το ΦΕΚ 306/1927^[3].

Συκιά
Συκιά Συκιά
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα
Περιφέρεια	Κεντρικής Μακεδονίας
Περιφερειακή Ενότητα	Σερρών
Δήμος	Εμμανουήλ Παππά
Δημοτική Ενότητα	Εμμανουήλ Παππά
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμα	Μακεδονίας
Νομός	Σερρών
Υψόμετρο	250
Πληθυσμός
Μόνιμος	38
Έτος απογραφής	2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασία	Σοκόλ
Ταχ. κώδικας	62052
Τηλ. κωδικός	+30 23210
δεδομένα

Μέχρι τις 7/5/1927 ανήκε διοικητικά στην Κοινότητα Δοβίστης, αλλά στη συνέχεια υπήχθηκε στην Κοινότητα Άνω Νούσκας. Μετά τις 30/8/1927 ανήκε στην Κοινότητα Άνω Δαφνουδίου (μετονομασία της Κοινότητας Άνω Νούσκας) και από 22/05/1934 στην Κοινότητα Μετάλλων (μετονομασία της Κοινότητας Άνω Δαφνουδίου).^[4].

Ο πληθυσμός της Συκέας, σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 50 κάτοικοι^[5] ενώ ήταν 111 στην απογραφή του 2001 και 83 κάτοικοι στην απογραφή του 1981^[6].

Στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα στο χωριό κατοικούσαν Τούρκοι^[7]. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών, οι Τούρκοι αποχώρησαν και στο χωριό εγκαταστάθηκαν Έλληνες πρόσφυγες^[8] (40 οικογένειες με συνολικό πληθυσμό 158 ατόμων^[9]).

Στο χωριό βρίσκεται ο Ιερός Ναός Τιμίου Σταυρού.^[10]

Ιστορικά στοιχεία

Στο λόφο του «Αγίου Αθανασίου», που βρίσκεται κοντά στα χωριά Συκιά και Μέταλλα, έχουν διαπιστωθεί λείψανα αξιόλογης κώμης των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων^[11]. Κοντά στη Συκιά σώζεται γέφυρα, η οποία φαίνεται πως είχε χρησιμοποιηθεί από τα ρωμαϊκά ως τα νεότερα χρόνια. Από αυτή περνούσε ο αρχαίος λιθόστρωτος δρόμος, που εξασφάλιζε την επικοινωνία μεταξύ των οικισμών και κάστρων της πλαγιάς αυτής του Μενοίκιου όρους και του οποίου τμήματα είχαν εντοπιστεί σε διάφορα σημεία κοντά στο σημερινό χωριό^[12].

Σημείωση

Στην ίδια περιφερειακή ενότητα υπάρχει και ο οικισμός Συκιά του Δήμου Αμφίπολης.

Παραπομπές

1. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2019.
2. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 32. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 173.
3. «Μετονομασίες των οικισμών της Ελλάδας». Πανδέκτης, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2011.
4. «Διοικητικές μεταβολές / ΟΤΑ Κ. Άνω Νούσκας Ν. Σερρών». Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2011.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
5. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10529 (σελ. 55 του pdf)
6. Απογραφή 1981, ΕΣΥΕ, σελ. 407
7. «Δόβιτσα - Η Μάνη της Μακεδονίας». Δήμος Εμμανουήλ Παππά. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2011.
8. Επιστημονικό Συμπόσιο, Ο ξεριζωμός και η άλλη πατρίδα. Οι προσφυγουπόλεις στην Ελλάδα (11 και 12 Απριλίου 1997), Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, 1999, σελ. 298.
9. «Εγκατάσταση Προσφύγων, Γραφείο Σερρών». Δ. Λιθοξόου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2011.
10. «Εκκλησίες, Μονές σε Συκιά». Vrisko.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2011.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
11. Αρχειοθετήθηκε 2018-06-24 στο Wayback Machine. Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορία των Σερρών κατά την αρχαία και ρωμαϊκή εποχή, Θεσσαλονίκη 1999, σ. 160-161 (Ιστoσελίδα Δήμου Σερρών)
12. Αρχειοθετήθηκε 2017-04-24 στο Wayback Machine. Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 1976 (Έκδοση Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών), σ. 52. ISBN 960-7265-16-5.