From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ράινερ Τσίτελμαν (Reiner Zitelmann) (*14 Ιουνίου 1957, Φρανκφούρτη επί του Μάιν) είναι Γερμανός ιστορικός, κοινωνιολόγος και επιχειρηματίας.
Ράινερ Τσίτελμαν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 14 Ιουνίου 1957[1] Φραγκφούρτη[2] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[3][4] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | δημοσιογράφος ιστορικός εκδότης φιλολογικός συντάκτης δημοσιογράφος άποψης[5] |
Αξιοσημείωτο έργο | Hitler: The Policies of Seduction |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα |
Πολιτική ιδεολογία | Neue Rechte |
Ιστότοπος | |
www | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ράινερ Τσίτελμαν (Reiner Zitelmann) γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας το 1957, και είναι γιος του συγγραφέα και θεολόγου Arnulf Zitelmann. Στα μαθητικά του χρόνια υπήρξε Μαοϊστής. Από το 1978 έως το 1986 σπούδασε Ιστορία και Πολιτική Επιστήμη στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Ντάρμσταντ (όπου έλαβε το πρώτο του κρατικά αναγνωρισμένο πτυχίο “μετ' επαίνου”). Το 1987, απέκτησε τη δεύτερη κρατική αναγνώριση πτυχίου του στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Διδασκαλίας, επίσης “μετ' επαίνου”.
Το 1986, ο Zitelmann αποφοίτησε από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Ντάρμσταντ και του απονεμήθηκε ο τίτλος του Διδάκτορος (μετά μεγίστου επαίνου) υπό την εποπτεία του καθηγητή Karl Otmar von Aretin. Η διατριβή του εκδόθηκε ως βιβλίο (Γερμανικά: Hitler. Ελληνικά: Ο Εθνικός Σοσιαλισμός του Χίτλερ). Μεταξύ του 1987 και του 1992, ο Zitelmann εργάστηκε ως Επίκουρος Καθηγητής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Από το 1992 έως το 1993, διετέλεσε λογοτεχνικός συντάκτης και Μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου του εκδοτικού οίκου Ullstein und Propylaen, που τότε ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος εκδοτικός οίκος της Γερμανίας. Έπειτα προσελήφθη στη μεγάλης κυκλοφορίας καθημερινή εφημερίδα της Γερμανίας Die Welt, της οποίας διεύθηνε πολλά τμήματα προτού γίνει αρχισυντάκτης του τμήματος Αγοράς Ακινήτων της εφημερίδας.
Το 2000, ίδρυσε την εταιρεία Dr.ZitelmannPB.GmbH, η οποία στη συνέχεια καθιερώθηκε ως η μεγαλύτερη με διαφορά συμβουλευτική εταιρία τοποθέτησης στην αγορά και επικοινωνίας για τον κλάδο των ακινήτων στη Γερμανία. Το 2016, πούλησε την εταιρεία σε μια εξαγορά της από τη διεύθυνσή της.
Ο Zitelmann υπήρξε επιτυχημένος επενδυτής ακινήτων. Αγόρασε ενοικιαζόμενες κατοικίες πολύ φτηνά μεταξύ του 1999 και του 2009 και πούλησε τις περισσότερες από το 2015 και εξής. Χάρις σε αυτές τις επενδύσεις έγινε πλούσιος.
Το 2016, υπό την εποπτεία του καθηγητή Wolfgang Lauterbach του Τμήματος Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Πότσνταμ, ο Zitelmann έλαβε το δεύτερο διδακτορικό του για τη διατριβή του πάνω στην ψυχολογία των μεγιστάνων, και του απονεμήθηκε ο τίτλος του Διδάκτορα (μετά μεγάλου επαίνου). Η μελέτη του εκδόθηκε στα Αγγλικά με τον τίτλο The Wealth Elite (Η Ελίτ του Πλούτου) το 2018.
Ο Zitelmann γράφει για πολυάριθμα ευρωπαϊκά και αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, περιλαμβανομένων εφημερίδων όπως οι Die Welt, FAZ, Focus (Γερμανία), Neue Zurcher Zeitung (Ελβετία), City AM (ΗΒ), Forbes, Washington Examiner, National Interest (ΗΠΑ), Linkiesta (Ιταλία), Le Point (Γαλλία). Η θεματολογία των άρθρων του εστιάζει κυρίως στην υπεράσπιση του καπιταλισμού και στα ζητήματα έρευνας σχετικά με τον πλούτο.
Ο Zitelmann έχει γράψει και εκδώσει συνολικά 26 βιβλία.
Στην πρώτη του διατριβή, ο Zitelmann αναλύει ένα ευρύ φάσμα πηγών προκειμένου να αναδομήσει τις έννοιες της ιδεολογίας και τους στόχους του Χίτλερ, ιδιαίτερα όσον αφορά την κοινωνική, οικονομική και εσωτερική του πολιτική. Μία ανακάλυψη της έρευνας του Zitelmann υπήρξε πως ο Χίτλερ είχε στοχαστεί περισσότερο πάνω σε ζητήματα κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής, γεγονός που καταδεικνύει πως αντικαπιταλιστικά και σοσιαλιστικά-επαναστατικά κίνητρα έπαιξαν σπουδαιότερο ρόλο στην κοσμοθεωρία του απ' όσο θεωρούνταν ως τότε, και πως ο Χίτλερ θεωρούσε τον εαυτό του επαναστάτη.
Για το βιβλίο γράφτηκαν κριτικές σε πολυάριθμες διεθνείς εφημερίδες. Ο Klemens von Klemperer έγραψε στην Journal of Modern History: “Ο Zitelmann κατόρθωσε να μην προβαίνει σε ηθικές κρίσεις· αλλά η διεξοδική και τεκμηριωμένη του μελέτη τις βροντοφωνάζει. Το βιβλίο του είναι θεμελιώδες για την κατανόησή μας όσον αφορά τον Αδόλφο Χίτλερ.”
Μετά την έκδοση της διατριβής του, ο Zitelmann εξέδωσε μια σειρά βιβλίων πάνω στην ιστορία της Γερμανίας στη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Το 2017, η μελέτη του Zitelmann πάνω στην πειροιουσία των μεγαλύτερων μεγιστάνων με καφάλαια δεκάδων και εκατοντάδων εκατομμυρίων εκδόθηκε με τον τίτλο: The Wealth Elite: A Groundbreaking Study of the Psychology of the Super-rich (Η Ελίτ του Πλούτου: Μια Ρηξικέλευθη Μελέτη της Ψυχολογίας των Μεγιστάνων). Το βιβλίο βασίστηκε στις εκ βαθέων συνεντεύξεις με 45 εύπορα πρόσωπα. Η μελέτη έλαβε τη μορφή ποιοτικής έρευνας της κοινωνικής επιστήμης, καθώς δεν υπάρχουν αρκετά ευρείες ομάδες για μια ποσοτική έρευνα των μεγιστάνων. Οι περισσότεροι από τους συνεντευξιαζόμενους της έρευνας ήταν αυτοδημιούργητοι πολυεκατομμυριούχοι. Η έρευνα δείχνει πως μια μεγάλη μερίδα των μεγιστάνων καταπιάστηκαν με επιχειρηματικές δραστηριότητες πολύ νωρίς, στα μαθητικά ή/και φοιτητικά τους χρόνια. Τα εκπαιδευτικά τους επιτεύγματα δεν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο επίπεδο του πλούτου τον οποίο απέκτησαν: το υψηλότερο τέταρτο των συνεντευξιαζόμενων μάλιστα είχε περισσότερους χωρίς πανεπιστημιακό πτυχίο από ότι το χαμηλότερο ένα τέταρτο. Στον τρόπο λήψης αποφάσεών τους, οι υπερ-πλούσιοι συνεντευξιαζόμενοι του Zitelmann έτειναν να δρουν με βάση το ένστικτο παρά να καθοδηγούνται με βάση την ανάλυση. Η έρευνα αποκάλυψε πως η σιωπηρή γνώση που αποκτήθηκε ως αποτέλεσμα σιωπηρών -και συχνά ανεπίσημων- εμπειριών εκμάθησης έπαιξε έναν πολύ σημαντικοτερο ρόλο από την ακαδημαϊκή τους εκπαίδευση. Όλοι οι συνεντευξιαζόμενοι συμπλήρωσαν ένα τεστ προσωπικότητας τύπου Big Five. Αυτό αποκάλυψε πως η ευσυνειδησία αποτελούσε ένα ιδιαίτερα ισχυρό χαρακτηριστικό και ο νευρωτισμός ένα ιδιαίτερα ανίσχυρο χαρακτηριστικό. Η εξωστρέφεια και η ανοιχτότητα σε νέες εμπειρίες ήταν επίσης αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά. Αυτό ταιριάζει με τα ευρήματα προηγούμενων ερευνών. Αντιθέτως, οι μέχρι στιγμής έρευνες έχουν υποτιμήσει τον ρόλο των δεξιοτήτων στις πωλήσεις στην οικονομική επιτυχία των μεγιστάνων. Οι ίδιοι οι συνεντευξιαζόμενοι βαθμολόγησαν τη σημασία των δεξιοτήτων στις πωλήσεις πολύ υψηλά. Οι περισσότεροι από τους εύπορους συνεντευξιαζόμενους είχαν ξεπεράσει αξιοσημείωτες αναποδιές και κρίσεις καθώς οικοδομούσαν τον πλούτο τους -και προέκυψε από τις συνεντεύξεις πως υπάρχουν πολλές ομοιότητες στους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζουν τις ήττες και τις αναποδιές. Ένα από τα θεμελιώδη ευρήματα της μελέτης είναι πως πολλοί αυτοδημιούργητοι άνθρωποι είναι αντικομφορμιστές που έχουν επανειλημμένα πάει κόντρα στο ρεύμα της κυρίαρχης άποψης και έχουν κατορθώσει να οικοδομήσουν τον πλούτο τους ως πνεύματα αντιλογίας. Η μελέτη προσέλκυσε πολύ μεγάλη προσοχή ανά τον κόσμο και εκδόθηκε σε μεγάλο αριθμο γλωσσών. Οι Financial Times έγραψαν: “Η μελέτη του Reiner Zitelmann για την ψυχολογία των μεγιστάνων είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα. Λίγοι θα μπορούσαν να έχουν περισσότερα προσόντα για αυτήν από τον Δρα. Zitelmann -που είναι ιστορικός, κοινωνιολόγος, επιχειρηματίας και επενδυτής. Δεν έχει υπάρξει μελέτη που μπορεί να συγκριθεί μαζί της, και αποτελεί συναρπαστικό ανάγνωσμα για όλους όσοι χρειάζεται να κατανοήσουν τα χαρακτηριστικά και τα κίνητρα των πλούσιων επιχειρηματιών. Αυτοί οι άνθρωποι καθοδηγούν την οικονομική ανάπτυξη, υποστηρίζουν την καινοτομία, δημιουργούν θέσεις εργασίας και χρηματοδοτούν φιλανθρωπικές δράσεις. Οπότε γιατί δεν επιχειρήθηκε πιο πριν μια τέτοια μελέτη; Είναι δύσκολο να αποκτήσει κανείς πρόσβαση σε αυτούς τους ανθρώπους, και να σχεδιάσει ερωτηματολόγια τα οποία να παράγουν απαντήσεις που να οδηγούν σε ουσιώδεις, μεστές νοήματος απαντήσεις.”
Το 2020 εκδόθηκε το βιβλίο του Zitelmann The Rich in Public Opinion (Οι Πλούσιοι σύμφωνα με την Κοινή Γνώμη), στο οποίο ο Zitelmann ασκεί κριτική στο γεγονός πως η ακαδημαϊκή έρευνα για τις προκαταλήψεις έχει ως τώρα παραμελήσει να διερευνήσει την προκατάληψη απέναντι σε μία ιδιαίτερη μειονότητα: στους πλούσιους. Το βιβλίο του βασίζεται σε μια διεθνή ερευνα που διενήργησε το Ινστιτούτο Allensbach και το Ipsos Mori στη Γερμανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία. Στη βάση της έρευνας, οι ερωτώμενοι κατατάχθηκαν σε μία από τις ακόλουθες τρεις ομάδες: τους “κοινωνικά φθονερούς”, τους “μη φθονερούς” και τους “αμφίθυμους”. Ο Zitelmann υπολογίζει έναν Συντελεστή Κοινωνικού Φθόνου, που καταδεικνύει τον λόγο των κοινωνικά φθονερών προς τους μη φθονερούς σε κάθε εξεταζόμενη χώρα. Μια τιμή 1,0 θα καταδείκνυε πως ο αριθμός κοινωνικά φθονερών και μη φθονερών είναι ίσος. Μια τιμή μικρότερη του 1,0 κατδεικνύει πως ο αριθμός των μη φθονερών ξεπερνά τον αριθμό των κοινωνικά φθονερών. Έτσι, ο κοινωνικός φθόνος είναι υψηλότερος στη Γαλλία με 1,26, ακολουθούμενος από τη Γερμανία με 0,97. Ο κοινωνικός φθόνος είναι σημαντικά χαμηλότερος στις Ηνωμένες Πολιτείες (0,42) και τη Μεγάλη Βρετανία (0,37). Η ακρίβεια της διάκρισης αυτών των τριών ομάδων μπορεί να ιδωθεί πάνω από όλα στις ξεκάθαρα αποκλίνουσες απαντήσεις που έδωσαν οι κοινωνικά φθονεροί και οι μη φθονεροί σε δεκάδες άλλα πεδία της έρευνας.
Μετά την έκδοση αυτής της μελέτης, ο Zitelmann διεξήγαγε περαιτέρω έρευνες σε άλλες χώρες και δημοσίευσε τα αποτελέσματα το 2021 σε ένα άρθρο για το Economic Affairs με τίτλο “Attitudes to wealth in seven countries: The Social Envy Coefficient and the Rich Sentiment Index” (Στάσεις απέναντι στον πλούτο σε επτά χώρες: Ο Συντελεστής Κοινωνικού Φθόνου και το Ευρετήριο του Αισθήματος για τους Πλούσιους”.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.