Πόλεμος της Πολωνικής Διαδοχής
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Πόλεμος της Πολωνικής Διαδοχής, πολωνικά: Wojna o sukcesję polską, (1733 – 35) ήταν μια μεγάλη ευρωπαϊκή σύγκρουση, που πυροδότησε έναν πολωνικό εμφύλιο πόλεμο για τη διαδοχή του Αυγούστου Β΄ της Πολωνίας, τον οποίο οι άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις διεύρυναν επιδιώκοντας τα δικά τους εθνικά συμφέροντα. Η Γαλλία και η Ισπανία, οι δύο δυνάμεις των Βουρβόνων, προσπάθησαν να δοκιμάσουν τη δύναμη των Αυστριακών Αψβούργων στη δυτική Ευρώπη, όπως και το βασίλειο της Πρωσίας, ενώ η Σαξονία και η Ρωσία κινητοποιήθηκαν για να υποστηρίξουν τον τελικό νικητή της Πολωνίας. Οι μάχες στην Πολωνία είχαν ως αποτέλεσμα την ανάρρηση του Αυγούστου Γ΄, ο οποίος εκτός από τη Ρωσία και τη Σαξονία, υποστηρίχθηκε πολιτικά από τους Αψβούργους.
Οι μεγάλες στρατιωτικές εκστρατείες και μάχες του πολέμου έγιναν εκτός Πολωνίας. Οι Βουρβόνοι, υποστηριζόμενοι από τον Κάρολο-Εμμανουήλ Γ΄ της Σαρδηνίας, κινήθηκαν εναντίον απομονωμένων εδαφών των Αψβούργων. Στη Ρηνανία, η Γαλλία κατέλαβε με επιτυχία το δουκάτο της Λωρραίνης και στην Ιταλία, η Ισπανία ανέκτησε τον έλεγχο στα βασίλεια της Νάπολης και της Σικελίας που είχε χάσει στον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής, ενώ τα εδαφικά κέρδη στη βόρεια Ιταλία ήταν περιορισμένα, παρά τις αιματηρές εκστρατείες. Η απροθυμία της Βρετανίας να υποστηρίξει την Αψβουργική Αυστρία απέδειξε την αδυναμία της Αγγλο-Αυστριακής Συμμαχίας.
Παρόλο που επετεύχθη προκαταρκτική ειρήνη το 1735, ο πόλεμος έληξε επίσημα με τη Συνθήκη της Βιέννης (1738), στην οποία ο Αύγουστος Γ΄ επιβεβαιώθηκε ως βασιλιάς της Πολωνίας και ο αντίπαλός του Στανισλάος Α΄ έλαβε το δουκάτο της Λωρραίνης και το δουκάτο του Μπαρ από τη Γαλλία. Ο Φραγκίσκος Α΄, ο δούκας της Λωρραίνης, έλαβε το μεγάλο δουκάτο της Τοσκάνης ως αποζημίωση για την απώλεια της Λωρραίνης. Το δουκάτο της Πάρμας πήγε στην Αυστρία, ενώ ο Κάρολος της Πάρμας πήρε τα στέμματα της Νάπολης και της Σικελίας. Τα περισσότερα εδαφικά κέρδη ήταν υπέρ των Βουρβόνων, καθώς τα δουκάτα της Λωρραίνης και του Μπαρ μετατράπηκαν από φέουδο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε φέουδο της Γαλλίας, ενώ οι Βουρβόνοι της Ισπανίας απέκτησαν δύο νέα βασίλεια, της Νάπολης και της Σικελίας. Οι Αυστριακοί Αψβούργοι, από την πλευρά τους, έλαβαν δύο ιταλικά δουκάτα σε αντάλλαγμα, την Πάρμα (αν και η Πάρμα θα επανέλθει σύντομα στον έλεγχο των Βουρβόνων) και την Τοσκάνη (θα κρατείτο από τους Αψβούργους μέχρι την εποχή του Ναπολέοντα Α΄).
Ο πόλεμος αποδείχθηκε καταστροφικός για την ανεξαρτησία της Πολωνίας και επιβεβαίωσε εκ νέου, ότι οι υποθέσεις της Πολωνο-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας, συμπεριλαμβανομένης της εκλογής του ίδιου του βασιλιά, θα ελέγχοντο από τις άλλες Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης. Μετά τον Αύγουστο Γ΄ θα υπήρχε μόνο ένας ακόμη βασιλιάς της Πολωνίας, ο Στανίσλαος Β΄ Αύγουστος, ο ίδιος μαριονέτα των Ρώσων, και τελικά η Πολωνία θα διαμελιζόταν από τους γείτονές της και θα έπαυε να υπάρχει ως κυρίαρχο κράτος μέχρι τα τέλη του 18ου αι. Η Πολωνία επίσης παρέδωσε τις αξιώσεις στη Λιβονία και τον άμεσο έλεγχο του δουκάτου της Κουρλάνδης-Σεμιγαλλίας, το οποίο, αν και παρέμενε πολωνικό φέουδο, δεν ενσωματώθηκε στην ίδια την Πολωνία και τέθηκε υπό ισχυρή ρωσική επιρροή, η οποία έληξε μόνο με την πτώση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας το 1917.