Πρεδνιζόνη
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η πρεδνιζόνη είναι ένα γλυκοκορτικοειδές φάρμακο που χρησιμοποιείται κυρίως για την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και τη μείωση της φλεγμονής σε καταστάσεις όπως το άσθμα, η ΧΑΠ και οι ρευματολογικές ασθένειες.[2] Χρησιμοποιείται επίσης για τη θεραπεία του υψηλού ασβεστίου στο αίμα λόγω καρκίνου και επινεφριδιακής ανεπάρκειας μαζί με άλλα στεροειδή. Λαμβάνεται από το στόμα.[2]
Ονομασία IUPAC | |
---|---|
17,21-dihydroxypregna-1,4-diene-3,11,20-trione | |
Κλινικά δεδομένα | |
Εμπορικές ονομασίες | Deltasone, Liquid Pred, Orasone, άλλα |
AHFS/Drugs.com | monograph |
MedlinePlus | a601102 |
Δεδομένα άδειας |
|
Κατηγορία ασφαλείας κύησης |
|
Οδοί χορήγησης | By mouth |
Κυκλοφορία | |
Κυκλοφορία |
|
Φαρμακοκινητική | |
Βιοδιαθεσιμότητα | 70% |
Μεταβολισμός | πρεδνιζολόνη (ήπαρ) |
Βιολογικός χρόνος ημιζωής | 3 με 4 στους ενήλικες. 1 με 2 ώρες στα παιδιά[1] |
Απέκκριση | Νεφρική |
Κωδικοί | |
Αριθμός CAS | 53-03-2 Y |
Κωδικός ATC | A07EA03 H02AB07 |
PubChem | CID 5865 |
IUPHAR/BPS | 7096 |
DrugBank | DB00635 Y |
ChemSpider | 5656 Y |
UNII | VB0R961HZT N |
KEGG | C07370 Y |
ChEBI | CHEBI:8382 Y |
ChEMBL | CHEMBL635 Y |
Χημικά στοιχεία | |
Χημικός τύπος | C21H26O5 |
Μοριακή μάζα | 358,43 g·mol−1 |
O=C(CO)[C@@]3(O)CC[C@H]2[C@@H]4CC\C1=C\C(=O)\C=C/[C@]1(C)[C@H]4C(=O)C[C@@]23C | |
InChI=1S/C21H26O5/c1-19-7-5-13(23)9-12(19)3-4-14-15-6-8-21(26,17(25)11-22)20(15,2)10-16(24)18(14)19/h5,7,9,14-15,18,22,26H,3-4,6,8,10-11H2,1-2H3/t14-,15-,18+,19-,20-,21-/m0/s1 Y Key:XOFYZVNMUHMLCC-ZPOLXVRWSA-N Y | |
Φυσικά στοιχεία | |
Σημείο τήξης | 230 °C (446 °F) |
(verify) |
Οι συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες με μακροχρόνια χρήση περιλαμβάνουν καταρράκτη, απώλεια οστών, εύκολο μώλωπες, μυϊκή αδυναμία και στοματική μυκητίαση.[2] Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν αύξηση βάρους, οίδημα, υψηλό σάκχαρο στο αίμα, αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης και ψύχωση.[3] Γενικά θεωρείται ασφαλές κατά την εγκυμοσύνη και οι χαμηλές δόσεις φαίνεται να είναι ασφαλείς κατά τον θηλασμό.[4] Μετά από παρατεταμένη χρήση, η πρεδνιζόνη πρέπει να σταματήσει σταδιακά.
Η πρεδνιζόνη πρέπει να μετατραπεί σε πρεδνιζολόνη (Prezolon) από το συκώτι πριν ενεργοποιηθεί.[5][6] Η πρεδνιζολόνη στη συνέχεια συνδέεται με τους υποδοχείς γλυκοκορτικοειδών, ενεργοποιώντας τους και προκαλώντας αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση.[3]
Η πρεδνιζόνη κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1954 και εγκρίθηκε για ιατρική χρήση στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1955.[2][7] Διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο. Το 2017, ήταν το 22ο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από 25 εκατομμύρια συνταγές.[8][9]