Παλούτα Μπαντούνοβα

Η Παλούτα Μπαντούνοβα (Paluta Badunova) ( λευκορωσικά: Палута Бадунова‎‎ ; 7 Σεπτεμβρίου 1885 – 29 Νοεμβρίου 1938 ) ήταν μια βασική γυναικεία πολιτική προσωπικότητα στο κίνημα ανεξαρτησίας της Λευκορωσίας στις αρχές του 20ού αιώνα, η μόνη γυναίκα στο Συμβούλιο (Ράντα) της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας και θύμα των εκκαθαρίσεων του Στάλιν του 1937-38.

Παλούτα Μπαντούνοβα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Палута Аляксандраўна Бадунова (Λευκορωσικά)
Γέννηση	7  Σεπτεμβρίου 1885 Novaja Bielica
Θάνατος	29  Νοεμβρίου 1938 Μινσκ
Συνθήκες θανάτου	θάνατος από μη φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία Λαϊκή Δημοκρατία της Λευκορωσίας Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Λευκορωσικά Ρωσικά
Σπουδές	d:Q4129790 Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Belarusian Socialist Assembly και Belarussian Socialist-Revolutionary Party
Οικογένεια
Σύζυγος	Tamaš Hryb
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ζωή και εργασία

Η Μπαντούνοβα γεννήθηκε στο Γόμελ ^[2] στη Νοτιοανατολική Λευκορωσία, σε μια μεγάλη οικογένεια μεσαίας τάξης. Σπούδασε στο Μπούνιτσι κοντά στο Μογκιλιόφ και την Αγία Πετρούπολη και ακολούθησε μια εκπαιδευτική καριέρα.

Ξεκίνησε την επιφανή πολιτική της σταδιοδρομία το 1917 με τη συμμετοχή της στη Λευκορωσική Σοσιαλιστική Συνέλευση, ένα από τα κύρια πολιτικά κόμματα της Λευκορωσίας εκείνη την εποχή. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους, η Μπαντούνοβα εξελέγη στο διοικητικό σώμα του κόμματος, στην κεντρική επιτροπή. Τον Φεβρουάριο του 1918, έγινε η μόνη γυναίκα μέλος του Συμβουλίου (Ράντα) της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας και υπηρέτησε στην εκτελεστική επιτροπή του σε μία υπουργική θέση. Ο Μπαντούνοβα ήταν επίσης ιδρυτής του κόμματος των Λευκορωσικών Σοσιαλιστών Επαναστατών.

Εκτός από την πολιτική της Λευκορωσίας και το κίνημα ανεξαρτησίας, η Παλούτα συμμετείχε σε εκπαιδευτικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες γυναικών.

Όταν οι Μπολσεβίκοι άρχισαν να εδραιώνουν τη δύναμή τους στη Λευκορωσία, επέλεξε να πάει στην εξορία. Αργότερα επέστρεψε στη Λευκορωσία, που ελεγχόταν από το Σοβιέτ το 1926 ^{[3] [4] [5]} και εγκαταστάθηκε στην πατρίδα της Γόμελ το 1930 Συνελήφθη από το NKVD, τη σοβιετική μυστική αστυνομία, το Σεπτέμβριο του 1937 εν μέσω των εκκαθαρίσεων του Στάλιν και καταδικάστηκε σε 10 χρόνια στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας Γκούλαγκ. Σε νέα δίκη τον Μάιο του 1938, καταδικάστηκε σε θάνατο για «αντι-σοβιετική δραστηριότητα», πέρασε έξι μήνες σε θανατική ποινή και εκτελέστηκε στο Μινσκ στις 29 Νοεμβρίου 1938. ^[6] Ο τόπος της ταφής της είναι ακόμα άγνωστος.

Η Παλούτα αθωώθηκε μετά θάνατον κατά τη διάρκεια του κινήματος Περεστρόικα (Perestroika) του Γκορμπατσόφ τον Ιούνιο του 1989. Ωστόσο, παρά τις αναφορές από ακτιβιστές να ονομάσουν έναν δρόμο στο Γόμελ με το όνομα της Παλούτα Μπαντούνοβα, δεν υπάρχει τοποθεσία για τον εορτασμό της μνήμης της στη σημερινή Λευκορωσία.

Παραπομπές

1. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2019.
2. «В Гомеле может появиться улица в честь министра БНР» (στα be). tut.by. February 21, 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-27. https://web.archive.org/web/20090227015947/http://news.tut.by/society/129924.html. Ανακτήθηκε στις 2021-03-26.
3. «Badunova Pałuta». slounik.org.
4. Rudling, Per Anders (2015). The Rise and Fall of Belarusian Nationalism, 1906–1931. ISBN 978-0822979586.
5. «The History of the Belarusian nation and state». zbsb.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2007.
6. «В Гомеле может появиться улица в честь министра БНР» (στα be). tut.by. February 21, 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-27. https://web.archive.org/web/20090227015947/http://news.tut.by/society/129924.html. Ανακτήθηκε στις 2021-03-26.