Ο Μισάνθρωπος (Μολιέρος)
θεατρικό έργο του Μολιέρου / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μισάνθρωπος (γαλλικός τίτλος: Le Misanthrope) είναι έμμετρη πεντάπρακτη κωμωδία του Μολιέρου που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1666 στο θέατρο του Παλαί Ρουαγιάλ στο Παρίσι. Ο υπότιτλος Ο χολερικός εραστής (ou l'Atrabilaire amoureux) δεν εμφανίζεται στις δημοσιευμένες εκδόσεις αλλά μόνο στη χειρόγραφη άδεια εκτύπωσης του έργου.[2]
Εικονογράφηση του 1719 | |
Συγγραφέας | Μολιέρος |
---|---|
Τίτλος | Le Misanthrope |
Υπότιτλος | ou l’Atrabilaire amoureux |
Γλώσσα | Γαλλικά[1] |
Ημερομηνία δημιουργίας | 1666 |
Ημερομηνία δημοσίευσης | 1666 |
Μορφή | θεατρικό έργο |
Εμπνευσμένο από | O Δύσκολος |
Χαρακτήρες | Αλσέστ, Αρσινόε, Σελιμέν, Φιλέντ, Ορόντ, Ελιάντ, Κλιτάντρ, Φρουρός, Ντι Μπουά, Μπάσκ και Ακάστ |
Τόπος | Παρίσι |
LΤ ID | 225265 |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Το έργο σατιρίζει την υποκρισία της γαλλικής αριστοκρατικής κοινωνίας, αλλά αποκτά και έναν πιο σοβαρό τόνο όταν επισημαίνει και στηλιτεύει γενικότερα τα ελαττώματα των ανθρώπων. Διαφέρει από τα περισσότερα άλλα έργα του Μολιέρου εστιάζοντας περισσότερο στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και των ανθρώπινων παθών παρά στην εξέλιξη της πλοκής. Αν και δεν είχε μεγάλη επιτυχία στο κοινό της εποχής του, που περιλάμβανε κυρίως αριστοκράτες και αποτελούσε έναν καθρέφτη του εαυτού τους, επιβιώνει ως το πιο γνωστό έργο του Μολιέρου σήμερα.[3]
Επειδή τόσο ο Ταρτούφος (1664) όσο και ο Δον Ζουάν (1665), δύο από τα προηγούμενα έργα του Μολιέρου, είχαν ήδη απαγορευτεί λόγω της οξείας κριτικής τους, θεωρείται ότι ο συγγραφέας άμβλυνε τις ιδέες του για να κάνει το έργο πιο αποδεκτό κοινωνικά. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει μεγάλη ασάφεια σχετικά με το αν ο κύριος χαρακτήρας Αλσέστ παρουσιάζεται ως ήρωας για την ασυμβίβαστη ειλικρίνειά του ή ως ένας δονκιχωτικός ανόητος ιδεολόγος.[4]
Ο τύπος του μισάνθρωπου υπήρξε προσφιλής στην ιστορία της λογοτεχνίας από τον Αριστοφάνη, τον Μένανδρο: Ο Δύσκολος, τον Σαίξπηρ: Τίμων ο Αθηναίος αλλά και στη σημερινή κωμωδία. Ο Μισάνθρωπος του Μολιέρου χρησιμοποιείται για να στηλιτεύσει τα «κακώς κείμενα», προκαλεί το γέλιο και συγχρόνως προβληματίζει αν και μέσα από την υπερβολή ο συγγραφέας γελοιοποιεί σε κάποιο βαθμό την εμμονή του πρωταγωνιστή του για ειλικρίνεια.[3]
Ο Μολιέρος έχει γίνει στόχος πολλών αντιφατικών κρίσεων για τον Μισάνθρωπο όλα αυτά τα χρόνια. Ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Ζακ Ρουσσώ υποστήριξε στην Επιστολή προς τον ντ'Αλαμπέρ για τα Θεάματα ότι ήταν το καλύτερο έργο του Μολιέρου, αλλά διαφωνούσε με τη διακωμώδηση του Αλσέστ. Πίστευε ότι το κοινό έπρεπε να ταυτιστεί και να υποστηρίξει τα υψηλά ιδανικά του ήρωα αντί να γελάει με τις ατυχίες του.