Οίκος της Κανόσα
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Οίκος της Κανόσα ή του Άττο (των Αττονιδών), ιταλ.: Casata degli Canossa/Attoni, ήταν μία Λομβαρδική ευγενής οικογένεια, που κατείχε το κάστρο της Κανόσα, από τις αρχές του 10ου έως τις αρχές του 12ου αι.
Οίκος της Κανόσα ιταλικά: Casa Canossa | |
---|---|
Ευγενής Οίκος | |
μότο: "Όταν ο σκύλος τελειώσει το κόκκαλο, τότε θα εκλείψει και ο Οίκος της Κανόσα" (ιταλικά: Quando il cane finirà l'ossa, finirà casa Canossa) | |
Χώρα | Γερμανία |
Εθνικότητα | Λομβαρδικής καταγωγής |
Ίδρυση | π. 910 (π. 910) |
Ιδρυτής | Σιγιφρέδος της Λούκκα |
Ύστατος άρχων | Σιγιφρέδος της Κανόσα |
Τίτλοι | |
Περιουσία | κάστρο Κανόσα (έδρα) |
Εκθρόνιση | 1115 (1115) |
Από μία οικογένεια από τη Λούκα, ο Σιγιφρέδος έκτισε το κάστρο στην Κανόσα γύρω στο 940. Οι κύριοι σύντομα χρησιμοποίησαν τον τίτλο comes (κόμης) και έλαβαν πολλές άλλες Τοσκανικές κομητείες από τους βασιλείς της Γερμανίας. Το Γκουαστάλλα το 991, την Πάρμα, Πιατσέντσα, Μπέργκαμο και Κρεμόνα το 984, τη Μπρέσια το 980, τη Μάντοβα το 977, τη Μόντενα, Κάρπη και Ρέτζιο το 962 και τη Λούκα ακόμη νωρίτερα. Το 1027 η μαρκιωνία της Τοσκάνης παραχωρήθηκε στον Boνιφάτιο και το 1100 η μαρκιωνία της Βερόνας στη Mατθίλδη, γνωστή ως La Gran Contessa. Οι λεπτομέρειες των σχέσεων μεταξύ των γιων του Σιγιφρέδου: Aδαλβέρτου-Άττο λαι Σιγιφρέδου Μπαράτι είναι άγνωστες και ο τελευταίος εμφανίζεται στην Κανόσα έγκαιρα, για να δώσει καταφύγιο στη βασίλισσα Aδελαΐδα της Λομβαρδίας, όταν διέφυγε από τον Bερεγγάριο Β΄ και τη Βίλλα το 955.
Ο επίσκοπος του Αρέτσο από το 1023 έως το 1036 ήταν μέλος του Οίκου: ο Τένταλντ, χορηγός του Γκουίντο του Αρέτσο.