Ντούτσε
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ντούτσε (ιταλικά: Duce) ήταν ιταλικός τίτλος, που προέκυψε από την λατινική λέξη «ντουξ» (=ηγέτης, αρχηγός) και σχετίζεται με τη λέξη «δούκας». Ο αρχηγός του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος, Μπενίτο Μουσολίνι, χαρακτηριζόταν από τους Φασίστες ως «Ο Ντούτσε» (Ο Ηγέτης) του κινήματος από την γέννηση των Ιταλικών Δέσμεων Μάχης το 1919. Το 1925 ο πλήρης τίτλος της δικτατορικής θέσης του Μουσολίνι ήταν «Αυτού Εξοχότητα Μπενίτο Μουσολίνι, Επικεφαλής της Κυβέρνησης, Ντούτσε του Φασισμού και Ιδρυτής της Αυτοκρατορίας» (Sua Eccellenza Benito Mussolini, Capo del Governo, Duce del Fascismo e Fondatore dell'Impero).[1][2] Ο Μουσολίνι κατείχε αυτόν τον τίτλο μαζί με αυτόν του Προέδρου του Υπουργικού Συμβουλίου. Υπό αυτήν τη θέση κατάφερε να κυβερνά την Ιταλία για λογαριασμό του Βασιλιά της. Ο τίτλος «Ιδρυτής της Αυτοκρατορίας» προστέθηκε ως αναγνώριση της συνεισφοράς του στη νίκη της Ιταλίας κατά τον Δεύτερο Ιταλο-Αιθιοπικό Πόλεμο.[3] Τη θέση του Ντούτσε την κατείχε ο Μουσολίνι μέχρι το 1943, όταν απομακρύνθηκε από το αξίωμά του από τον Βασιλιά και η θέση έπαψε να υφίσταται. Τότε ο στρατάρχης Πιέτρο Μπαντόλιο διορίστηκε Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου.[4][5]
Επικεφαλής της Κυβέρνησης, Ντούτσε του Φασισμού και Ιδρυτής της Αυτοκρατορίας
Capo del Governo, Duce del Fascismo e Fondatore dell'Impero | |
---|---|
Σημαία του Ντούτσε | |
'Κάτοχος Μπενίτο Μουσολίνι' | |
Κατοικία | Παλάτσο Κίτζι (1925–1929) Παλάτσο Βενέτσια (1929–1943) Βίλα Τορλόνια (1925–1943) |
Δημιουργία | 23 Μαρτίου 1919 |
Πρώτος κάτοχος | Μπενίτο Μουσολίνι |
Τελευταίος κάτοχος | Μπενίτο Μουσολίνι |
Κατάργηση | 28 Απριλίου 1945 |
Η θέση ενέπνευσε και άλλους δικτατορικούς ηγέτες ώστε να υιοθετήσουν παρόμοιους τίτλους, όπως εκείνο του Φύρερ από τον Αδόλφο Χίτλερ και του Καουδίγιο από τον Φρανθίσκο Φράνκο. Τον Σεπτέμβριο του 1943, ο Μουσολίνι αυτοπροσδιορίστηκε ως «Ντούτσε της Ιταλικής Κοινωνικής Δημοκρατίας» (ιταλικά: Duce della Repubblica Sociale Italiana), τίτλο που διατήρησε μέχρι την κατάρρευση του καθεστώτος του και την εκτέλεσή του τον Απρίλιο του 1945.[6]