Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ντιέγο Φορλάν (Diego Forlán Corazo, γεννήθηκε 19 Μαΐου 1979) είναι Ουρουγουανός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής. Αγωνίστηκε σε πολλούς συλλόγους σε τρεις ηπείρους, ήδη κατά τη διάρκεια της εφηβείας του, ενώ με την εθνική ομάδα της χώρας του αναδείχθηκε σε καλύτερο ποδοσφαιριστή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010.[1][2]
 | |||||||||||
| Προσωπικές πληροφορίες | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 19 Μαΐου 1979 | ||||||||||
| Τόπος γέννησης | Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη | ||||||||||
| Ύψος | 1,80 μ. | ||||||||||
| Θέση | Επιθετικός | ||||||||||
| Ομάδες νέων | |||||||||||
| 1990-1991 | Πενιαρόλ | ||||||||||
| 1991-1994 | Ντανούμπιο ΦΚ | ||||||||||
| 1994-1997 | Ιντεπεντιέντε | ||||||||||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||||||||||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | ||||||||
| 1997-2001 | Ιντεπεντιέντε | 80 | (37) | ||||||||
| 2001-2004 | Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ | 63 | (10) | ||||||||
| 2004-2007 | Βιγιαρρεάλ ΚΦ | 106 | (54) | ||||||||
| 2007-2011 | Ατλέτικο Μαδρίτης | 134 | (74) | ||||||||
| 2011-2012 | Ίντερ | 18 | (2) | ||||||||
| 2012-2013 | Ιντερνασιονάλ | 34 | (10) | ||||||||
| 2014-2015 | Σερέσο Όσακα | 42 | (17) | ||||||||
| 2015-2016 | Πενιαρόλ | 30 | (8) | ||||||||
| 2016 | Μουμπάι Σίτι ΦΚ | 11 | (5) | ||||||||
| 2018 | Κιτσί ΣΚ | 8 | (5) | ||||||||
| Σύνολο | 525 | (222) | |||||||||
| Εθνική ομάδα | |||||||||||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† | ||||||||
| 2002-2014 | Ουρουγουάη | 112 | (36) | ||||||||
| Προπονητική καριέρα | |||||||||||
| Περίοδος | Ομάδα | ||||||||||
| 2020 | Πενιαρόλ | ||||||||||
| 2021 | Ατένας ντε Σαν Κάρλος | ||||||||||
Τίτλοι
| |||||||||||
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||||||||||
Γεννήθηκε στις 19 Μαΐου 1979 στο Μοντεβιδέο με πατέρα το διεθνή αμυντικό Πάμπλο Φορλάν. Ξεκίνησε την καριέρα του από τις παιδικές ομάδες της πατρίδας του Πενιαρόλ της οποίας ήταν και οπαδός και Ντανούμπιο και αργότερα μετακινήθηκε στην αργεντίνικη Ιντενπεντιέντε, όπου το 1998 έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας.[3] Σε 91 επίσημους αγώνες σημείωσε 40 γκολ και το ενδιαφέρον των αγγλικών συλλόγων ήταν έντονο.[4]
Το 2002 μετεγγράφη στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου δεν κατάφερε να καθιερωθεί έχοντας την πρώτη χρονιά συγκεντρώσει 13 εμφανίσεις στην Πρέμιερ Λιγκ, πέντε εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ και κανένα γκολ, με τη Γιουνάιτεντ να τερματίζει τη σεζόν στην απογοητευτική τρίτη θέση.[4] Ο Άλεξ Φέργκιουσον δεν τον εμπιστεύτηκε για θέση βασικού και το 2004 έφυγε για την Ισπανία και τη Βιγιαρρεάλ ΚΦ. Στα τρία χρόνια που έμεινε στην ομάδα έκανε εντυπωσιακές εμφανίσεις, βοηθώντας τη Βιγιαρεάλ να προκριθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 25 γκολ και βραβεύθηκε με το Χρυσό Παπούτσι για τη σεζόν 2004-05.[5][6]
Το 2007 μετακινείται στην Ατλέτικο Μαδρίτης έναντι 21 εκατ. ευρώ ως αντικαταστάτης του Φερνάντο Τόρρες[7] και συνεχίζει τις εντυπωσιακές του εμφανίσεις: τη σεζόν μάλιστα 2008-09 ξανακέρδισε το Χρυσό Παπούτσι σκοράροντας 32 γκολ σε 33 παιχνίδια.[5][8] Το 2010 ξανακάνει μια εξαιρετική σεζόν σκοράροντας και τα δύο γκολ της Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ εναντίον της Φούλαμ (2-1).[9] Την ίδια χρονιά κατέκτησε και το Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης.[10] Τα στατιστικά στοιχεία εμφάνισης του Φορλάν για την ισπανική ομάδα δείχνουν συνολικά 134 αγώνες πρώτης κατηγορίας πρωταθλήματος με 74 γκολ, καθώς και 46 παιχνίδια σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις συλλόγων (Τσάμπιονς Λιγκ συμπεριλαμβανομένων των προκριματικών, Κυπέλλου UEFA συμπεριλαμβανομένης της πρόκρισης, Γιουρόπα συμπεριλαμβανομένης του προκριματικού γύρου, Κυπέλλου Ιντερτότο και τελικός Σούπερ Καπ) στα οποία σημείωσε 16 γκολ.[11] Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Μαδρίτη, ο Φορλάν τερμάτισε πέμπτος στην ψηφοφορία για τη Χρυσή Μπάλα FIFA του 2010.
Μετά από μία μέτρια χρονιά στην Ατλέτικο Μαδρίτης αποχωρεί από τον σύλλογο και εντάσσεται για την σεζόν 2011-12, στην Ίντερ για περίπου 5 εκατομμύρια ευρώ. Ο σύλλογος τον συμπεριέλαβε κατά λάθος στην ευρωπαϊκή λίστα, αλλά - έχοντας ήδη αγωνιστεί σε μια ηπειρωτική διοργάνωση την ίδια σεζόν - δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στο πρωτάθλημα: το ντεμπούτο συμπίπτει με την ήττα με 4-3 από την Παλέρμο. Ωστόσο, το πρώτο ιταλικό γκολ του επιθετικού ήρθε και πάλι σε ήττα.[12] Πραγματοποιώντας μια κακή χρονιά, αγωνιζόμενος σε 20 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις και πετυχαίνοντας μόνο δύο γκολ, αποφάσισαν μαζί με την ομάδα την διακοπή του συμβολαίου του το καλοκαίρι του 2012 και επέστρεψε στη Λατινική Αμερική, για λογαριασμό της Σπορτ Κλαμπ Ιντερνασιονάλ.[13]
Τον Ιούλιο του 2012, ο Φορλάν μετακόμισε στην ομάδα της πρώτης κατηγορίας της Βραζιλίας Ιντερνασιονάλ του Πόρτο Αλέγκρε, με την οποία υπέγραψε συμβόλαιο τριετούς διάρκειας έως τις 30 Ιουνίου 2015.[14] Εκεί συμμετείχε σε 47 αγώνες πρωταθλήματος και τρία γκολ σε οκτώ εμφανίσεις στο Κύπελλο. Το 2013 κέρδισε το κρατικό πρωτάθλημα του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, με τους Βραζιλιάνους.
Στις 22 Ιανουαρίου 2014, μετακόμισε στην Ιαπωνία, όπου υπέγραψε συμβόλαιο με την Σερέσο Όσακα μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου 2014.[15][16] Αγωνίστηκε σε 26 παιχνίδια πρώτης κατηγορίας για τους Ιάπωνες και σκόραρε επτά φορές. Η ομάδα υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία της Ιαπωνίας, ο σύλλογος ανακοίνωσε στις 2 Φεβρουαρίου 2015 ότι η συμβατική σχέση με τον Φορλάν θα συνεχιζόταν μέχρι τις 31 Ιουλίου 2015. Στη J2 League χρησιμοποιήθηκε σε 16 αγώνες και σημείωσε δέκα γκολ.
Τον Ιούλιο του 2015 μεταγράφηκε στην Πενιαρόλ[17] και στις 16 Αυγούστου έκανε το ντεμπούτο του την πρώτη αγωνιστική της σεζόν 2015-16. Τη σεζόν εκείνη κατέκτησε το Απερτούρα 2015 και τον τίτλο του πρωταθλήματος με την ομάδα και έπαιξε 31 αγώνες (οκτώ γκολ) στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ουρουγουάης καθώς και τρεις αγώνες (χωρίς γκολ) στο Κόπα Λιμπερταδόρες του 2016. Έκλεισε την καριέρα του μετά από δύο χρόνια σε Ινδία και Χονγκ Κονγκ.[18][19]
Έκανε το ντεμπούτο του το 2002 με την Ουρουγουάη σκοράροντας στον αγώνα με τη Σαουδική Αραβία (αποτέλεσμα 2-3).[20][21] Στην πρόκριση για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής σημείωσε επτά γκολ και έτσι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιτυχημένη πρόκριση. Οδήγησε την Εθνική ομάδα της χώρας του ως τα ημιτελικά στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2010 σκοράροντας πέντε γκολ (πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης μαζί με τους Τόμας Μύλερ, Γουέσλεϊ Σνάιντερ και Νταβίδ Βίγια που επίσης πέτυχαν τον ίδιο αριθμό γκολ),[22] και αναδείχθηκε πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής της διοργάνωσης. Στις 13 Ιουλίου 2011, κατέρριψε το ρεκόρ διεθνών συμμετοχών στον τελευταίο αγώνα των ομίλων εναντίον του Μεξικού και έκτοτε ήταν ο μοναδικός κάτοχος του ρεκόρ της Ουρουγουάης. Στις 24 Ιουλίου 2011, κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα, το οποίο είχε κερδίσει ο παππούς του ως προπονητής και ο πατέρας του ως παίκτης το 1967. Σκόραρε δύο γκολ στον τελικό εναντίον της Παραγουάης, ανεβάζοντας το σύνολο του σε 31 διεθνή γκολ, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Έκτορ Σκαρόνε που κρατούσε για 81 χρόνια. Στις 11 Οκτωβρίου 2011, σημείωσε το 32ο του γκολ για την εθνική ομάδα στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014, καθιστώντας τον τον μοναδικό κάτοχο του ρεκόρ εκείνη την εποχή.[23][24][25] Έκλεισε την καριέρα του στην εθνική ομάδα με 112 συμμετοχές και 36 γκολ.[26]
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Βιγιαρεάλ
Ατλέτικο Μαδρίτης
Ιντερνασιονάλ
Πενιαρόλ
Κίτσι
Ουρουγουάη
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
