Νομική Κύρωση του 1549
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Pragmatica sanctio του 1549 - ήταν διάταγμα διοικητικού χαρακτήρα του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Κάρολου Ε΄. Με το διάταγμα επετεύχθη η ενσωμάτωση των λεγόμενων Δεκαεπτά Επαρχιών (της σημερινής Ολλανδίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου) σε ένα αδιαίρετο έδαφος, [1] διατηρώντας τα υπάρχοντα έθιμα, νόμους και μορφές της κυβέρνησης εντός των επαρχιών. [2]
Η νομική κύρωση μετέτρεψε τα εδάφη σε μια ενιαία οντότητα, της οποίας οι Αψβούργοι θα ήταν οι κληρονόμοι. Μετά την παραίτηση του Καρόλου Ε΄ ο 1555, οι Δεκαεπτά Επαρχίες πέρασαν στον γιο του, Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας. [3]
Η νέα πολιτική, που επιβλήθηκε από το εξωτερικό, εξόργισε πολλούς κατοίκους, οι οποίοι έβλεπαν τις επαρχίες τους ως ξεχωριστές οντότητες. Αυτό και άλλες μοναρχικές πράξεις, όπως η δημιουργία επισκοπών και η δημοσίευση νόμων κατά των αιρέσεων, αύξησε τη δυσαρέσκεια, που πυροδότησε την έκρηξη της Ολλανδικής Εξέγερσης. [4]