![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/Le_bar_de_Maxim%2527s_par_Pierre-Victor_Galland_%2528A%2529.jpg/640px-Le_bar_de_Maxim%2527s_par_Pierre-Victor_Galland_%2528A%2529.jpg&w=640&q=50)
Μπελ Επόκ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Μπελ Επόκ (γαλλικά: Belle Époque, «Όμορφη Εποχή») ονομάστηκε η περίοδος της ευρωπαϊκής ιστορίας που διήρκεσε από το 1871 έως την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914 και χαρακτηρίστηκε για το αισιόδοξο πνεύμα που κυριάρχησε.
![]() |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/Le_bar_de_Maxim%27s_par_Pierre-Victor_Galland_%28A%29.jpg/640px-Le_bar_de_Maxim%27s_par_Pierre-Victor_Galland_%28A%29.jpg)
Εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας και της Μεγάλης Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Η ονομασία «Μπελ Επόκ» δόθηκε εκ των υστέρων, όταν θεωρήθηκε ως «χρυσή εποχή» σε αντίθεση με τη φρίκη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ειρήνη επικράτησε μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης, οι νέες τεχνολογίες βελτίωναν τη ζωή και η εμπορική τέχνη προσάρμοζε το αναγεννησιακό στυλ και το στυλ του 18ου αιώνα με τις σύγχρονες μορφές της.
Στις πρόσφατα πλούσιες Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, που έβγαιναν από τον Πανικό του 1873, η αντίστοιχη εποχή ονομάστηκε Επάργυρη Εποχή. Στη Μεγάλη Βρετανία αυτή η εποχή συμπίπτει με το τέλος της λεγόμενης Βικτωριανής εποχής και την περίοδο που ονομάζεται Εδουαρδιανή.
Ο διαχωρισμός της τύχης της καθημερινής ζωής των «εχόντων» και «μη εχόντων» στη Δυτική Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκε θεαματικά κατά το τελευταίο τέταρτο του αιώνα. Οι φτηνές τιμές στην αγορά άνθρακα και το φτηνό εργατικό δυναμικό συνέβαλαν στην καλλιέργεια του φυτού ορχιδέα και κατέστησαν δυνατή την τελειοποίηση των καρπών που καλλιεργούνταν σε θερμοκήπιο. Η επινόηση των επαγγελματικών δείπνων επεκτάθηκε στις ανώτερες τάξεις, και η σαμπάνια τελειοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Μπελ Επόκ. Τα φανταχτερά φτερά και οι γούνες ήταν το πιο εμφανές χαρακτηριστικό της μόδας τότε. Τα ρούχα υψηλής ραπτικής εμπνέονταν πια στο Παρίσι, το κέντρο της Μπελ Επόκ, όπου συγκεντρώνονταν η μόδα, η οποία άρχισε να κινείται σε ετήσιο ρυθμό. Στο Παρίσι, εστιατόρια όπως το Maxim's, επινόησαν μια νέα αντίληψη της λάμψης ως μέρους της παρέλασης των πλουσίων, ενώ η Όπερα των Παρισίων (Opera Garnier) αφιέρωνε τεράστια μέρη για τις σκάλες της και ανάλογους χώρους για τον εντυπωσιασμό των παρευρισκόμενων στις εκδηλώσεις. Μετά τα μέσα του αιώνα οι σιδηρόδρομοι συνέδεαν όλες τις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης με τις λουτροπόλεις, όπως το Μπιαρίτς και την Ντοβίλ. Τα βαγόνια τους χωρίζονταν αυστηρά σε πρώτης και δεύτερης θέσης, αλλά οι πλούσιοι άρχισαν να μισθώνουν ιδιωτικά βαγόνια με αποκλειστικό χαρακτηριστικό τους την υπερπολυτελή άνεση. Ο μποέμικος τρόπος ζωής απέκτησε διαφορετική αίγλη, που επιδιώχθηκε κυρίως στα καμπαρέ της Μονμάρτρης.