Μούρφιλντς

Στο Λονδίνο, το Μούρφιλντς (αγγλικά: Moorfields‎‎) ήταν ένα από τα τελευταία τμήματα ανοιχτής γης στην Πόλη του Λονδίνου, κοντά στην πύλη Μουργκέιτ. Το πεδίο ήταν χωρισμένο σε τρεις περιοχές, το κυρίως Μούρφιλντς, βόρεια από το Νοσοκομείο Μπέθλεμ, και εντός των ορίων της Πόλης, και το Μέσο και Άνω Μούρφιλντς βόρεια. Τα κεφαλόβρυσα του Γουόλμπρουκ σχημάτιζαν μεγάλο μέρος του ανατολικού ορίου.

Η πύλη Μουργκέιτ και το Μούρφιλντς όπως απεικονείζονται στον «Χαλκογραφικό» χάρτη του Λονδίνου τη δεκαετία του 1550

Χάρτης του Τείχους του Λονδίνου, της πύλης Μουργκέιτ, του Μούρφιλντς και του Βασιλικού Νοσοκμείου Μπέθλεμ από τον Χάρτη του Λονδίνου του Τζον Ροκ που χρονολογείται από το 1746.

Χάρτης που δείχνει το Μούρφιλντς εντός του Μητροπολιτικού Δήμου Σόουρντιτς το 1916.

Μετά την Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου το 1666, κάτοικοι των πληγεισών περιοχών μεταφέρθηκαν στο Μούρφιλντς και έστησαν προσωρινές σκηνές. Ο βασιλιάς Κάρολος Β΄ της Αγγλίας ενθάρρυνε τους εκτοπισμένος να μετακομίσουν και να αποχωρήσουν από το Λονδίνο, αλλά είναι άγνωστο πόσοι φτωχοί και εκτοπισμένοι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Μούρφιλντς.^[1] Στις αρχές του 18ου αιώνα, το Μούρφιλντς ήταν χώρος σποραδικών υπαίθριων αγορών, εκδηλώσεων και πωλήσεων/δημοπρασιών.^[2] Επιπροσθέτως, οι οικίες κοντά και εντός του Μούρφιλντς αποτελούσαν περιοχές φτωχών, και η περιοχή είχε την φήμη υπόκρυψης ληστών, καθώς και οίκων ανοχής καθώς και δημόσιες περιοχές αναψυχής ομοφυλόφυλων ανδρών.^[3] Οι Τζέιμς Ντάλτον και Τζακ Σέπαρντ αποσύρθηκαν στο Μούρφιλντς όταν κρυβόταν από το νόμο.

Μεγάλο μέρος του Μούρφιλντς αναπτύχθηκε το 1777, όταν αναπτύχθηκε και η Πλατεία Φινσμπέρι. Οι υπόλοιπες περιοχές παρήκμασαν τις επόμενες δεκαετίες, κυρίως όταν το κυρίως Μούρφιλντς αντικαταστάθηκε από το σύγχρονο Φινσμπέρι Σίρκους το 1812. Μέχρι τότε το πεδίο χώριζε τον δυτικό και τον ανατολικό όγκο του Λονδίνου πέρα από το τείχος της πόλης - με την ανατολική επέκταση του να γίνεται ευρέως γνωστή ως Ιστ Εντ.^[4]

Το 1780 η περιοχή ήταν ο χώρος όπου συνέβησαν μερικές από τις πιο βίαιες συγκρούσεις κατά τις Διαδηλώσεις Γκόρντον.^[5]

Η συνοικία ήταν ή έδρα του χυτηρίου The Foundery, που ήταν κέντρο του Μεθοδισμού του Γουέσλεϊ.^[6]

Μια βιοτεχνία μοντέρνων χαλιών ιδρύθηκε στην περιοχή από τον Τόμας Μουρ (Thomas Moore, περ. 1700–1788) στα μέσα του 18ου αιώνα. Η βιοτεχνία του Μουρ στο Μουρ Πλέις παρήγαγε πληθώρα ποιοτικών χαλιών που ανατίθενταν από τον αρχιτέκτονα και σχεδιαστή εσωτερικών χώρων, Ρόμπερτ Άνταμ, για τα μεγάλα δωμάτια που σχεδίαζε για τους εύρωστους πελάτες του. Ο Τόμας Μουρ έμενε στην οικία του στην Τσίσγουελ Στριτ μέχρι το θάνατό του. Η βιοτεχνία του στο Μουρ Παρκ συνέχισε να λειτουργεί μέχρι το 1793, όταν η κόρη του, Τζέιν, και ο σύζυγός της, Τζόζεφ Φόσκετ, πώλησαν την εκμίσθωση σε άλλο βιοτέχνη χαλιών.^[7]

Σήμερα η ονομασία υπάρχει στο όνομα του Οφθαλμιατρικού Νοσοκομείου Μούρφλιντς^[8] (από τότε που μεταφέρθηκε σε άλλη περιοχή), την εκκλησία Σεντ Μέρι Μούρφιλντς^[9], την πάροδο Μούρφιλντς (στην οποία βρίσκονται τα γραφεία του Βρετανικού Ερυθρού Σταυρού) παράλληλα με την πύλη Μουργκέιτ (όπου υπάρχουν και μερικές είσοδοι του σταθμού Μουργκέιτ), και το Μούρφιλντς Χάιγουολκ, έναν από τους πεζοδρόμους υψηλού επιπέδου του Μπάρμπικαν Εστέιτ.^[10] Ο πεζόδρομος Μούρφιλντς απεικονίζεται στο βιντεοκλίπ του τραγουδιού "No Regrets" του Ρόμπι Γουίλιαμς.

Παραπομπές

1. Taiz, Lincoln· Taiz, Lee (2017). Flora Unveiled: The Discovery and Denial of Sex in Plants. Oxford: Oxford University Press. σελ. 379. ISBN 9780190490263.
2. Myers, Robin· Association, Antiquarian Booksellers' (2007). Fairs, markets and the itinerant book trade. UK: Oak Knoll Press. σελίδες 193–195. ISBN 9780712349840.
3. Norton, Rictor (1992). Mother Clap's Molly House: The Gay Subculture in England 1700-1830. London: Gay Men's Press. σελίδες 71–90. ISBN 0854491880.
4. Feltham, John (1826). The picture of London, for 1802. London: Longman. σελ. 16.
5. Black's Guide to London and Its Environs. Edinburgh: A. & C. Black. 1875. σελ. 297.
6. «List of publications published or distributed at the Foundry». copac.ac.uk. Copac. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2017.
7. HALI: The International Journal of Oriental Carpets and Textiles. London: Oguz Press. 1980. σελίδες 196–203.
8. «Moorfields Eye Hospital NHS Foundation Trust». www.moorfields.nhs.uk (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2017.
9. «St Mary Moorfields Roman Catholic Church, City of London | St Mary Moorfields». www.stmarymoorfields.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2017.
10. «Moorfields Highwalk» (στα αγγλικά). new roads. http://new-roads.co.uk/england/london/moorfields-highwalk/. Ανακτήθηκε στις 2017-04-17.^{[νεκρός σύνδεσμος]}