Μουσείο Νισίμ-ντε-Καμοντό

Το Μουσείο Νισίμ-ντε-Καμοντό (γαλλικά: Musée Nissim-de-Camondo‎‎), που λειτουργεί από το Δεκέμβριο του 1936, βρίσκεται στο 8ο διαμέρισμα του Παρισιού, σε μέγαρο που χτίστηκε μεταξύ 1911 και 1914 στην άκρη του πάρκου Μονσώ.^[1]

Μουσείο Νισίμ-ντε-Καμοντό
Musée Nissim-de-Camondo
Είδος	μουσείο τέχνης
Γεωγραφικές συντεταγμένες
Διοικητική υπαγωγή	8ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
Τοποθεσία	Μέγαρο Μοΐζ ντε Καμοντό
Χώρα	Γαλλία
Έναρξη κατασκευής	21  Δεκεμβρίου 1936
Ολοκλήρωση	1936
Ιδιοκτήτης	Μοΐζ ντε Καμοντό
Βραβεία	Μουσείο της Γαλλίας
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Στεγάζει μια εξαιρετική συλλογή γαλλικών επίπλων και αντικειμένων τέχνης του 18ου αιώνα σε ένα αρχοντικό διατηρημένο στην κατάσταση στην οποία κατοικήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα.^[2]

Ιστορικό

Μοΐζ ντε Καμοντό

Το αρχοντικό χτίστηκε το 1911 από τον τραπεζίτη κόμη Μοΐζ ντε Καμοντό, συλλέκτη έργων τέχνης γόνο εύπορης σεφαρδικής εβραϊκής οικογένειας τραπεζιτών της Κωνσταντινούπολης, που εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1869, με σκοπό να συγκεντρώσει τη συλλογή του από γαλλικά έπιπλα και έργα τέχνης του 18ου αιώνα. Ο αρχιτέκτονας Ρενέ Σερζάν ακολούθησε ως πρότυπο τα σχέδια του Πετί Τριανόν στις Βερσαλλίες, αλλά με σύγχρονες ανέσεις. Με τον θάνατό του το 1935, ο Καμοντό κληροδότησε το σπίτι και τις συλλογές του στο πολιτιστικό ίδρυμα Διακοσμητικές Τέχνες στη μνήμη του γιου του, Νισίμ ντε Καμοντό, πιλότου που σκοτώθηκε σε αναγνωριστική πτήση στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.^[3] Το αρχοντικό άνοιξε ως μουσείο το 1936.

Η τραγική μοίρα χτύπησε για δεύτερη φορά την οικογένεια λίγα χρόνια αργότερα όταν η κόρη του Μοΐζ και η οικογένειά της απελάθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Αναμνηστική πλάκα στο σπίτι αναφέρει ότι το 1944, η Μπεατρίς ντε Καμοντό, ο σύζυγός της Λεόν Ράιναχ και τα δύο τους παιδιά, η Φανί και ο Μπερτράν πέθαναν όλοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μόνο η χήρα του Μοΐζ, Ιρέν, επέζησε καταφεύγοντας σε μια βίλα στη νότια Γαλλία.^[4]

Το μουσείο

Το μεγάλο σαλόνι

Σήμερα, το μουσείο διατηρείται σαν να ήταν ακόμη ιδιωτική κατοικία διατηρημένη στην αρχική της κατάσταση. Τρεις όροφοι είναι ανοιχτοί για τους επισκέπτες: το κάτω ισόγειο (κουζίνες), το πάνω ισόγειο (επίσημα δωμάτια), ο πρώτος όροφος (ιδιωτικά διαμερίσματα) και οι κήποι. Περιλαμβάνονται επίσης τα εξωτερικά κτήρια, που χτίστηκαν το 1863 και διευρύνθηκαν από τους Καμοντό.

Η επίπλωση του μουσείου περιλαμβάνει έπιπλα και αντικείμενα τέχνης κυρίως του 18ου αιώνα. Τα δάπεδα είναι επιπλωμένα με χαλιά υφασμένα το 1678 για το παλάτι του Λούβρου.

Στους τοίχους εκτίθενται ταπισερί του Ωμπυσσόν και του εργοστασίου των Γκομπλέν και πίνακες ζωγραφικής μεγάλων ζωγράφων, όπως πορτρέτα της Ελιζαμπέτ Βιζέ Λε Μπρεν, τοπία των Φραντσέσκο Γκουάρντι και Υμπέρ Ρομπέρ, σκηνές κυνηγιού του Ζαν-Μπατίστ Ουντρί, πίνακες του Φιλιποτώ, Ρενουάρ, Ντυπλεσί και άλλων καλλιτεχνών. Τα σερβίτσια τραπεζιού παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ειδικά το ασημένιο σερβίτσιο δείπνου παραγγελία της Αικατερίνης Β΄ της Ρωσίας στον αργυροχόο Ροετιέ το 1770 και τα πορσελάνινα σερβίτσια Σεβρών^[5] της δεκαετίας του 1780 με θέμα πουλιά. Άλλα αξιοσημείωτα αντικείμενα περιλαμβάνουν μια προτομή του Ζαν-Αντουάν Ουντόν, ανάγλυφα, κινέζικα βάζα και κρυστάλλινους πολυελαίους. Ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχει το ημερολόγιο πολέμου και πλήθος επιστολών προς την οικογένεια του Νισίμ ντε Καμοντό.^[6]

Από τον Φεβρουάριο του 2020, το μουσείο παρέμεινε κλειστό λόγω της παγκόσμιας πανδημίας COVID-19.

Στην τηλεόραση

Το μουσείο ήταν η τοποθεσία για το γύρισμα κάποιων σκηνών για τον Λουπέν (τηλεοπτική σειρά) όπου είναι το σπίτι της φανταστικής, πλούσιας οικογένειας Πελεγκρίνι. Οι τοποθεσίες που περιλαμβάνονται στην τηλεοπτική σειρά περιλαμβάνουν τους χώρους έξω από το σπίτι, μέσα στο σπίτι, αλλά και στην οροφή.^[7]

Εικόνες

• Το μουσείο
• 
  Είσοδος του μουσείου
• 
  Η αυλή του μουσείου
• 
  Η βιβλιοθήκη
• 
  Η κεντρική σκάλα
• 
  Σαλόνι
• 
  Το γραφείο του Νισίμ ντε Καμοντό
• 
  Η κουζίνα
• 
  Η τραπεζαρία

• Επιλογή εκθεμάτων
• 
  Νεαρή Μαινάδα, Ελιζαμπέτ Βιζέ Λε Μπρεν
• 
  Πορτρέτο της Ιρέν Καέν, Ρενουάρ
• 
  Οι ευγενείς του δούκα της Ορλεάνης, Φιλιποτώ
• 
  Η πλατεία και το παλάτι των Δόγηδων, Φραντσέσκο Γκουάρντι
• 
  Σερβίτσιο πορσελάνης Σεβρών
• 
  Ασημένιο σερβίτσιο
• 
  Βάζα
• 
  Ταπισερί του Ωμπυσσόν

Παραπομπές

1. . «madparis.fr/Musee-Nissim-de-Camondo».
2. . «introducingparis.com/musee-nissim-camondo».
3. . «kathimerini.gr/culture/Ηρωας των αιθέρων, ετών 25».
4. . «townandcountrymag.com/leisure/arts-and-culture/a9474/camondo-museum-paris/».
5. . «interart.gr/-sevres/».
6. . «en.parisinfo.com/paris-museum-monument/-Musee-Nissim-de-Camondo».
7. . «untappedcities.com/2021/01/15/filming-locations-lupin-netflix/4/».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Musée Nissim-de-Camondo στο Wikimedia Commons
• (Γαλλικά) Επίσημος ιστότοπος