From Wikipedia, the free encyclopedia
Η μοναρχία της Ταϊλάνδης αναφέρεται στη συνταγματική μοναρχία της Ταϊλάνδης (πρώην Σιάμ). Ο Βασιλιάς της Ταϊλάνδης είναι ο αρχηγός του κράτους και επικεφαλής του κυβερνώντος Βασιλικού Οίκου Τσάκρι.
| Βασιλιάς της Ταϊλάνδης | |
|---|---|
| พระมหากษัตริย์ไทย | |
.png) | |
| Στοιχεία | |
| Πρώτος μονάρχης | Sri Indraditya of Sukhothai |
| Κατοικία | Grand Palace (ceremonial) Dusit Palace (residential) Grand Hotel Sonnenbichl (quarantine residence) |
| Ιστοσελίδα | royaloffice |
Παρόλο που η σημερινή δυναστεία Τσάκρι δημιουργήθηκε το 1782, η ύπαρξη του θεσμού της μοναρχίας στην Ταϊλάνδη θεωρείται ότι παραδοσιακά έχει τις ρίζες της από την ίδρυση του Βασιλείου Σουκοτάι το 1238. Ο θεσμός μετατράπηκε σε συνταγματική μοναρχία το 1932 μετά την άμαχη σιαμέζικη επανάσταση του 1932 . Η επίσημη εθιμοτυπική κατοικία της μονάρχης είναι το Μεγάλο Παλάτι στην Μπανγκόκ, ενώ η ιδιωτική κατοικία βρίσκεται στο Dusit Palace. Ο βασιλιάς κατοικεί επί του παρόντος σε καραντίνα στο Grand Hotel Sonnenbichl της Γερμανίας.
Οι τίτλοι του Βασιλιά της Ταϊλάνδης συμπεριλαμβάνουν: Αρχηγός του Κράτους, Αρχηγός των Βασιλικών Ενόπλων Δυνάμεων, αφοσιωμένος στον Βουδισμό και την υποστηριχτής των θρησκειών . [1]
Η τρέχουσα έννοια της βασιλικής Ταϊλάνδης έχει εξελιχθεί μέσα στα 800 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας. Ο πρώτος βασιλιάς μιας ενοποιημένης Ταϊλάνδης ήταν ο ιδρυτής του Βασιλείου της Σουκοτάι, ο Βασιλιάς Σρι Indraditya, το 1238. [2] Η ιδέα αυτής της πρώιμης βασιλείας λέγεται ότι βασίζεται σε δύο έννοιες που προέρχονται από τις βουδιστικές πεποιθήσεις Ινδουϊσμού και Τεραβάντα . Η πρώτη ιδέα βασίζεται στην Βεδική-Ινδουιστική κάστα του «Kshatriya» ή πολεμιστής-κυβερνήτης, στον οποίο ο βασιλιάς αντλεί τις δυνάμεις του από στρατιωτική δύναμη. Το δεύτερο βασίζεται στην βουδιστική έννοια της «Τεραβάντα» του «Dhammaraja» , Ο Βουδισμός έχει εισαχθεί στην Ταϊλάνδη τον 6ο αιώνα μ.Χ. Η ιδέα του Dhammaraja είναι ότι ο βασιλιάς πρέπει να κυβερνά το λαό του σύμφωνα με το Dharma και τις διδασκαλίες του Βούδα.
Αυτές οι ιδέες αντικαταστάθηκαν για λίγο το 1279, όταν ο Βασιλιάς Ραμχάχαινγκ ήρθε στο θρόνο. Ο Ramkhamhaeng απομακρύνθηκε από την παράδοση και δημιούργησε αντ 'αυτού μια έννοια του «πατρικού κανόνα», στο οποίο ο βασιλιάς κυβερνά το λαό του, όπως ο πατέρας θα κυβερνούσε τα παιδιά του. [3] [4] Αυτή η ιδέα ενισχύεται στον τίτλο και το όνομα του βασιλιά, καθώς είναι ακόμα γνωστός σήμερα, Pho Khun Ramkhamhaeng [5] που σημαίνει «Πατέρας Κυβερνήτης Ramkhamhaeng». Αυτό κράτησε για λίγο. Μέχρι το τέλος του βασιλείου, οι δύο παλιές έννοιες επέστρεψαν όπως συμβολίζονται από την αλλαγή στο ύφος των βασιλέων: "Pho" άλλαξε σε "Phaya" ή Λόρδος.
Από το 2000, ο ρόλος της ταϊλανδέζικης μοναρχίας αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο από μελετητές, μέσα μαζικής ενημέρωσης, παρατηρητές και όλο και περισσότερα εκπαιδευμένα άτομα εκφράζουν ενδιαφέρον σε δημοκρατικές ιδέες. [Απαιτείται αναφορά] Πολλοί θεώρησαν ότι μια σειρά νόμων και μέτρων σχετικά με το lèse majesté στην Ταϊλάνδη αποτελούν εμπόδια στην ελευθερία της έκφρασης. Δεκάδες συλλήψεις, εκατοντάδες εγκληματικές έρευνες και πολλαπλές φυλακίσεις έχουν γίνει βάσει αυτών των νόμων.
Ο νόμος lèse-majesté είναι μέρος του Ποινικού Κώδικα της Ταϊλάνδης και λέγεται ότι είναι «ο πιο σκληρός νόμος lèse majesté στον κόσμο» και «ενδεχομένως ο αυστηρότερος νόμος περί ποινικής δυσφήμισης οπουδήποτε». Ο πολιτικός επιστήμονας Giles Ungpakorn σημείωσε ότι «οι νόμοι του lèse-majesté δεν έχουν πραγματικά σχεδιαστεί για την προστασία του θεσμού της μοναρχίας. Στο παρελθόν, οι νόμοι χρησιμοποιήθηκαν για την προστασία των κυβερνήσεων και για την προστασία των στρατιωτικών πραξικοπημάτων από νόμιμη κριτική. Η εικόνα δημιουργήθηκε για να ενισχύσει μια συντηρητική ελίτ πολύ πέρα από τα τείχη του ανακτόρου.
Ο βασιλιάς επικουρείται στο έργο και τα καθήκοντά του από τον ιδιωτικό γραμματέα του βασιλιά της Ταϊλάνδης και το Συμβούλιο Privy της Ταϊλάνδης, σε συνεννόηση με τον επικεφαλή του υπουργικού συμβουλίου, τον πρωθυπουργό . Σύμφωνα με το σύνταγμα, ο βασιλιάς δεν είναι πλέον ο δημιουργός όλων των νόμων στο βασίλειο: το προνόμιο αυτό ανατίθεται στην Εθνική Συνέλευση της Ταϊλάνδης. Όλα τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν από το νομοθετικό σώμα, ωστόσο, απαιτούν τη βασιλική σύμφωνη γνώμη του για να γίνει νόμος.
Η χούντα που ανέλαβε την εξουσία το 2014 ήταν επιθετική φυλακίζοντας αυστηρά τους κριτικούς της μοναρχίας. [6] [7] Το 2015, ξόδεψε 540 $ εκατομμύρια, περισσότερο από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εξωτερικών, σε μια διαφημιστική εκστρατεία που ονομάζεται «Λατρεία, προστασία και υπεράσπιση της μοναρχίας». Η εκστρατεία περιλαμβάνει τηλεοπτικές διαφημίσεις, σεμινάρια σε σχολεία και φυλακές, διαγωνισμούς τραγουδιού και διαγωνισμούς για τη συγγραφή ιστοριών και ταινιών που επαινούν τον βασιλιά. «Δεν πρόκειται για προπαγάνδα», είπε ο Προέδρος Τσαντ-ο-χα, αρχηγός της χούντας. "Η νεολαία πρέπει να εκπαιδευτεί για το τι έχει κάνει ο βασιλιάς." [8]
Στον προϋπολογισμό της για το οικονομικό έτος 2016 (FY) 2016, η κυβερνών στρατιωτική κυβέρνηση αύξησε τις δαπάνες της για «διατήρηση, προστασία και διατήρηση της μοναρχίας» σε 18 δισεκατομμύρια μπατ (514 δολάρια ΗΠΑ) εκατομμύρια), αύξηση 28 τοις εκατό για αυτό το στοιχείο γραμμής του προϋπολογισμού από το 2014 όταν πήρε την εξουσία. [9] Τα κονδύλια του προϋπολογισμού για τη στήριξη της μοναρχίας το 2020 ανέρχονται σε 29.728 δισεκατομμύρια μπατ, ή 0,93% του συνολικού προϋπολογισμού. [10]
Ο βασιλιάς και άλλα μέλη της οικογένειάς του πραγματοποιούν πολλές βασιλικές τελετές ετησίως, μερικές από τις οποίες χρονολογούνται από τον 13ο αιώνα.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
