ανθρώπινη νόσος From Wikipedia, the free encyclopedia
Η μολυσματική τέρμινθος (ΜΤ) είναι ιογενής λοίμωξη του δέρματος που οδηγεί σε μικρές ανυψωμένες ροζ βλάβες με ένα λακκάκι στο κέντρο.[1] Μπορεί να προκαλούν φαγούρα ή να είναι επώδυνες και να εμφανιστούν μεμονωμένα ή σε ομάδες.[1] Οποιαδήποτε περιοχή του δέρματος μπορεί να επηρεαστεί, με την κοιλιά, τα πόδια, τα χέρια, τον λαιμό, την περιοχή των γεννητικών οργάνων και το πρόσωπο να είναι οι πιο κοινές.[1] Η έναρξη των βλαβών είναι περίπου επτά εβδομάδες μετά τη μόλυνση.[2] Συνήθως υποχωρούν μέσα σε ένα χρόνο χωρίς ουλές.[1]
| Μολυσματική τέρμινθος | |
|---|---|
 Τυπικές βλάβες | |
| Ειδικότητα | λοιμωξιολογία και δερματολογία |
| Ταξινόμηση | |
| ICD-10 | B08.1 |
| ICD-9 | 078.0 |
| DiseasesDB | 8337 |
| MedlinePlus | 000826 |
| eMedicine | derm/270 |
| MeSH | D008976 |
Η λοίμωξη προκαλείται από έναν ευλογοϊό που ονομάζεται ιός της μολυσματικές τέρμινθου (MCV).[1] Ο ιός μεταδίδεται είτε με άμεση επαφή, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής δραστηριότητας, είτε μέσω μολυσμένων αντικειμένων όπως οι πετσέτες.[3] Η πάθηση μπορεί επίσης να εξαπλωθεί σε άλλες περιοχές του σώματος από το ίδιο το άτομο.[3] Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα, ατοπική δερματίτιδα και πολυσύχναστες συνθήκες διαβίωσης.[4] Μετά από μία μόλυνση είναι πιθανή η επαναμόλυνση.[5] Η διάγνωση βασίζεται συνήθως στην εμφάνιση των βλαβών.[2]
Η πρόληψη περιλαμβάνει το πλύσιμο των χεριών και τη μη κοινή χρήση προσωπικών αντικειμένων.[6] Αν και η θεραπεία δεν είναι απαραίτητη, ορισμένοι μπορεί να επιθυμούν να αφαιρέσουν τις βλάβες για αισθητικούς λόγους ή για να αποτρέψουν την εξάπλωση.[7] Η αφαίρεση μπορεί να συμβεί με κρυοθεραπεία, θεραπεία με λέιζερ ή διάνοιξη της βλάβης και ξύσιμο του εσωτερικού.[7] Ωστόσο, η απόξεση της βλάβης μπορεί να αφήσει ουλές.[5] Το από του στόματος φάρμακο σιμετιδίνη ή κρέμα ποδοφυλλοτοξίνης που εφαρμόζεται στο δέρμα, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για θεραπεία.[7]
Περίπου 122 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως επηρεάστηκαν από μολυσματική τέρμινθο το 2010 (1,8% του πληθυσμού).[8] Είναι πιο συχνή σε παιδιά ηλικίας από ένα έως δέκα ετών.[4] Η πάθηση γίνεται πιο κοινή στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1966.[4] Η μόλυνση δεν είναι λόγος το παιδί να μην πάει σχολείο ή παιδικό σταθμό.[9]
Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου έχουν χρώμα σάρκας, σχήμα θόλου και μαργαριταρένια εμφάνιση. Συχνά έχουν διάμετρο 1-5 χιλιοστά, με λακκάκι στο κέντρο.[10] Οι βλάβες εντοπίζονται συχνότερα στο πρόσωπο, τα χέρια, τα πόδια, τον κορμό και τις μασχάλες στα παιδιά. Οι ενήλικες έχουν συνήθως βλάβες στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και αυτό θεωρείται ότι είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενη λοίμωξη. Εξαιτίας αυτού, εάν εντοπιστούν βλάβες των γεννητικών οργάνων σε ένα παιδί, θα πρέπει να υπάρχει υποψία σεξουαλικής κακοποίησης.[2] Αυτές οι βλάβες γενικά δεν είναι επώδυνες, αλλά μπορεί να προκαλούν φαγούρα ή να ερεθιστούν. Το ξύσιμο των εξογκωμάτων μπορεί να οδηγήσει σε εξάπλωση της ιογενούς λοίμωξης που ευθύνεται για τη μολυσματική τέρμινθο, μαζί με πρόσθετη βακτηριακή μόλυνση και ουλές.[2][11] Σε ορισμένες περιπτώσεις, έκζεμα αναπτύσσεται γύρω από τις βλάβες.[12]
Μεμονωμένες βλάβες μπορεί να υποχωρήσουν από μόνες τους μέσα σε δύο μήνες και γενικά να εξαφανιστούν εντελώς χωρίς θεραπεία ή ουλές σε έξι έως δώδεκα μήνες.[2] Η μέση διάρκεια για ένα ξέσπασμα αναφέρεται ποικιλοτρόπως από οκτώ[13] έως περίπου 18 μήνες,[14] αλλά η διάρκεια αναφέρεται ευρέως από έξι μήνες έως πέντε χρόνια, με μεγαλύτερη διάρκεια σε ανοσοκατασταλμένα άτομα.[14]
Όπως υποδηλώνει το όνομα, η μολυσματική τέρμινθος είναι εξαιρετικά μεταδοτική.[2] Η μετάδοση του ιού της μολυσματικής τερμίνθου μπορεί να συμβεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της άμεσης επαφής με το δέρμα (π.χ. αθλήματα επαφής ή σεξουαλική δραστηριότητα), επαφής με μολυσμένη επιφάνει ή αυτοενοφθαλμισμού (αυτομόλυνση) με ξύσιμο των βλαβών και στη συνέχεια άγγιγμα άλλα μέρη του δέρματος που δεν έχουν επηρεαστεί προηγουμένως από τον ιό.[2] Τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στον αυτοενοφθαλμισμό και μπορεί να έχουν εκτεταμένες ομάδες βλαβών.[15]
Η ιογενής λοίμωξη περιορίζεται σε μια εντοπισμένη περιοχή στο ανώτερο στρώμα του επιφανειακού στρώματος του δέρματος.[16] Μόλις καταστραφεί η κεφαλή της βλάβης που περιέχει τον ιό, η μόλυνση εξαφανίζεται.
Η διάγνωση γίνεται με βάση την εμφάνιση. Ο ιός δεν μπορεί να καλλιεργηθεί τακτικά. Η διάγνωση μπορεί να επιβεβαιωθεί με βιοψίας.
Ιστολογικά, η μολυσματική τέρμινθος χαρακτηρίζεται από τερμινθικά σώματα (επίσης γνωστά ως σώματα Χέντερσον-Πάτερσεν) στην επιδερμίδα, πάνω από τη βασική στιβάδα, τα οποία αποτελούνται από κύτταρα με άφθονα μεγάλα κοκκώδη ηωσινόφιλα κυτταροπλασματικά σώματα εγκλεισμού (συσσωρευμένα ιοσωμάτια) και έναν μικρό πυρήνα που έχει σπρωχθεί στην περιφέρεια.[17][18]
Επειδή η μολυσματική τέρμινθος συνήθως υποχωρεί χωρίς θεραπεία και οι θεραπευτικές επιλογές μπορεί να προκαλέσουν δυσφορία στα παιδιά, οι αρχικές συστάσεις είναι συχνά απλώς αναμονή να υποχωρήσουν οι βλάβες από μόνες τους.[19] Από τις διαθέσιμες θεραπείες, μια μετα-ανάλυση τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών πρότεινε ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των θεραπειών στη βραχυπρόθεσμη βελτίωση και καμία μεμονωμένη θεραπεία δεν είναι σημαντικά καλύτερη από τη φυσική υποχώρηση της λοίμωξης.[20]
Τα εξογκώματα που βρίσκονται στην περιοχή των γεννητικών οργάνων μπορούν να αντιμετωπιστούν σε μια προσπάθεια να αποτραπεί η εξάπλωσή τους.[14] Όταν η θεραπεία έχει ως αποτέλεσμα την εξάλειψη όλων των εξογκωμάτων, η λοίμωξη έχει θεραπευτεί αποτελεσματικά και δεν θα επανεμφανιστεί εκτός εάν το άτομο μολυνθεί εκ νέου.[21]
Για ήπιες περιπτώσεις, μη συνταγογραφούμενα φάρμακα για τα κονδυλώματα, όπως το σαλικυλικό οξύ, μπορεί[22] να μειώσουν τη διάρκεια της μόλυνσης. Η καθημερινή τοπική εφαρμογή της κρέμας τρετινοΐνης μπορεί επίσης να προκαλέσει ύφεση.[23]
Μελέτες έχουν βρει ότι η κανθαριδίνη είναι μια αποτελεσματική και ασφαλής θεραπεία για την αφαίρεση της τερμίνθου.[24] Αυτό το φάρμακο είναι συνήθως καλά ανεκτό αν και ήπιες ανεπιθύμητες ενέργειες όπως πόνος ή φουσκάλες είναι συχνές.[24] Δεν υπάρχουν στοιχεία υψηλής ποιότητας για τη σιμετιδίνη.[25] Ωστόσο, η από του στόματος σιμετιδίνη έχει χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική θεραπεία στα παιδιά καθώς είναι γενικά καλά ανεκτή και λιγότερο επεμβατική.[26]
Η ιμικιμόδη είναι μια μορφή ανοσοθεραπείας που προτάθηκε αρχικά ως θεραπεία για την τέρμινθο με βάση πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα σε μικρές σειρές περιπτώσεων και κλινικές δοκιμές.[27] Ωστόσο, δύο μεγάλες τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές, που ζητήθηκαν ειδικά από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ στο πλαίσιο του νόμου για καλύτερα φαρμακευτικά προϊόντα για παιδιά, έδειξαν ότι η κρέμα ιμικιμόδης που εφαρμόζεται τρεις φορές την εβδομάδα δεν ήταν πιο αποτελεσματική από την κρέμα εικονικού φαρμάκου για τη θεραπεία της τερμίνθου μετά από 18 εβδομάδες θεραπείας σε συνολικά 702 παιδιά ηλικίας 2–12 ετών.[28]
Οι χειρουργικές θεραπείες περιλαμβάνουν κρυοχειρουργική, στην οποία χρησιμοποιείται υγρό άζωτο για την κατάψυξη και καταστροφή των βλαβών, καθώς και η απόξεση τους. Η εφαρμογή υγρού αζώτου μπορεί να προκαλέσει κάψιμο ή τσούξιμο στο σημείο της θεραπείας, το οποίο μπορεί να επιμείνει για λίγα λεπτά μετά τη θεραπεία. Με υγρό άζωτο, μπορεί να σχηματιστεί μια φουσκάλα στο σημείο της θεραπείας, αλλά θα εξαφανιστεί σε δύο έως τέσσερις εβδομάδες. Η κρυοχειρουργική και η απόξεση μπορεί να είναι επώδυνες διαδικασίες και μπορεί να οδηγήσουν σε σχηματισμό ουλής.[29]
Μια συστηματική ανασκόπηση των αναφορών περιπτώσεων και των σειρών περιπτώσεων το 2014 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα περιορισμένα διαθέσιμα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η θεραπεία με παλμικό λέιζερ βαφής είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική θεραπεία για την τέρμινθο και είναι γενικά καλά ανεκτή από τα παιδιά.[29] Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που παρατηρήθηκαν με τη θεραπεία με παλμικό λέιζερ περιελάμβαναν ήπιο προσωρινό πόνο στο σημείο της θεραπείας, μώλωπες (διάρκειας έως 2-3 εβδομάδες) και προσωρινό αποχρωματισμό του υπό θεραπεία δέρματος (έως και 1-6 μήνες).[29] Δεν έχουν αναφερθεί περιπτώσεις μόνιμων ουλών.[29] Όσον αφορά το 2009, ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία για βλάβες των γεννητικών οργάνων.[30]
Οι περισσότερες περιπτώσεις μολυσματικής τερμίνθου υποχωρούν αυτόματα μέσα σε δύο χρόνια (συνήθως εντός εννέα μηνών). Όσο υπάρχουν δερματικές βλάβες, υπάρχει πιθανότητα μετάδοσης της λοίμωξης σε άλλο άτομο. Όταν φύγουν οι βλάβες, η πιθανότητα εξάπλωσης της λοίμωξης τελειώνει.[21]
Σε αντίθεση με τους ιούς του έρπητα, οι οποίοι μπορούν να παραμείνουν ανενεργοί στο σώμα για μήνες ή χρόνια πριν επανεμφανιστούν, η μολυσματική τέρμινθος δεν παραμένει στο σώμα όταν τα εξογκώματα εξαφανιστούν από το δέρμα και δεν θα επανεμφανιστούν από μόνες τους.[21]
Όσον αφορά το 2010, περίπου 122 εκατομμύρια άνθρωποι προσβλήθηκαν παγκοσμίως από μολυσματική τέρμινθο (1,8% του πληθυσμού).[8]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
