Μιχάλης Παπάζογλου

Ο Μιχάλης Παπάζογλου (1892 - 1960) ήταν Έλληνας αθλητής γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη. Υπήρξε αθλητής του στίβου, ποδοσφαιριστής και παράγοντας του Παναθηναϊκού, καθώς και μέλος της Εθνικής Αντίστασης την περίοδο της Κατοχής.

Μιχάλης Παπάζογλου

Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης	1892
Τόπος γέννησης	Χαλκηδόνα, Οθωμανική αυτοκρατορία
Ημερ. θανάτου	1960
Τόπος θανάτου	Αθήνα, Ελλάδα
Θέση	Μέσος Επιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
Περίοδος	Ομάδα	Συμμ.†	(Γκ.)†
	Κατικιόι Χαλκηδόνας
1912-1919	Παναθηναϊκός
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.

Ο Παπάζογλου σε ρίψη ακοντίου

Σταδιοδρομία

Αγωνίστηκε στην ομάδα Κατικιόι Χαλκηδόνας της Κωνσταντινούπολης η οποία είχε για σήμα το τριφύλλι. Επιτυχημένη ήταν η παρουσία του στον ακοντισμό και τη δισκοβολία. Από το 1912 έως το 1919, αγωνίστηκε με επιτυχία στον Παναθηναϊκό.^[1] Αναφέρεται η παρουσία του και στο πρωτάθλημα το 1911.^[2] Ήταν βασικό μέλος της ποδοσφαιρικής ομάδας στη θέση του μέσου και του επιθετικού.

Πρότεινε να είναι το τριφύλλι το σήμα της ομάδας του Παναθηναϊκού το οποίο υιοθετήθηκε ως έμβλημα του συλλόγου το 1918.^[3] Από το 1921 εντάχθηκε στη διοίκηση του Παναθηναϊκού ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, Αντιπρόεδρος, Ταμίας, Γενικός Αρχηγός ή Γενικός Γραμματέας μέχρι και το τέλος τη ζωής του τον Φεβρουάριο του 1960. Είναι ο μακροβιότερος Γενικός Γραμματέας στην ιστορία του Παναθηναϊκού.^[4]

Ο Μιχάλης Παπάζογλου ήταν ο βασικός εμπνευστής της Παναθηναϊκής Ιδέας, δηλαδή της ιδέας για ένα νέο για τα δεδομένα του ελληνικού αθλητισμού σωματείο, το οποίο θα καλλιεργεί με επιτυχία όσο το δυνατόν περισσότερα διαφορετικά αθλήματα. Κάτι που θα γινόταν πράξη με τη συνεισφορά και των άλλων τριών της ηγετικής τετράδας του συλλόγου (Καλαφάτη, Πανουργιά και Νικολαΐδη).

Στον Παπάζογλου ανήκουν τα ακόλουθα λόγια. Ειπώθηκαν στη Γενική Συνέλευση του Παναθηναϊκού Α.Ο. το 1948:

Ο Παναθηναϊκός αγαπητοί συνάδελφοι είναι μια μεγάλη οικογένεια, πατριαρχική, της οποίας τα μέλη διέπονται υπό μίας ειδικής νοοτροπίας. Συνδέονται, αλληλοεκτιμώνται, κινούνται και δρουν υπό μιαν λίαν ιδιότροπον σκέψιν. Ημείς οι οποίοι εζήσαμεν και ηνδρώθημεν επί μίαν τεσσαρακονταετίαν μέσα εις αυτήν την περίεργον ατμόσφαιραν, αισθανόμεθα μιάν ενδόμυχον μεταξύ μας αγάπην, εκτίμησιν, υποχρέωσιν. Όλοι έχομεν την γνώμην και την ακράδαντον πεποίθησιν ότι ο Παναθηναϊκός είναι μία πραγματικά μεγάλη ιδέα, που αποτελεί ένα μέρος του βίου μας, που θα ζη πάντα. Τα μέλη, οι αθληταί, τα συμβούλια παρέρχονται και αντιπαρέρχονται. Ο Παναθηναϊκός, όμως, θα παραμένη επί γενεάς γενεών εις την Αιωνιότητα.^[5]

Απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 1960. Υπήρξε ιδιοκτήτης τουριστικού γραφείου.

Αντιστασιακή δράση στην Κατοχή

Κατά τη περίοδο της κατοχής υπήρξε δραστήριο μέλος της εθνικής αντίστασης. Ήταν βασικό στέλεχος της οργάνωσης του σαμποτέρ Γεωργίου Ιβάνοφ (αθλητή του Ηρακλή Γ.Σ.) και συνελήφθη από τους Γερμανούς.^[6] Από την αντιστασιακή δράση της ομάδας του, και με τη βοήθεια των Βρετανών, καταστράφηκαν τρία γερμανικά αεροπλάνα και τρία πλοία.

Καταδικάστηκε σε θάνατο από γερμανικό στρατοδικείο στις 2 Δεκεμβρίου του 1942. Στις φυλακές Αβέρωφ πέρασε μαρτυρικές μέρες. Βασανίστηκε και είδε συντρόφους και φίλους του να εκτελούνται. Στις 5 Ιανουαρίου 1943 αποχαιρέτησε για τελευταία φορά τους Ιβάνωφ και Δημήτρη Γιαννάτο (ιδρυτή του τμήματος μπάσκετ του Παναθηναϊκού), οι οποίοι εκτελέστηκαν. Σύμφωνα με την έρευνα του βιβλίου Λεωφόρος Ηρώων (δημοσιεύονται μαρτυρίες του ίδιου του Παπάζογλου), έπειτα από πιέσεις ανθρώπων του αθλητισμού, του δόθηκε χάρη. Παρέμεινε, ωστόσο, σε καθεστώς ομηρίας και κινδύνευε καθημερινά να εκτελεστεί. Προσποιήθηκε τον φρενοβλαβή και μεταφέρθηκε στην ψυχιατρική πτέρυγα του Αιγινήτειου Νοσοκομείου με σκοπό να αποδράσει. Όμως τον Ιούνιο του 1944 οι Γερμανοί τον έστειλαν ξανά στις φυλακές Αβέρωφ και τον έκλεισαν στην απομόνωση των ομήρων. Τον Σεπτέμβριο του 1944, όταν ξεκίνησαν εκτελέσεις ομήρων, ο Παπάζογλου απέδρασε με τη βοήθεια τριών υπενωμοταρχών και παρέμεινε κρυμμένος τους επόμενους μήνες μέχρι το τέλος της κατοχής.^[4]

Τίτλοι

• 2 Πρωταθλήματα Ελλάδος ΣΕΓΑΣ
  • 1912, 1915
• 1 Κύπελλο Ελλάδος ΣΕΓΑΣ
  • 1918

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Η εκτέλεση του Γιώργου Ιβάνοφ

Παραπομπές

1. Σίφης Βοτζάκης, 100 Χρόνια Παναθηναϊκός - Η Ιστορία 1908-2008, εκδόσεις Λιβάνη, 2008 σελ. 752
2. «Άρθρο του Γιώργου Λιβέρη για το πρωτάθλημα του 1911, στο επίσημο blog των παλαιμάχων του Παναθηναϊκού». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2013.
3. «Το Τριφύλλι pao.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013.
4. Λεωφόρος Ηρώων, Η ιστορία του Παναθηναϊκού στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής (1940 - 1944), Ανδρέας Οικονόμου, ΚΑΠΑ Εκδοτική, 2014
5. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2014.
6. «Οι 12 Στυλοβάτες του Παναθηναϊκού - Σε τοποθέτηση του Γιώργου Λιβέρη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013.