Μέριχας Κύθνου

Ο Μέριχας είναι παραθαλάσσιος οικισμός της Κύθνου στη Τοπική Κοινότητα Δρυοπίδας στο Νομό Κυκλάδων. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού^[2] και απέχει 7 χιλιόμετρα από τη Χώρα (Κύθνος).^[3] Η ονομασία του ενδέχεται να προέρχεται από το φυτό ερείκη ή μυρίκη.^[4] Σήμερα είναι το κυριότερο λιμάνι του νησιού έχοντας ακτοπλοϊκή σύνδεση με τον Πειραιά και το Λαύριο.^[5] Αναφέρεται από τους προηγούμενους αιώνες ως το ασφαλέστερο και μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Κύθνου.^[4] Ήδη από την δεκαετία του '40 ήταν το κύριο λιμάνι του νησιού και σε αυτό ζούσαν μερικές οικογένειες ψαράδων.^[6] Στον Μέριχα λειτουργούσαν τέσσερα καμίνια. Το πιο παλιό υπήρχε ήδη από τον 19ο αιώνα.^[7] Στους θερινούς μήνες έχει έντονη τουριστική κίνηση.^[8] Σύμφωνα με την απογραφή του 1991 ο πληθυσμός ανερχόταν στους 181 μόνιμους κατοίκους^[9] όμως με την απογραφή του 2001 ο πληθυσμός του νησιού ανήλθε στους 289 μόνιμους κατοίκους.^[10] Με την απογραφή του 2011 έχει 369 μόνιμους κατοίκους.^[11]

Μέριχας
Μέριχας Μέριχας
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα[1]
Περιφέρεια	Νοτίου Αιγαίου
Γεωγραφία
Νομός	Κυκλάδων
Πληθυσμός
Μόνιμος	349
Έτος απογραφής	2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας	840 06
Τηλ. κωδικός	2281
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Στο βόρειο τμήμα του Μέριχα βρίσκεται το Βρυόκαστρο και στο νότιο τμήμα του είναι η ιστορική εκκλησία της Παναγίας της Φλαμπουριανής.^[12]

Τη δεκαετία του 1970 κατασκευάστηκε το λιμάνι του Μέριχα, ενώ πρωτύτερα οι μετακινήσεις γίνονταν έξω από τον όρμο και ο πληθυσμός μετακινούνταν με καΐκια και βάρκες προς το νησί. Το έτος 2000 κατασκευάστηκαν έργα εξυπηρετήσεως μεγάλων επιβατηγών σκαφών προς διευκόλυνση των κατοίκων και των παραθεριστών.^[2]

Δημογραφία

Απογραφή	1991	2001	2011
Πληθυσμός	181[9]	289[10]	369[11]

Φωτοθήκη

• 
  Μέριχας (Πανοραμική Θέα)
• 
  Μέριχας (Κύθνος)
• 
  Σπίτια του Μέριχα
• 
  Το Λιμάνι του Μέριχα
• 
  Το λιμάνι του Μέριχα (Κύθνος)
• 
  Μέριχας (Κύθνος)
• 
  Μέριχας (Κύθνος) 2
• 
  Μέριχας (Κύθνος) 3

Παραπομπές

1. (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
2. «Λιμάνι Κύθνου - Μέριχας». Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Σύρου. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
3. «Μέριχας». Τουριστόραμα. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
4. Βάλληνδας 1882, σελ. 10.
5. Veloudaki 2021, σελ. 29.
6. Χιλιαδάκης 1949, σελ. 10.
7. Βενετούλιας 2004, σελ. 27.
8. «Μέριχας». KythnosInfo. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
9. «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ» (PDF). www.eetaa.gr. 6 Δεκεμβρίου 1993. σελ. 9531. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
10. «ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ» (PDF). e-demography.gr. 2003. σελ. 149. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 16 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
11. «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ». statistics.gr. 20 Μαρτίου 2014. σελ. 10843. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
12. «Μέριχας». Aegean Islands. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.

Πηγές

• Βάλληνδας, Αντώνιος (1882). Κυθνιακά ήτοι της νήσου Κύθνου χωρογραφία και ιστορία μετά του βίου των συγχρόνων Κυθνίων εν ω ήθη και έθη και γλώσσα και γένη κλπ. Ερμούπολη: Τυπογραφείον της Προόδου.
• (Αγγλικά) Veloudaki, Christianna (2021). Oria Kastro, an insular medieval settlement and fortress on Kythnos: an architectural, archaeological, and historical investigation. University Of Edinburgh. doi:10.7488/ERA/1286.
• Βενετούλιας, Γιώργης (2004). Τα κεραμικά της Κύθνου. Αθήνα: Εν Πλω. ISBN 978-960-880-634-4.
• Χιλιαδάκης, Στέλιος (1949). Κύθνος. Αθήνα: Εκδόσεις Μαθιουδάκη.