Λύση των δύο κρατών (Ισραήλ-Παλαιστίνη)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η λύση των δύο κρατών στη σύγκρουση Ισραήλ-Παλαιστινίων, είναι ένας γενικός πολιτικός όρος, που οραματίζεται ένα ανεξάρτητο Κράτος της Παλαιστίνης δυτικά του ποταμού Ιορδάνη και στην Λωρίδα της Γάζης.
Τα σύνορα μεταξύ των δύο κρατών σε περίπτωση συμφωνίας, υπόκεινται ακόμη σε διαφωνίες και διαπραγματεύσεις. Η παλαιστινιακή ηγεσία και τα Αραβικά κράτη επιμένουν στα «σύνορα του 1967», τα οποία δεν γίνονται αποδεκτά από το Ισραήλ, ενώ από την άλλη πλευρά, διάφορες προτάσεις του Ισραήλ προς τους Παλαιστίνιους (όπως παρουσιάστηκαν το 2000 από τον Εχούντ Μπαράκ, το 2008 από τον Εχούντ Ολμέρτ και το 2009 από τον Μπενιαμίν Νετανιάχου) περιελάμβαναν μια λύση δύο κρατών για δύο λαούς αλλά απορρίφθηκαν.
Το 1947, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε το Σχέδιο Διχοτόμησης των Ηνωμένων Εθνών για την Παλαιστίνη, το οποίο απορρίφθηκε από τους Άραβες ηγέτες[1]. Το 1974, ένα ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών για την «Ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος της Παλαιστίνης» ζητούσε «δύο κράτη, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη… δίπλα-δίπλα εντός ασφαλών και αναγνωρισμένων συνόρων» μαζί με «μια δίκαιη επίλυση του προσφυγικού ζητήματος σύμφωνα με τον ψήφισμα 194 του Ο.Η.Ε.»[2][3][4]. Τα σύνορα του κράτους της Παλαιστίνης θα ήταν «βασισμένα στα προ του 1967 σύνορα». Το τελευταίο ψήφισμα, τον Νοέμβριο του 2013, εγκρίθηκε με 165 ψήφους υπέρ, 6 κατά και 6 αποχές[5].
Η παλαιστινιακή ηγεσία ασπάστηκε την ιδέα από την Αραβική Σύνοδο Κορυφής του 1982 στη Φεζ[6]. Παρόλα αυτά, η ακραία Ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς, που ασκεί ουσιαστικά τον στρατιωτικό έλεγχο, καθώς και τον πλήρη έλεγχο της Λωρίδας της Γάζης, υποκινεί ιδέες ενός πολέμου Τζιχάντ (ιερός θρησκευτικός πόλεμος) για την κατάληψη όλου του Ισραήλ από την Αραβόφωνη Παλαιστίνη[7]. Το Ισραήλ θεωρεί τις κινήσεις των Παλαιστινίων ηγετών για την απόκτηση διεθνούς αναγνώρισης ενός Παλαιστινιακού Κράτους, ως μονομερή ενέργεια των Παλαιστινίων και ασυνεπής με μια λύση δύο κρατών κατόπιν διαπραγματεύσεων.
Έχουν γίνει πολλές διπλωματικές προσπάθειες για την επίτευξη λύσης δύο κρατών, ξεκινώντας από τη Διάσκεψη της Μαδρίτης το 1991. Ακολούθησαν οι Συμφωνίες του Όσλο του 1993 και η αποτυχημένη Σύνοδος του Καμπ Ντέιβιντ το 2000 και ακολούθησαν οι διαπραγματεύσεις στην Τάμπα στις αρχές του 2001. Το 2002, ο Αραβικός Σύνδεσμος πρότεινε την Αραβική Ειρηνευτική Πρωτοβουλία . Η τελευταία πρωτοβουλία, η οποία επίσης απέτυχε, ήταν οι ειρηνευτικές συνομιλίες 2013–14 .