Κραϊόβα

Κραϊόβα
	χάρτης
Χώρα	Ρουμανία
Περιφέρεια	Νοτιοδυτική
Επαρχία	Ντολζ
Δήμαρχος	Λία Όλγκουτα Βασιλέσκου
Πληθυσμός	243.765
Έκταση ( km²)	81,4
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα σχετικά με την πόλη
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η Κραϊόβα (ρουμ. Craiova) είναι η 6η μεγαλύτερη πόλη της Ρουμανίας και πρωτεύουσα της Επαρχίας Ντολζ και βρίσκεται κοντά στην ανατολική όχθη του ποταμού Ζίου, στην κεντρική Ολτενία, στα νότια της χώρας. Είναι μακροχρόνια πολιτικό κέντρο και βρίσκεται σε περίπου ίσες αποστάσεις από τα Νότια Καρπάθια (προς βορρά) και τον ποταμό Δούναβη (προς νότο). Η Κραϊόβα είναι η μεγαλύτερη εμπορική πόλη δυτικά του Βουκουρεστίου και η σημαντικότερη πόλη της Ολτενίας. Η πόλη ευημέρησε ως περιφερειακό εμπορικό κέντρο παρά ένα σεισμό το 1790, πανώλη το 1795 και μια Τουρκική επίθεση το 1802, κατά την οποία κάηκε.

Γρήγορες Πληροφορίες Κραϊόβα, Χώρα ...

Κλείσιμο

Υπάρχουν δύο πιθανές ετυμολογίες για την Κραϊόβα: το Παλαιοσλαβικό κραλ («βασιλιάς»), που έχει δανειστεί στη Ρουμανία ως κράι και το Σλαβονικό κράινα («σύνορα» ή «άκρη»). Καθώς η πόλη δεν αναφέρεται σε καμία πηγή πριν το 1475 είναι αδύνατο να πούμε ποια από τις δύο λέξεις είναι η πραγματική ετυμολογία. Το όνομα είναι πιθανόν Βουλγαρικής ή Σερβικής προέλευσης, λόγω των ιστορικών αυτοχθόνων μειονοτήτων στην περιοχή.

Η Κραϊόβα, που καταλαμβάνει τη θέση της Δακικής και Ρωμαϊκής πόλης Πελενδάβα ήταν παλιότερα πρωτεύουσα της Ολτενίας. Οι πρώτοι της «μπαν», οι υψηλότερης τάξης βογιάροι του κράτους της Βλαχίας ήταν αρχικά εκείνοι της οικογένειας Κραϊοβέστι. Οι μπαν είχαν το δικαίωμα να κόβουν νομίσματα με εντυπωμένες τις δικές τους μορφές - η προέλευση της χρήσης της Ρουμανικής λέξης μπαν για τα νομίσματα.

Η οικονομική εξουσία της οικογένειας Κραϊοβέστι στο τέλος του 16ου αιώνα ήταν 100 χωριά. Η εξουσία αυτή τους έδινε καθεστώς τόσο μεγάλης πολιτικής αυτονομίας, που οι οσποδάροι που κυβερνούσαν την εποχή εκείνη ήταν αδύνατο να διατηρηθούν στην εξουσία χωρίς συμμαχία με αυτή την ισχυρή δυναστεία. Από την οικογένεια Κραϊοβέστι είχαν επιλεγεί μια σειρά οσποδάροι, που κυβέρνησαν τη χώρα: Νεαγκόε Μπασάραμπ (1512-1521), Ράντου ντε λα Αφουμάτι (1522-1529), Ράντου Σερμπάν (1602–1611), Ματέι Μπασάραμπ (1632-1654), Κονσταντίν Σερμπάν (1654-1658), Σερμπάν Καντακουζηνός (1678-1688), Κωνσταντίνος Μπρινκοβεάνου (1688-1714).

Το 1395 η Κραϊόβα έγινε πιθανόν το θέατρο της νίκης του Ηγεμόνα της Βλαχίας Μίρτσεα Α΄ επί του Βαγιαζήτ Α΄, Σουλτάνου των Οθωμανών. Αναφερόμενη συχνά ως «πόλη» μετά το 1550 η περιοχή της Κραϊόβα εθεωρείτο πάντα σημαντική εμπορικά για τη Βλαχία και τη Ρουμανία γενικότερα. Κατά την κατοχή της Ολτενίας από τους Αψβούργους το 1718–1739 η οικονομική κατάσταση της Κραϊόβα χειροτέρεψε, λόγω οικονομικών πιέσεων και αυξημένου συγκεντρωτισμού, που οδήγησε εν μέρει σε αύξηση της δράσης των χαϊντούκων (αντίστοιχοι των Ελλήνων κλεφτών), παράλληλα με διαμαρτυρίες βογιάρων της Κραϊόβα. Το 1761 υπό τον Ηγεμόνα Κωνσταντίνο Μαυροκορδάτο οι μπαν μετεγκαταστάθηκαν στο Βουκουρέστι, αφήνοντας πίσω ένα καϊμακάμη να τους εκπροσωπεί στην Κραϊόβα.

Υπό τον Ηγεμόνα Εμανουέλ Τζιάνι Ρούσετ η έδρα της Βλαχίας μεταφέρθηκε στην Κραϊόβα (1770–1771), θεωρούμενη ως καταφύγιο κατά το Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1768-1774. Μεγάλο μέρος της πόλης κάηκε ολοσχερώς από τον επαναστάτη πασά Οσμάν Πασβάνογλου το 1800.

Κατά την εξέγερση της Βλαχίας το 1821 οι κάτοικοι της σημερινής Επαρχίας Ντολζ συντάχθηκαν μαζικά με τους Πανδούρους του Τούντορ Βλαντιμιρέσκου, συμβάλλοντας στην εκστρατεία προς το Βουκουρέστι. Τις δύο πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα η Κραϊόβα γνώρισε οικονομική ευημερία, επικεντρωμένη στη βιοτεχνία και τις δημόσιες υπηρεσίες. Κατά τη Ρωσική κατοχή και τα πρώτα στάδια της ισχύος του Regulamentul Organic (Οργανικού Κανονισμού) (1828–1834), η πόλη αύξησε το οικονομικό της εκτόπισμα. Το 1832 υπήρχαν 595 καταστήματα. Την ίδια εποχή η Κραϊόβα εξήγαγε σιτάρι, γούνες, δέρματα, ζωντανά ζώα και άλλα προϊόντα στην Αυστριακή και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο Κοστάκε Ρομανέσκου, πολίτης της Κραϊόβα, ήταν μεταξύ των ηγετών της Προσωρινής Κυβέρνησης κατά την Επανάσταση της Βλαχίας του 1848. Οι δύο τελευταίοι ηγέτες της Βλαχίας, Γκεόργκε Μπιμπέσκου και Μπάρμπου Ντιμίτριε Στίρμπεϊ, προέρχονταν από σημαντική οικογένεια βογιάρων που κατοικούσε στην Κραϊόβα - την οικογένεια Μπιμπέσκου.

Γύρω στα 1860 υπήρχαν στην Κραϊόβα 4.633 κτίρια, από τα οποία 3.220 κατοικίες, 26 εκκλησίες, 11 σχολεία και 60 εργοστάσια και εργαστήρια. Συνολικά η πόλη στέγαζε επίσης περίπου 90 βιομηχανικές μονάδες, από τις οποίες 12 ανεμόμυλοι, 3 ζυθοποιίες, 2 εργοστάσια φυσικού αερίου και πετρελαίου, 4 βυρσοδεψεία και 2 τυπογραφεία. 57% του συνολικού αριθμού των χειροτεχνών της Επαρχίας Ντολζ ζούσαν στην Κραϊόβα (1.088 μάστορες, 687 τεχνίτες και 485 μαθητευόμενοι).

Η περίοδος που ακολούθησε τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας ήταν εποχή οικονομικής και πολιτιστικής προόδου. Έτσι στο τέλος του 19ου αιώνα η πόλη της Κραϊόβα, με τους 40.000 κατοίκους της, διέθετε μικρά εργοστάσια (που παρήγαν χημικά, γεωργικά αγαθά και δομικά υλικά) και υφαντουργεία. Στις 26 Οκτωβρίου 1896 τέθηκε σε λειτουργία ο σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Κραϊόβα (με εξοπλισμό της AEG, ισχύος 310 Ίππων, που ηλεκτροδοτούσε 365 φωτιστικά σε 39 δρόμους, σχηματίζοντας δίκτυο μήκους 30 χλμ.). Η Κραϊόβα ήταν η πρώτη πόλη της χώρας που ηλεκτροδοτήθηκε από μηχανές εσωτερικής καύσης.

Το 1900 η Κραϊόβα είχε το 43,1% των βιομηχανικών μονάδων της Ολτενίας, που ήταν 924 βιομηχανικές επιχειρήσεις (μεταξύ αυτών 20 μεγάλες, που απασχολούσαν 1.078 εργαζόμενους). Ο αριθμός των μεγάλων βιομηχανικών μονάδων αυξήθηκε στις 50 το 1925 και το 1930 ο αριθμός των εργαζομένων ήταν 5530. Στις αρχές του 20ού αιώνα αναπτύχθηκαν επίσης οι τραπεζικές εργασίες (οπότε λειτουργούσαν 6 τράπεζες και 2 ανταλλακτήρια συναλλάγματος).

Την περίοδο του μεσοπολέμου η Κραϊόβα, ως κέντρο μιας αγροτικής περιφέρειας, γνώρισε ελάχιστη περαιτέρω εκβιομηχάνιση και ο αριθμός των εργαζομένων στη βιομηχανία παρέμεινε σχετικά μικρός. Το 1939 η Κραϊόβα είχε επτά βιομηχανικές μονάδες άνω των 100 εργαζομένων. Οι επιχειρήσεις Oltenia και Scrisul Românesc ήταν πασίγνωστα σε όλη τη χώρα και στο εξωτερικό.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, υπό το Κομμουνιστικό καθεστώς, η πόλη έγινε διακεκριμένο κέντρο αυτοκινητοβιομηχανίας και παραγωγής ενέργειας, καθώς και αεροδιαστημικής, χημικής βιομηχανίας, βιομηχανίας τροφίμων, κατασκευών, ηλεκτρικών μηχανών και μεταλλουργίας.

Αφότου η Ρουμανική Επανάσταση του 1989 έφερε την αποκατάσταση της ελεύθερης αγοράς και την αποκέντρωση της συνολικής διαχείρισης, αρκετές βιομηχανίες ιδιωτικοποιήθηκαν και η ίδια η αγορά άνοιξε για την ιδιωτική πρωτοβουλία. Η βιομηχανία, αν και επηρεάσθηκε από τις οικονομικές αλλαγές, παραμένει σημαντικός κλάδος που αντιπροσωπεύει περί το 70% του προϊόντος της Κραϊόβα.

Περισσότερες πληροφορίες Ετος, Πληθυσμός ...

Ετος	Πληθυσμός	%±
Ιστορικός Πληθυσμός της Κραϊόβα
1900	45,438^[1]	—
Απογραφή 1912	51,404^[2]	13.1%
Απογραφή 1930	63,215	22.9%
Απογραφή 1948	84,574	33.7%
Απογραφή 1956	96,897	14.5%
Απογραφή 1966	148,711	53.4%
Απογραφή 1977	221,261	48.7%
Απογραφή 1992	303,959	37.3%
Απογραφή 2002	302,601	−0.4%
Απογραφή 2011	269,506	−10.9%

Κλείσιμο

Το 2011 269.506 κάτοικοι ζούσαν μέσα στα όρια της πόλης, λιγότεροι 2002, κάνοντάς τη την έκτη πολυπληθέστερη πόλη στη Ρουμανία. Εθνική σύνθεση:

Ρουμάνοι: 241,176 (89.5%)
Ρομά: 5,291 (2.0%)
Άλλοι: 808 (0.3%)
Στοιχεία μη διαθέσιμα: 22,231 (8.2%)

Το κλίμα στην Κραϊόβα είναι ηπειρωτικό με ψυχρούς χειμώνες και θερμά καλοκαίρια. Η υψηλότερη θερμοκρασία φτάνει τους 39°C και η απόλυτα ελάχιστη τους -25°C. Οι βροχοπτώσεις είναι μέτριες καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, με τις μέγιστες τους καλοκαιρινούς μήνες. Η μέση θερμοκρασία στην Κραϊόβα είναι 11°C, με ελάχιστη -1°C τον Ιανουάριο και μέγιστη 22°C τον Ιούλιο.^[3]

Περισσότερες πληροφορίες Κλιματικά δεδομένα Κραϊόβα, Μήνας ...

Κλιματικά δεδομένα Κραϊόβα
Μήνας	Ιαν	Φεβ	Μάρ	Απρ	Μάι	Ιούν	Ιούλ	Αύγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Έτος
Υψηλότερη Μέγιστη °C (°F)	16.8	20.6	25.8	31.8	34.5	37.0	40.0	37.9	37.2	30.8	23.5	18.0	40,0
Μέση Μέγιστη °C (°F)	1.5	4.2	10.0	17.3	22.9	26.2	28.5	28.2	24.5	17.7	9.6	3.5	16,2
Μέση Μηνιαία °C (°F)	−2.3	−0.1	4.7	11.1	16.6	19.8	21.9	21.3	17.4	11.1	5.0	0.1	10,6
Μέση Ελάχιστη °C (°F)	−5.6	−3.3	0.7	5.7	10.9	13.8	15.7	15.3	11.8	6.2	1.6	−2.5	5,9
Χαμηλότερη Ελάχιστη °C (°F)	−29.4	−19.8	−19.4	−2.4	1.6	4.4	9.0	6.4	−0.6	−6	−14.8	−19.8	−29,4
Υετός mm (ίντσες)	38	39	41	52	64	74	55	46	37	36	53	47	582
Χιονόπτωση cm (ίντσες)	13,7	11,7	6,6	2,5	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	2,5	7,9	10,2	55,1
Μέσες ημέρες κατακρημνίσεων (≥ 1.0 mm)	7	7	7	8	9	8	6	5	5	4	8	7	81
Μέσες μηνιαίες ώρες ηλιοφάνειας	70.9	84.5	141.3	189.1	251.4	273.1	316.2	290.2	225.3	171.1	91.8	71.9	2.176,8
Πηγή: NOAA^[4]

Κλείσιμο

Τις δύο πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα η Κραϊόβα χαρακτηριζόταν από οικονομική ανάπτυξη και πολλαπλασιασμό της απασχόλησης των κατοίκων της στους τομείς της βιοτεχνίας, του εμπορίου και των δημόσιων υπηρεσιών. Σε σύγκριση με άλλα μεγάλα αστικά κέντρα η Κραϊόβα ξεχώριζε ως εμπορικός, διοικητικός και πολιτιστικός κόμβος πρώτης τάξης.

Κατά τη Ρωσική κατοχή (1828–1834) η Κραϊόβα γνώρισε σημαντική οικονομική ανάπτυξη. Το 1832 υπήρχαν 595 καταστήματα, από τα οποία «187 από ξύλο και 398 από πέτρινους τοίχους». Η πόλη παρέμεινε το εμπορικό κέντρο της Ολτενίας, εξάγοντας στην Αυστρία και στην Τουρκία σιτηρά, δέρματα, κερί, ζωικά λίπη και υπηρεσίες. Ως συνέπεια των μόνιμα υψηλών απαιτήσεων των εξαγωγών ιδρύθηκε στην Κραϊόβα το 1846 η πρώτη Ρουμανική μετοχική εταιρεία για μεταφορά σιτηρών με πλοία μέσω του Δούναβη στη Βραΐλα.

Γύρω στα 1860 υπήρχαν στην Κραϊόβα 4.633 κτίρια, από τα οποία 3.220 κατοικίες, 26 εκκλησίες, 11 σχολεία και 60 εργοστάσια και εργαστήρια. Συνολικά η πόλη στέγαζε επίσης περίπου 90 βιομηχανικές μονάδες, από τις οποίες 12 ανεμόμυλοι, 3 ζυθοποιίες, 2 εργοστάσια φυσικού αερίου και πετρελαίου, 4 βυρσοδεψεία και 2 τυπογραφεία. Στατιστικές δείχνουν ότι 57,7 % του συνολικού αριθμού των χειροτεχνών της Επαρχίας Ντολζ ζούσαν στην Κραϊόβα (1.088 μάστορες, 687 τεχνίτες και 485 μαθητευόμενοι). Προς το τέλος του 19ου αιώνα η Κραϊόβα ήταν μια πόλη, που διέθετε μικρά εργοστάσια και βιοτεχνίες χημικών προϊόντων, γεωργικών μηχανών, γραφικών τεχνών, βυρσοδεψεία, υφασμάτων, δομικών υλικών κ.α. Στις 26 Οκτωβρίου 1896 τέθηκε σε λειτουργία ο σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της Κραϊόβα (με εξοπλισμό της AEG, ισχύος 310 Ίππων, που ηλεκτροδοτούσε 365 φωτιστικά σε 39 δρόμους, σχηματίζοντας δίκτυο μήκους 30 χλμ.). Η Κραϊόβα ήταν η πρώτη πόλη της χώρας που ηλεκτροδοτήθηκε από μηχανές εσωτερικής καύσης.

Το 1900 η Κραϊόβα είχε το 43.1% των βιομηχανικών μονάδων της Ολτενίας, που ήταν 924 βιομηχανικές επιχειρήσεις (μεταξύ αυτών 20 μεγάλες, που απασχολούσαν 1.078 εργαζόμενους). Ο αριθμός των μεγάλων βιομηχανικών μονάδων αυξήθηκε στις 50 το 1925. Στις αρχές του 20ού αιώνα αναπτύχθηκαν επίσης οι τραπεζικές εργασίες (οπότε λειτουργούσαν 6 τράπεζες και 2 ανταλλακτήρια συναλλάγματος).

Την περίοδο του μεσοπολέμου η Κραϊόβα, ως κέντρο μιας αγροτικής περιφέρειας, γνώρισε ελάχιστη περαιτέρω εκβιομηχάνιση και ο αριθμός των εργαζομένων στη βιομηχανία παρέμεινε σχετικά μικρός. Το 1939 η Κραϊόβα είχε επτά βιομηχανικές μονάδες άνω των 100 εργαζομένων. Οι επιχειρήσεις ειδών ένδυσης "Oltenia" και "Scrisul Românesc" («Ρουμανική Γραφή»), η μακαρονοποιία "Concordia", η αρτοποιία και μακαρονοποιία "Barbu Druga", "Semanatoarea", το ηλεκτρικό εργοστάσιο και η αρτοποιία "Traiul". Ο μοναδικός βιομηχανικός κλάδος που είχε συγκρίσιμες βιομηχανικές μονάδες με παρόμοιες μονάδες άλλων κέντρων της χώρας ήταν εκείνος των γραφικών τεχνών τα οποία ήταν πασίγνωστα σε όλη τη χώρα και στο εξωτερικό.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, υπό το Κομμουνιστικό καθεστώς, η πόλη έγινε διακεκριμένο κέντρο αυτοκινητοβιομηχανίας και παραγωγής ενέργειας, καθώς και αεροδιαστημικής, χημικής βιομηχανίας, βιομηχανίας τροφίμων, κατασκευών, ηλεκτρικών μηχανών και μεταλλουργίας.

Αφότου η Ρουμανική Επανάσταση του 1989 έφερε την αποκατάσταση της ελεύθερης αγοράς και την αποκέντρωση της συνολικής διαχείρισης, αρκετές βιομηχανίες ιδιωτικοποιήθηκαν και η ίδια η αγορά άνοιξε για την ιδιωτική πρωτοβουλία. Η βιομηχανία, αν και επηρεάσθηκε από τις οικονομικές αλλαγές, παραμένει σημαντικός κλάδος που αντιπροσωπεύει περί το 70% του προϊόντος της Κραϊόβα.

Την περίοδο του μεσοπολέμου η Κραϊόβα, ευρισκόμενη σε μια περιοχή κατ 'εξοχήν γεωργική, έκανε πολύ μικρά βήματα προς την εκβιομηχάνιση, σε σύγκριση με άλλες αστικές περιοχές της χώρας, και ο αριθμός των εργαζομένων στη βιομηχανία παρέμεινε σχετικά μικρός. Το 1939 η Κραϊόβα είχε επτά βιομηχανικές μονάδες άνω των 100 εργαζομένων. Τις επιχειρήσεις ειδών ένδυσης "Oltenia" και "Scrisul Românesc" («Ρουμανική Γραφή»), τη μακαρονοποιία "Concordia", την αρτοποιία και μακαρονοποιία "Barbu Druga", "Semanatoarea", το ηλεκτρικό εργοστάσιο και την αρτοποιία "Traiul". Ο μόνος βιομηχανικός κλάδος που είχε βιομηχανικές μονάδες συγκρίσιμες με παρόμοιες άλλων κέντρων της χώρας ήταν οι γραφικές τέχνες. Τα δύο τυπογραφεία "Ramuri" και "Scrisul romanesc" ήταν πασίγνωστα σε όλη τη χώρα και στο εξωτερικό.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 η πόλη έγινε ισχυρό βιομηχανικό κέντρο, αναπτύσσοντας τους κλάδους των μηχανών και κατασκευής εργαλείων, των αεροπλάνων, της χημικής βιομηχανίας, της βιομηχανίας τροφίμων, της ελαφράς βιομηχανίας, των δομικών υλικών, της ηλεκτροτεχνίας, της εξόρυξης και της παραγωγής ενέργειας. Η Ρουμανική Επανάσταση του 1989 οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές στην οικονομία, υλοποιώντας μια ελεύθερη αγορά και την αποκέντρωση της διαχείρισης όλων των εθνικών οικονομικών τομέων. Αποκαταστάθηκε η αξία της έννοιας της ιδιοκτησίας με την απελευθέρωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και την ιδιωτικοποίηση των αγαθών που ανήκαν αποκλειστικά στο κράτος. Στη βιομηχανία σημειώθηκε μια πτώση της συνολικής παραγωγικής ικανότητας, από το γεγονός ότι ήταν αδύνατο να προβλεφθεί η κατεύθυνση των επιπτώσεων της αλλαγής και το μέγεθος των διαταραχών που ακολούθησαν την τροποποίηση του κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Παρόλα αυτά, η βιομηχανία συνεχίζει να εκπροσωπεί τον κλάδο δραστηριότητας με τη μεγαλύτερη επιρροή στην οικονομία της πόλης (70%).

Κατά τη μετεπαναστατική περίοδο άρχισαν να επεκτείνονται οι τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες, οι τράπεζες, οι ασφάλειες και η παροχή διαχειριστικών συμβουλών (CDIMM, Ρουμανοαμερικανικό Κέντρο). Ο αριθμός των κοινοπραξιών και η αξία των επενδεδυμένων κεφαλαίων σε επίπεδο επαρχίας έχουν αυξηθεί σημαντικά - η Επαρχία Ντολζ είναι πρώτη ως προς αυτά. Το εργοστάσιο Automobile Craiova, πρώην ιδιοκτησίας της Daewoo και επανεθνικοποιηθέν μετά τη χρεωκοπία της Daewoo, πουλήθηκε το Σεπτέμβριο του 2007 στη Ford, που αναμένεται να γίνει ο δεύτερος μεγαλύτερος πωλητής στη Ρουμανία μετά τη Dacia.

Από τον ενεργό πληθυσμό της πόλης (περίπου 110.000 άτομα) 38% απασχολούνται στη βιομηχανία, 15% στο εμπόριο και τις υπηρεσίες επισκευής, 10% στον τομέα των μεταφορών και της αποθήκευσης, 8% στην εκπαίδευση και 5,7% στον ιατρικό τομέα.

Εκκλησία Παναγία Ντούντου - χτίστηκε μεταξύ 1750 και 1756, ανακαινίστηκε το 1844, αφού καταστράφηκε από σεισμό το 1831. Οι τοιχογραφίες ολοκληρώθηκαν από το Γκεόργκε Ταταρέσκου.
Καθεδρικός Αγίου Δημητρίου - χτίστηκε μεταξύ 1889 και 1933 στη θέση παλιότερης εκκλησίας του 1490.
Εκκλησία του Μοναστηριού Κόσουνα - το παλιότερο σωζόμενο κτίριο στην Κραϊόβα, χρονολογούμενο από το 1483.
Οικία Μπανιέι - το παλιότερο μη θρησκευτικό κτίριο που υπάρχει στην Κραϊόβα, χρονολογούμενο από το 1699. Σήμερα στεγάζει το Μουσείο Εθνογραφίας και Λαϊκής Τέχνης.
Μουσείο Τέχνης της Κραϊόβα - το κτίριο που στεγάζει το μουσείο χτίστηκε το 1896, σύμφωνα με τα σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα Πολ Γκοτρό. Το κύριο τμήμα του είναι η πινακοθήκη του, αφιερωμένη στον Κονσταντίν Μπρανκούζι, όπου εκτίθενται έξι από τα πρώτα γλυπτά του (μαζί με παραλλαγές των γνωστότερων έργων του): Το Φιλί (1907), Βιτέλλιος(1898), Γυναικείο Κορμί (1909), Ματαιοδοξία (1905), Κεφάλι Αγοριού (1906), Μις Πόγκανυ (1902). Διαθέτει επίσης ποικιλία πινάκων κορυφαίων Ρουμάνων ζωγράφων όπως οι: Τεοντόρ Αμάν, Νικολάε Γκριγκορέσκου, Βασίλε Ποπέσκου, Στέφαν Λουτσιάν και Τεοντόρ Παλάντι.
Μουσείο Ολτενίας - ιδρύθηκε το 1915 και χωρίζεται σε τρία τμήματα: εθνογραφίας, ιστορίας και φυσικών επιστημών. Οι συλλογές βασίζονται σε δωρεές που έγιναν το 1908.
Πάρκο Νικολάε Ρομανέσκου (πρώην Πάρκο Μπιμπέσκου) - το μεγαλύτερο και πιο πασίγνωστο πάρκο στην Κραϊόβα. Με πρωτοβουλία του Νικολάε Π. Ρομανέσκου, δημάρχου της Κραϊόβα, το πάρκο σχεδιάστηκε από το Γάλλο αρχιτέκτονα Εμίλ Ραντόν. Τα σχέδια για το πάρκο απέσπασαν το χρυσό μετάλλιο στην Παγκόσμια Έκθεση του 1900 στο Παρίσι και οι εργασίες άρχισαν το 1901 και ολοκληρώθηκαν το 1903.
Βοτανικός Κήπος - Ο κήπος σχεδιάστηκε από το βοτανολόγο Αλεξάντρου Μπούια και εγκαινιάστηκε το 1952. Ο κύριος σκοπός του κήπου ήταν να διευκολύνει τις δραστηριότητες των φοιτητών και την έρευνα του ακαδημαϊκού προσωπικού των Σχολών Γεωργίας και Δενδροκομίας του Πανεπιστημίου της Κραϊόβα. Ο Βοτανικός Κήπος είναι οργανωμένος σε έξι τομείς: συστηματική φυτών, περιοχές χλωρίδας του πλανήτη, καλλιεργούμενα φυτά, σπορεία, φυτογεωγραφία της περιοχής της Ολτενίας και ένα θερμοκήπιο.
Λιβάδι Ζίου

Η Κραϊόβα είναι μεγάλο σιδηροδρομικό κέντρο και συνδέεται με όλες τις άλλες μεγάλες Ρουμανικές πόλεις, καθώς και με μακρινούς προορισμούς μέσω του εθνικού δικτύου Căile Ferate Române. Η πόλη εξυπηρετείται από το ομώνυμο αεροδρόμιο, που εκσυγχρονίστηκε πρόσφατα.

Το πρώτο σχολείο στην Κραϊόβα ιδρύθηκε το 1759 από τον Κονσταντίν Ομποντεάνου. Την άνοιξη του 1826 το σχολείο του Ομποντεάνου ονομάστηκε Școala Naţională de Limba Română, που σημαίνει Εθνική σχολή Ρουμανικής Γλώσσας. Αυτό ήταν το δεύτερο Ρουμανικό γυμνάσιο μετά από το Άγιος Σάββας στο Βουκουρέστι (ιδρύθηκε το 1818). Σήμερα υπάρχουν δύο πανεπιστήμια, το Πανεπιστήμιο της Κραϊόβα και το Πανεπιστήμιο Ιατρικής και Φαρμακευτικής.

Οι πρώτες ποδοσφαιρικές ομάδες στην Κραϊόβα εμφανίστηκαν το 1921, Craiovan Craiova και Rovine Griviţa Craiova. Συγχωνεύθηκαν το 1940, σχηματίζοντας την ΦΚ Ουνιβερσιτάτεα Κραϊόβα, που ήταν η πρώτη Ρουμανική ποδοσφαιρική ομάδα, που έφτασε στα ημιτελικά μιας Ευρωπαϊκής διοργάνωσης, του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ του 1982-1983.

Κονσταντίν Αγγελέσκου (1870-1948), πρωθυπουργός 5 ημερών (30/12/1933-3/1/1934)
Κονσταντίν Αργκετοϊάνου (1871-1955), πρωθυπουργός (Σεπ.-Νοέμ. 1939)
Κορνέλιου Μπάμπα (1906-1997), ζωγράφος
Γκεόργκε Μπιμπέσκου (1804-1873), Ηγεμόνας της Βλαχίας (1843-1848)
Λόλα Μπομπέσκο (1921-2003), βιολονίστρια
Αντριά Τσιοροϊάνου (1967-), ιστορικός και υπουργός εξωτερικών (2007-2008)
Κονσταντίν Κοάντα (1857-1932), στρατιωτικός και πρωθυπουργός (Οκτ.-Νοέμ. 1918)
Γκεόργκε Κονσταντινέσκου (1881-1965), εφευρέτης
Ντιάν Ντόντοε (1982-), μοντέλο
Ντνίτριε Γκερότα (1867-1939), ανατόμος και γιατρός
Αντριάνα Ιλιέσκου (1938-), συγγραφέας
Τίτος Μαγιορέσκου (1840-1917), πρωθυπουργός (1913-1914)
Τζην Νεγκουλέσκο (1900-1993), σκηνοθέτης κινηματογράφου
Κονσταντίν Σανατέσκου (1885-1947), στρατιωτικός και πρωθυπουργός (Αύγ.-Δεκ. 1944)
Φραγκίσκ Σιράτο (1877-1953), ζωγράφος
Μπάρμπου Ντιμίτιριε Στίρμπεη (1799-1869), Ηγεμόνας της Βλαχίας (1848-1853 και 1854-1856)
Νικολάε Τιτουλέσκου (1882-1941), υπουργός εξωτερικών (1927-1928), Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης της Κοινωνίας των Εθνών (1930-1932)
Νικολάε Βασιλέσκου-Κάρπεν (1870-1964), μηχανικός
Βαρουγιάν Βοσγκανιάν (1958-), πολιτικός

Κουόπιο, Φινλανδία Ναντέρ, Γαλλία Λυών, Γαλλία	Μουντινλούπα, Φιλιππίνες Σιγιάν, Κίνα Σκόπια, Β.Μακεδονία	Βράτσα, Βουλγαρία Ουψάλα, Σουηδία