Ιάκωβος Ερρίκος βαν'τ Χοφ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ιάκωβος Ερρίκος βαν'τ Χοφ (Ολλανδικά:Jacobus Henricus van 't Hoff, Jr., 30 Αυγούστου 1852 – 1 Μαρτίου 1911) ήταν Ολλανδός χημικός, που τιμήθηκε με το πρώτο χρονικά Βραβείο Νόμπελ Χημείας. Ασχολήθηκε κυρίως με την οργανική χημεία και τη φυσικοχημεία, ενώ είναι γνωστός για τις ανακαλύψεις του στην κινητική των αντιδράσεων, τη χημική ισορροπία, την ωσμωτική πίεση και τη στερεοχημεία. Οι έρευνές του σε αυτά τα αντικείμενα βοήθησαν καθοριστικά, και δικαίως θεωρείται, ως ένας εκ των θεμελιωτών της Φυσικοχημείας.[7][8][9]
Γρήγορες Πληροφορίες Ιάκωβος Ερρίκος βαν'τ Χοφ, Όνομα στη μητρική γλώσσα ...
Ιάκωβος Ερρίκος βαν'τ Χοφ | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | federico (Ολλανδικά) |
Γέννηση | 30 Αυγούστου 1852[1][2][3] Ρότερνταμ[4][5][6] |
Θάνατος | 1 Μαρτίου 1911[1][2][3] Βερολίνο[6] |
Αιτία θανάτου | φυματίωση |
Υπηκοότητα | Βασίλειο των Κάτω Χωρών |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Λέιντεν, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ντελφτ, Πανεπιστήμιο της Βόννης, Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και Πανεπιστήμιο του Παρισιού |
Σύζυγος | Johanna Francina Mees |
Βραβεύσεις | Τάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες, βραβείο Νόμπελ Χημείας (1901), Μετάλλιο Χέλμχολτς (1910), μετάλλιο Ντέιβι (1893), Βαυαρικό Μαξιμιλιανό Τάγμα για τις Επιστήμες και Τέχνες (1901), αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (25 Νοεμβρίου 1897) και Pour le Mérite |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ερευνητικός τομέας | φυσικοχημεία και οργανική χημεία |
Ιδιότητα | χημικός, καθηγητής πανεπιστημίου, φυσικός, μηχανικός, γεωλόγος, διδάσκων πανεπιστημίου και stereochemist |
Διδακτορικός καθηγητής | Eduard Mulder |
Ακαδημαϊκός τίτλος | διδάκτορας επιστημών |
Φοιτητές του | Ernst Cohen |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κλείσιμο