Ζιν
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Ζιν (αγγλικά: zine /ziːn/ ZEEN, συντομογραφία για το περιοδικό ή το φανζίν) είναι μια μικρής κυκλοφορίας αυτοέκδοση κειμένων και εικόνων, που συνήθως αναπαράγονται απο ενα φωτοτυπικό μηχάνημα. Τα Ζιν είναι προϊόν είτε ενός μεμονωμένου ατόμου είτε μιας πολύ μικρής ομάδας και φωτοτυπούνται ευρέως σε φυσικές εκτυπώσεις για κυκλοφορία. Ένα φανζίν (συνδυασμός της λέξης fan και το magazine) είναι μια μη επαγγελματική και μη επίσημη δημοσίευση που παράγεται από λάτρεις ενός συγκεκριμένου πολιτιστικού φαινομένου (όπως ένα λογοτεχνικό ή μουσικό είδος) για την ευχαρίστηση άλλων που μοιράζονται το ενδιαφέρον τους. Ο όρος επινοήθηκε σε ένα φανζίν επιστημονικής φαντασίας τον Οκτώβριο του 1940 από τον Ρας Σωβενέτ και διαδόθηκε στο fandom της επιστημονικής φαντασίας, μπαίνοντας στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης το 1949.
Καθορισμένο σε κυκλοφορία 1.000 ή λιγότερων αντιτύπων, στην πράξη παράγονται πολλά περιοδικά σε εκδόσεις λιγότερες από 100. Μεταξύ των διαφόρων προθέσεων για δημιουργία και δημοσίευση είναι η ανάπτυξη της ταυτότητας κάποιου, η κοινή χρήση μιας εξειδικευμένης δεξιότητας ή τέχνης ή η ανάπτυξη μιας ιστορίας, σε αντίθεση με την αναζήτηση κέρδους. Τα Ζιν έχουν χρησιμεύσει ως σημαντικό μέσο επικοινωνίας σε διάφορες υποκουλτούρες και συχνά αντλούν έμπνευση από μια φιλοσοφία "κάντο μόνος σου" που αγνοεί τις παραδοσιακές συμβάσεις του επαγγελματικού σχεδιασμού και των εκδοτικών οίκων, προτείνοντας μια εναλλακτική, σίγουρη και συνειδητοποιημένη συνεισφορά.[1] Τα χειρόγραφα ζιν, ή carbon ζιν, κατασκευάζονται μεμονωμένα, δίνοντας έμφαση στην προσωπική σύνδεση μεταξύ δημιουργού και αναγνώστη,[1] μετατρέποντας τις φανταστικές κοινότητες σε ενσωματωμένες.[2] Ιστορικά, τα ζιν παρείχαν κοινότητα για κοινωνικά απομονωμένα άτομα ή ομάδες μέσω της ικανότητας έκφρασης και επιδίωξης κοινών ιδεών και θεμάτων. Για το λόγο αυτό, τα ζιν έχουν πολιτιστική και ακαδημαϊκή αξία ως απτά ίχνη περιθωριακών κοινοτήτων, πολλές από τις οποίες κατά τα άλλα είναι ελάχιστα τεκμηριωμένες. Τα ζιν παρουσιάζουν ομάδες που έχουν απορριφθεί με την ευκαιρία να εκφράσουν τη γνώμη τους, τόσο με άλλα μέλη των κοινοτήτων τους όσο και με ένα μεγαλύτερο κοινό. Αυτό έχει αντικατοπτριστεί στη δημιουργία αρχείων ζιν και σχετικού προγραμματισμού σε βασικά ιδρύματα όπως το μουσείο Tate και η Βρετανική Βιβλιοθήκη.[3]
Ειναι γραμμενα σε μια ποικιλία μορφών, από κείμενο που έχει δημοσιευτεί στην επιφάνεια εργασίας έως κόμικ, κολάζ και ιστορίες, τα καζίνο καλύπτουν μεγάλα θέματα όπως φαντασία, πολιτική, ποίηση, τέχνη και σχέδιο, εφήμερα, προσωπικά περιοδικά, κοινωνική θεωρία, διασταυρούμενος φεμινισμός, εμμονή με ένα θέμα ή σεξουαλικό περιεχόμενο αρκετά έξω από το mainstream ώστε να είναι απαγορευτικό για συμπερίληψη σε πιο παραδοσιακά μέσα. (Ένα παράδειγμα του τελευταίου είναι το Straight to Hell του Boyd McDonald, το οποίο έφτασε σε κυκλοφορία 20.000.[4]) Αν και υπάρχουν μερικές εποχές που συνδέονται με τη δημιουργία ζιν, αυτή η αφήγηση «κύματος» προτείνει μια περιορισμένη άποψη του τεράστιου φάσματος θεμάτων, στυλ και περιβαλλόντων που καταλαμβάνουν τα ζιν.