![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/55/Relief_from_the_grave_enclosure_of_Lysimachides._Ca._320_B.C.jpg/640px-Relief_from_the_grave_enclosure_of_Lysimachides._Ca._320_B.C.jpg&w=640&q=50)
Ελληνικές χθόνιες θεότητες
From Wikipedia, the free encyclopedia
Με το όνομα χθόνιοι θεοί ή χθόνιες θεότητες ή υποχθόνιες θεότητες χαρακτήριζαν οι αρχαίοι Έλληνες τις διάφορες θεότητες της ελληνικής μυθολογίας που είχαν σχέση με τον κάτω κόσμο ή τη Χθόνα, δηλαδή τη Γη, εξ ου και υποχθόνιοι. Σήμερα ο ίδιος όρος χρησιμοποιείται στα ελληνικά και για τον χαρακτηρισμό παρόμοιων θεοτήτων, του κάτω κόσμου, και από μυθολογίες άλλων πολιτισμών.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/55/Relief_from_the_grave_enclosure_of_Lysimachides._Ca._320_B.C.jpg/640px-Relief_from_the_grave_enclosure_of_Lysimachides._Ca._320_B.C.jpg)
Στη κατηγορία αυτή περιλαμβάνονταν ο Άδης με κυρίαρχη θέση, ο Πλούτων, η Δήμητρα, η Περσεφόνη, η Εκάτη, ο Χθόνιος Ερμής, ο Χάρων, ο Θάνατος, ο Ηρακλής Παγκράτης,[1] η Βενδίδα[2] κ.λπ.[3]
Στους χθόνιους θεούς, οι αρχαίοι Έλληνες, προσέφεραν σπονδές και γίνονταν διάφορες επικλήσεις και προσευχές προκειμένου να φανούν ευμενείς στους νεκρούς, ιδιαίτερα σ΄ εκείνους που είχαν πεθάνει νέοι ή και άδικα, αλλά και για τους "εν ζωή". Συνέχεια εκείνων των επικλήσεων είναι οι αντίστοιχες των σημερινών επικλήσεων στις νεκρώσιμες ακολουθίες, που τηρούν οι χριστιανοί.[3]
Σημειώνεται ότι με το όνομα Χθων, οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την επιφάνεια της Γης, τα βάθη της Γης (υποχθόνια), αλλά σε χρήση αποδίδονταν και ως έτερο όνομα (επίκλησης) της Γαίας.[3][4]