οικογένεια δικοτυλήδονων φυτών From Wikipedia, the free encyclopedia
Τα ελαιαγνοειδή (λατινική και επιστημονική ονομασία Elaeagnaceae) είναι οικογένεια δικοτυλήδονων φυτών, που ονομάσθηκε έτσι από την ονομασία του γένους ελαίαγνος και περιλαμβάνει το ιπποφαές. Τα ελαιαγνοειδή είναι μικρά δέντρα και θάμνοι, που συναντώνται στην εύκρατη ζώνη του Βόρειου Ημισφαιρίου, εκτεινόμενα και σε μέρη της τροπικής Ασίας και της Αυστραλίας. Η οικογένεια περιλαμβάνει περίπου 60 είδη, που κατανέμονται στα εξής τρία γένη[2]:
Ελαιαγνοειδή | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Το είδος Ιπποφαές το ραμνοειδές | ||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||
| ||||||||||||
Συνώνυμα[1] | ||||||||||||
|
Τα περισσότερα είδη είναι αγκαθωτά φυτά, με απλά φύλλα, που συχνά είναι επενδεδυμένα με μικροσκοπικές φολίδες ή χνούδι. Τα περισσότερα είδη είναι ξηρόφυτα, δηλαδή ευδοκιμούν σε ξηρές συνθήκες, ενώ αρκετά είναι αλόφυτα, ικανά να αναπτύσσονται σε υψηλά επίπεδα εδαφικού αλατιού.
Τα ελαιαγνοειδή φιλοξενούν συχνά στις ρίζες τους αζωτοδεσμευτικούς ακτινομύκητες του γένους Frankia, μια ιδιότητα που τα καθιστά ωφέλιμα για την ανάκτηση εδαφών προς καλλιέργεια.[3] Για τον ίδιο λόγο ωστόσο (και επειδή παράγουν πολλούς σπόρους) θεωρούνται συχνά ζιζάνια.
Οι βλαστοί και τα φύλλα τους καλύπτονται με ασημόφαια ή χρυσίζοντα τριχίδια. Τα σεφερδία και ιπποφαές είναι δίοικα φυτά, δηλαδή υπάρχουν ξεχωριστά αρσενικά και θηλυκά φυτά. Τα άνθη τους δεν έχουν πέταλα, με το περιάνθιο να έχει από δύο έως οκτώ συγχωνευμένα σέπαλα. Στο αρσενικό άνθος υπάρχουν από 4 έως 8 στήμονες, με ελεύθερα νημάτια. Η ωοθήκη είναι σε ανώτερη θέση.
Παλαιοβοτανικές μελέτες περιγράφουν απολιθωμένη γύρη προγόνων της οικογένειας, που ανακαλύφθηκαν στην Κίνα και χρονολογούνται στην ύστερη Κρητιδική περίοδο (Σαντώνιο), ενώ παρόμοιοι κόκκοι γύρης ήταν πολύ διαδεδομένοι κατά την Παλαιόκαινο εποχή.[4] Υπάρχουν επίσης ενδείξεις γύρης του γένους Elaeagnus από την ανώτερη Ηώκαινο εποχή του Κολοράντο.[5] Από την άλλη, καταγράφηκε ένα απολιθωμένο άνθος του εξαφανισμένου (†) είδους Elaeagnus orchidioides από την Πλειόκαινο εποχή στο χωριό Βίλερσχάουζεν της Κάτω Σαξονίας (Γερμανία). Υπάρχουν δύο υπολείμματα απολιθωμένου ξυλώματος με λεπτομερή τεκμηρίωση ανατομικών χαρακτηριστικών: Του είδους †Elaeagnus semiannulipora από την πρώιμη Μειόκαινο εποχή στον Νομό Γιαμαγκάτα της Ιαπωνίας και του είδους †Eleagnaceoxylon shepherdioides, που θεωρείται παρόμοιο με το Shepherdia, από την Πλειόκαινο εποχή στον Σχηματισμό Beaufort, στα βορειοδυτικά της Νήσου Μπανκς του Καναδά. Τέσσερα απολιθωμένα φύλλα έχουν περιγραφεί που έχουν διαγνωστικά χαρακτηριστικά του γένους Elaeagnus από την ύστερη Μειόκαινο εποχή του ανατολικού Θιβέτ, και ανακαλύφθηκαν σε θέση με σημερινό υψόμετρο 3.910 μέτρα. Το σημερινό γένος Elaeagnus έχει τη μεγαλύτερη ποικιλομορφία του (54 είδη) και ενδημισμό του (36 είδη) στην ίδια περιοχή. Η διαφοροποίηση τόσων ειδών του Elaeagnus στο Οροπέδιο του Θιβέτ και γειτονικές εκτάσεις ίσως οφείλεται στη συνεχή ανύψωση όλης αυτής της περιοχής τουλάχιστον από την ύστερη Μειόκαινο εποχή, γεγονός που προκάλεσε μια πολυσύνθετη τοπογραφία και κλίμα με υψηλή εποχικότητα των βροχοπτώσεων.[6]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.