Αργεντινός-Γάλλος ποδοσφαιριστής και προπονητής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ελένιο Ερέρα Γκαβιλάν (ισπανικά: Helenio Herrera Gavilán, ισπανική προφορά: eˈlenjo eˈreɾa ɣaβiˈlan, 10 Απριλίου 1910 – 9 Νοεμβρίου 1997) ήταν Γάλλος και Αργεντινός ποδοσφαιριστής και προπονητής. Υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχημένος ως προπονητής, περισσότερο γνωστός για την επιτυχία του με την ιταλική ομάδα Ίντερ τη δεκαετία του 1960. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους προπονητές όλων των εποχών.[1]
Ως προπονητής της Ίντερ το 1973–74 | |||
Προσωπικές πληροφορίες | |||
---|---|---|---|
Ημερ. γέννησης | 10 Απριλίου 1910 | ||
Τόπος γέννησης | Μπουένος Άιρες, Αργεντινή | ||
Ημερ. θανάτου | 9 Νοεμβρίου 1997 (87 ετών) | ||
Τόπος θανάτου | Βενετία, Ιταλία | ||
Θέση | Αμυντικός | ||
Επαγγελματική καριέρα* | |||
Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
1931–1932 | Ράσινγκ Καζαμπλάνκα | ||
1932–1933 | CASG Paris | ||
1933–1935 | Σταντ Φρανσαί | ||
1935–1937 | ΟΦΚ Σαρλβίλ | ||
1937–1939 | Εξελσιόρ Ρουμπαί | ||
1940–1942 | Ρεντ Σταρ ΦΚ | ||
1942–1943 | Σταντ Φρανσαί | ||
1943–1944 | ΕΦ Παρί Καπιτάλ | ||
1944–1945 | Πιτό | ||
Προπονητική καριέρα | |||
Περίοδος | Ομάδα | ||
1944–1945 | Πιτό | ||
1945–1948 | Σταντ Φρανσαί | ||
1948–1949 | Ρεάλ Βαγιαδολίδ | ||
1949–1952 | Ατλέτικο Μαδρίτης | ||
1952 | ΚΝ Μάλαγα | ||
1953 | Ντεπορτίβο Λα Κορούνια | ||
1953–1957 | Σεβίλλη ΦΚ | ||
1957–1958 | ΚΦ Ος Μπελενένσες | ||
1958–1960 | Μπαρτσελόνα | ||
1959–1960 | Ισπανία | ||
1960–1968 | Ίντερ | ||
1966–1967 | Ιταλία | ||
1968–1970 | Ρόμα | ||
1973–1974 | Ίντερ | ||
1978–1979 | ΑΣ Ρίμινι 1912 | ||
1981–1983 | Μπαρτσελόνα | ||
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
Κατά τη διάρκεια της προπονητικής του σταδιοδρομίας, κατέκτησε τέσσερις τίτλους πρωταθλήματος στην Ισπανία (με την Ατλέτικο Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα) και τρεις τίτλους πρωταθλήματος στην Ιταλία με την Ίντερ. Οδήγησε επίσης την Ίντερ στην ευρωπαϊκή δόξα, κατακτώντας δύο συνεχόμενα Ευρωπαϊκά Κύπελλα Πρωταθλητριών και δύο Διηπειρωτικά Κύπελλα, μεταξύ πολλών άλλων διακρίσεων.[2][3]
Ο Ερέρα ήταν ο πρώτος προπονητής που συγκέντρωσε εύσημα για τις επιδόσεις των ομάδων του, στη διαδικασία που έγινε αστέρας στον κόσμο του ποδοσφαίρου.[4][5] Μέχρι εκείνη την εποχή, οι προπονητές ήταν πιο περιθωριακές φιγούρες σε μια ομάδα. Όλες οι ομάδες στην Ευρώπη ήταν γνωστές για τους μεμονωμένους παίκτες τους που πρωταγωνιστούσαν στην κατάκτηση τίτλων, όπως η «Ρεάλ Μαδρίτης του Ντι Στέφανο», ενώ η Ίντερ κατά τη δεκαετία του 1960 εξακολουθεί να αναφέρεται ως «η Ίντερ του Ερέρα».[4]
Από πολλούς θεωρείται ως ο πρώτος σύγχρονος προπονητής του αθλήματος εφαρμόζωντας συγκεκριμένες τακτικές και μεθόδους: πιστώνεται με την εφαρμογή του κατενάτσιο, αν και δεν ήταν αυτός που το εφηύρε, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η επιτυχία του οποίου από την Ίντερ επηρέασε την εξέλιξη του ποδοσφαίρου μεταγενέστερα.[6][7][8] Οι προετοιμασία των ομάδων με συστηματικό τρόπο σε συνθήκες γενικότερης απομόνωσης και αυστηρής πειθαρχίας αποτελούν στοιχεία της κληρονομιάς του.[4]
Ατλέτικο Μαδρίτης
Μπαρτσελόνα
Ίντερ Μιλάνου
Ρόμα
Ατομικές διακρίσεις
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.