Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2019
64η διοργάνωση του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2019 ήταν η 64η έκδοση του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Έλαβε χώρα στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ μετά από τη νίκη της χώρας στο διαγωνισμό του 2018 το τραγούδι "Toy" της Νέτα. Αυτή ήταν η τρίτη φορά που ο διαγωνισμός διεξήχθη στο Ισραήλ μετά το 1979 και το 1999. Υπό την διοργάνωση της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (EBU) και του οικοδεσπότη ραδιοτηλεοπτικού φορέα Δημόσιος Ραδιοτηλεοπτικός Φορέας του Ισραήλ (IPBC/Kan), ο διαγωνισμός διεξήχθη στο Expo Tel Aviv και αποτελούνταν από δύο ημιτελικούς στις 14 και 16 Μαΐου 2019 και τον τελικό στις 18 Μαΐου 2019.[2] Τα τρία ζωντανά σόου παρουσιάστηκαν από τους Ερέζ Ταλ, Μπαρ Ρεφαέλι, Άσσι Αζάρ και Λούσι Αγιούμπ.
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2019 | |
---|---|
Dare to Dream | |
Ημερομηνίες | |
1ος Ημιτελικός | 14 Μαΐου 2019 |
2ος Ημιτελικός | 16 Μαΐου 2019 |
Τελικός | 18 Μαΐου 2019 |
Διοργάνωση | |
Χώρος διεξαγωγής | Expo Tel Aviv (Περίπτερο 2) Τελ Αβίβ, Ισραήλ |
Παρουσιαστές | |
Σκηνοθέτης |
|
Εκτελεστικός επόπτης | Γιον Όλα Σαντ |
Εκτελεστικός παραγωγός | Ζίβιτ Νταβίντοβιτς[1] |
Διοργανωτής | Δημόσιος Ραδιοτηλεοπτικός Φορέας του Ισραήλ (IPBC/Kan) |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Έναρξη διαγωνισμού |
|
Ενδιάμεση πράξη |
|
Συμμετέχοντες | |
Αριθμός συμμετοχών | 41 |
Πρώτη εμφάνιση | Κανένας |
Επιστρέφουν | Κανένας |
Αποχωρούν | |
Συμμετέχουσες χώρες Χώρες που δεν πέρασαν στον τελικό Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν, αλλά όχι το 2019
| |
Ψηφοφορία | |
Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απονέμει δύο σετ των 12, 10, 8-1 βαθμών στα 10 αγαπημένα της τραγούδια: ένα από την κριτική επιτροπή κι ένα από το κοινό |
Μηδέν βαθμοί | Κανένας |
Νικητής | Ολλανδία "Arcade" |
← 2018 • Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision • 2020 → |
Σαράντα μία χώρες συμμετείχαν στον διαγωνισμό με τη Βουλγαρία και την Ουκρανία να απουσιάζουν.[3] Η Βουλγαρία ανέφερε τις οικονομικές δυσκολίες ως τον λόγο της απουσίας της, ενώ η Ουκρανία, η οποία είχε αρχικά προγραμματίσει να συμμετάσχει, τελικά αποσύρθηκε ως αποτέλεσμα μιας διαμάχης γύρω από την εθνική της επιλογή.
Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε η Ολλανδία, με το τραγούδι "Arcade", που ερμήνευσε ο Ντάνκαν Λόρενς σε σύνθεση και μουσική του Λόρενς, μαζί με τους Γιόελ Χουέ, Βάουτερ Χάρντι και Βιλ Νοξ. Αυτή ήταν η πέμπτη νίκη της Ολλανδίας, μετά τις νίκες της χώρας το 1957, το 1959, το 1969 και το 1975. Η Ιταλία, η Ρωσία, η Ελβετία και η Σουηδία ολοκλήρωσαν την πρώτη πεντάδα, αν και λόγω ψηφοφοριακού λάθους, η Νορβηγία κατετάγη πέμπτη και η Σουηδία έκτη – αυτό διορθώθηκε τρεις ημέρες μετά τον διαγωνισμό. Πιο κάτω στον πίνακα, η Βόρεια Μακεδονία και ο Άγιος Μαρίνος πέτυχαν τα καλύτερα αποτελέσματα τους μέχρι σήμερα, τερματίζοντας στην 7η και 19η θέση, αντίστοιχα. Το Ισραήλ τερμάτισε 23ο στον τελικό, καθιστώντας την τέταρτη φορά που η διοργανώτρια χώρα κατατάσσεται στην τελευταία πεντάδα από το 2015.
Ήταν ο δεύτερος διαγωνισμός από την επαναφορά των επιτροπών το 2009 στον οποίον η νικήτρια χώρα δεν κέρδισε ούτε την τηλεψηφοφορία, τη οποία κέρδισε η Νορβηγία με το τραγούδι "Spirit in the Sky" των KEiiNO, αλλά ούτε την ψηφοφορία των επιτροπών, που κέρδισε η Βόρεια Μακεδονία με το τραγούδι "Proud" της Ταμάρα Τοντέβσκα.
Η EBU ανέφερε ότι ο διαγωνισμός είχε κοινό 182 εκατομμυρίων θεατών σε 40 ευρωπαϊκές αγορές, μείωση 4 εκατομμυρίων θεατών σε σχέση με την προηγούμενη έκδοση. Ωστόσο, αναφέρθηκε αύξηση δύο τοις εκατό στο εύρος ηλικιών 15-24 ετών.[4][5]
Το προβάδισμα στον διαγωνισμό αντιμετωπίστηκε με διαμάχη σε πολλαπλά μέτωπα, κυρίως σε ζητήματα που αφορούν την Ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση - αυτό οδήγησε τελικά σε διαδηλώσεις από την ερμηνεύτρια της ενδιάμεσης πράξης Μαντόνα και τους Ισλανδούς συμμετέχοντες Hatari κατά τη διάρκεια της μετάδοσης του τελικού.