Γεωγραφία της Λιθουανίας
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Λιθουανία είναι μια χώρα στην περιοχή της Βαλτικής της Ευρώπης. Είναι το πολυπληθέστερο από τα κράτη της Βαλτικής. Έχει 262 χιλιόμετρα ακτογραμμής. Η Λιθουανία γειτνιάζει με τη θάλασσα μέσω της ηπειρωτικής της ακτής και την λωρίδα της Κουρονίας στο νότο.[1] Το κύριο λιμάνι της Λιθουανίας είναι η Κλάιπεντα, η οποία βρίσκεται στο στενό στόμιο της λιμνοθάλασσας της Κουρονίας, μιας ρηχής λιμνοθάλασσας που φθάνει μέχρι την περιφέρεια Καλίνινγκραντ της Ρωσίας και χωρίζεται από την Βαλτική θάλασσα μέσω της λωρίδας της Κουρονίας. Στη λωρίδα της Κουρονίας βρίσκεται το εθνικό πάρκο Κούρσιου Νέριγια της Λιθουανίας.
Ο ποταμός Νέμαν και ορισμένοι από τους παραπόταμους του είναι πλωτοί. Το 2000, 89 πλοία εσωτερικής ναυσιπλοΐας μετέφεραν 900.000 τόνους φορτίου μέσω των ποταμών, λιγότερο από το 1% της συνολικής διακίνησης εμπορευμάτων στη Λιθουανία.
Η Λιθουανία βρίσκεται μεταξύ του 53ου και 57ου βόρειου παράλληλου και μεταξύ του 20ού και του 26ού ανατολικού μεσημβρινού. Η Λιθουανία, επειδή στην παγετωνική περίοδο ήταν καλυμμένη από πάγους, σήμερα είναι μια χώρα πεδινή, με μερικούς λόφους στα δυτικά και τα ανατολικά. Το έδαφος χαρακτηρίζεται από πολλές μικρές λίμνες και βάλτους και μια μικτή δασική ζώνη που καλύπτει πάνω από το 33% της χώρας. Η καλλιεργητική περίοδος διαρκεί 169 ημέρες στα ανατολικά και 202 ημέρες στα δυτικά, με τις περισσότερες γεωργικές εκτάσεις να αποτελούνται από αμμώδη ή αργιλοπηλώδη εδάφη. Ο ασβεστόλιθος, ο πηλός, η άμμος και το χαλίκι είναι οι κύριοι φυσικοί πόροι της Λιθουανίας, αλλά η παράκτια υφαλοκρηπίδα προσφέρει ίσως 1.600.000 κυβικά μέτρα κοιτασμάτων πετρελαίου. Τα νοτιοανατολικά έχουν μεγάλα κοιτάσματα σιδηρομεταλλεύματος και γρανίτη .