Γενοκτονία του Μπανγκλαντές (1971)

Η γενοκτονία του Μπανγκλαντές ξεκίνησε στις 26 Μαρτίου 1971 με την λεγόμενη επιχείρηση Searchlight ^[1], όταν το τότε Δυτικό Πακιστάν (σημερινό Πακιστάν) ξεκίνησε στρατιωτική επέμβαση στο ανατολικό τμήμα της χώρας (σημερινό Μπανγκλαντές), προκειμένου να καταστείλει τις εκκλήσεις των Βεγγαλέζων για αυτοδιάθεση^[2]. Κατά τη διάρκεια του εννεαμήνου πολέμου για την απελευθέρωση του Μπαγκλαντές, μέλη του πακιστανικού στρατού και συμμαχικών ισλαμιστικών πολιτοφυλακών της Τζαμάτ-ε-Ισλαμί^[3] σκότωσαν μεταξύ 300.000 και 3.000.000^[4] ανθρώπους και βίασαν μεταξύ 200.000 και 400.000 γυναίκες ^[5] σύμφωνα με πηγές του Μπανγκλαντές και της Ινδίας^[6], σε μια συστηματική επιχείρηση γενοκτονίας^{[7] [8]}. Οι επιθέσεις εναντίον των γυναικών υποστηρίχθηκαν από θρησκευτικούς ηγέτες της Τζαμάτ-ε-Ισλαμί, οι οποίοι χαρακτήρισαν τις Βεγγαλέζες γυναίκες ως γκονιμοτέρ μαλ («δημόσιο κτήμα» στην τοπική γλώσσα)^[9]. Ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης, άλλα οκτώ έως δέκα εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως Ινδουιστές, εγκατέλειψαν την χώρα και αναζήτησαν καταφύγιο στην γειτονική Ινδία. Εκτιμάται ότι έως και 30 από τα 70 εκατομμύρια^[10] πολίτες εκτοπίστηκαν εσωτερικά. Κατά την διάρκεια του πολέμου ξέσπασαν επίσης εθνοτικές συγκρούσεις μεταξύ Βεγγαλέζων και Μπιχάρι που μιλούν Ουρντού ^[11]. Οι Μπιχάρι υπέστησαν αντίποινα από όχλους και πολιτοφυλακές Βεγγαλέζων^[12] και από 1.000^[13] έως 150.000^{[14] [15]} έχασαν την ζωή τους. Άλλες πηγές τους ανεβάζουν σε 500.000^{[16] [17]}.

Υπάρχει σε εξέλιξη μια ακαδημαϊκή συζήτηση για το κατά πόσον τα γεγονότα αυτά, ιδίως οι ενέργειες εναντίον Ινδουιστών, συνιστούν γενοκτονία^{[18] [19]}.

Παραπομπές

1. Spencer 2012, σελ. 63.
2. Ganguly 2002, σελ. 60.
3. Totten, Samuel· Parsons, William S. (10 Σεπτεμβρίου 2012). Centuries of Genocide: Essays and Eyewitness Accounts. Routledge. ISBN 978-1-135-24550-4.
4. Alston, Margaret (2015). Women and Climate Change in Bangladesh. Routledge. σελ. 40. ISBN 978-1-317-68486-2.
5. «Birth of Bangladesh: When raped women and war babies paid the price of a new nation». 19 Δεκεμβρίου 2016.
6. Sisson, Richard· Rose, Leo E. (1991). War and Secession: Pakistan, India, and the Creation of Bangladesh. University of California Press. σελ. 306. ISBN 9780520076655.
7. Sharlach 2000.
8. Sajjad 2012, σελ. 225.
9. D'Costa 2011, σελ. 108.
10. «World Population Prostpects 2017». Population Division of the Department of Economic and Social Affairs of the United Nations Secretariat. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2011.
11. Saikia 2011, σελ. 3.
12. Khan, Borhan Uddin· Muhammad Mahbubur Rahman (2010). Rainer Hofmann, Ugo Caruso, επιμ. Minority Rights in South Asia. Peter Lang. σελ. 101. ISBN 978-3631609163.
13. «Chronology for Biharis in Bangladesh». The Minorities at Risk (MAR) Project. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013.
14. George Fink (25 Νοεμβρίου 2010). Stress of War, Conflict and Disaster. Academic Press. σελ. 292. ISBN 978-0-12-381382-4.
15. Encyclopedia of Violence, Peace and Conflict: Po – Z, index. 3. Academic Press. 1999. σελ. 64. ISBN 978-0-12-227010-9.
16. Gerlach, Christian (2010). Extremely Violent Societies: Mass Violence in the Twentieth-Century World. Cambridge University Press. σελ. 148. ISBN 978-1-139-49351-2.
17. Rummel, R.J. (1997). Death by Government. Transaction Publishers. σελ. 334. ISBN 978-1-56000-927-6.
18. Beachler, Donald (1 December 2007). «The politics of genocide scholarship: the case of Bangladesh». Patterns of Prejudice 41 (5): 467–492. doi:10.1080/00313220701657286. «Some scholars and other writers have denied that what took place in Bangladesh was a genocide.».
19. Bose, Sarmila (2011). «The question of genocide and the quest for justice in the 1971 war». Journal of Genocide Research 13 (4): 393–419. doi:10.1080/14623528.2011.625750.