Αναρχισμός χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο αναρχισμός χωρίς επιθετικούς προσδιορισμούς (από το ισπανικό «anarquismo sin adjetivos»), με τα λόγια του ιστορικού Τζωρτζ Ρίτσαρντ Έσενβαϊν, «αναφέρεται σε μια άθικτη μορφή αναρχισμού, δηλαδή σε ένα δόγμα χωρίς καμιά ειδική ετικέτα όπως ο κομμουνιστής, ο κολεκτιβιστής, ο ατομικιστής, και για άλλους, κατανοήθηκε απλώς ως στάση που ανέχτηκε τη συνύπαρξη διαφορετικών αναρχικών σχολών.» Στη δεκαετία του 1920 ο συνθετισμός εμφανίστηκε ως μια μορφή αναρχικών οργανώσεων βασισμένων στις αρχές του αναρχισμού-χωρίς-επιθέτων.[1]