Антиох (ав.гр. Ἀντίοχος — Хирĕç тăраканскер) — грекран пулса тухнă ят, антропоним, топоним.
- Антиох (Мессени патши) — пирĕн эрăччен VIII ĕмĕрте астулра пулнă.
- Сири патшисем[1]:
- Антиох I Сотер — Селевк ăрăвĕнчи Сири патши.
- Антиох II Теос — Селевк ăрăвĕнчи Сири патши.
- Аслӑ Антиох III (п.эрч. 242 — п. эрч. 187) — Селевк ăрăвĕнси Сири патши.
- Антиох IV Епифан — Селевк ăрăвĕнчи македонран пулса тухнă Сири патши, Антиох III Аслин ывăлĕ.
- Антиох V Евпатор — Селевк ăрăвĕнчи Сири патши, Антиох IV Епифанăн ывăлĕ.
- Антиох VI Дионис Эпифан
- Антиох VII Сидет — Селевк ăрăвĕнчи Сири патши.
- Антиох VIII Грип — Селевк ăрăвĕнчи Сири патши.
- Антиох IX Кизик
- Антиох X Евсеб Филопатор
- Антиох XI Филадельф (п.эрч. 92 вилнĕ) — Селевк ăрăвĕнчи Сири патши.
- Антиох XII Дионис
- Антиох XIII Дионис Каллиник (Антиох XIII Азири)
- Антиох Гиеракс (пирĕн эрăччен 263 — пирĕн эрăччен 226 астулра) — Кĕçĕн Азири Селевксен патшалăхĕн пайĕн патши.
- Коммагенăн патшисем:
- Каммангена Теос Антиохĕ I, п.эрч. 70—38 астулра пулнă
- Каммангена Антиохĕ II, п.эрч. 29 вилнĕ.
- Каммагена Антиохĕ III, п.эрч. 12—17 çç. астулра
- Каммагена Антиохĕ IV, 38—72 çç. астулра
- Антиох — Евнăн Сицилири чурасен пĕрремĕш пăлхавĕн ертсе пыраканĕн астури ячĕ
- Антиох (Геракл ывăлĕ) — грек халаплăхĕнчи Аттикăри пĕр филăн эпонимĕ.
- Аскалон Антиохĕ (п.эрч. 130 — п.эрч. 68 тлн.) — авалхи грек философĕ, Пиллĕккĕмĕш Академиин пуçлăхĕ.
- Сиракуз Антиохĕ — авалхи грек историкĕ
- Сицили Антиохĕ — христос тĕнĕшĕн асап тӳснĕскер
- Афин Антиохĕ — философ тата астролог
- Палестин Антиохĕ — VII ĕмĕрте пурăннă мăнах.
- Антиох, Алкивиад чухнехи афинă флочĕн çарпуçĕ
- Антиох Дмитриевич Кантемир (1708—1744) — вырăс сăвăçи
- Православи[2][3] (даты даны по новому стилю): 6 января, 8 марта, 16 апреля, 21 июля, 29 июля.
Антиох, Сири патшисем // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). — СПб.: 1890—1907.