![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6c/Arrhenius2.jpg/640px-Arrhenius2.jpg&w=640&q=50)
Electròlit
From Wikipedia, the free encyclopedia
Un electròlit és una substància química que es dissocia en ions lliures quan es dissol en un dissolvent ionitzant o es fon, produint un medi conductor de l'electricitat.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a1/Conductivity_%28electrolytic%292.jpg/640px-Conductivity_%28electrolytic%292.jpg)
La conductivitat electrolítica és producte del moviment dels ions (positius o cations i negatius o anions), i això la diferencia de la conductivitat deguda als electrons (cas de la conducció en els metalls i en els semiconductors). Són electròlits els àcids (àcid sulfúric, àcid nítric...), les bases (hidròxid de sodi, amoníac...) i les sals (clorur de sodi, nitrat de potassi...). Són no-electròlits els metalls (ferro, coure...) i la majoria de composts covalents (diamant, acetona, benzè...).[1]
El mot «electròlit» prové de l’anglès electrolyte, mot creat el 1834 pel científic anglès Michael Faraday (1791–1867), de electro- (forma prefixada del mot elèctric) i el grec λυτός lytos ‘soluble’.[2]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6c/Arrhenius2.jpg/320px-Arrhenius2.jpg)