From Wikipedia, the free encyclopedia
Slikarstvo (lat. pictura) jedna od osnovnih grana likovnog stvaralaštva, umijeće koje pomoću linija i boja daje na plošnoj podlozi prikaz pojava viđenih u stvarnosti. Za razliku od crteža i grafike, slikarstvo je ona umjetnost koja se izražava u prvom redu pomoću boje. Slikarstvo je likovna umjetnost budući da sliku, koja je produkt slikarstva i djelo slikara, opažamo isključivo čulom vida. Osoba koja se bavi slikarstvom se zove slikar. Slikari mogu, ali ne moraju da koriste isključivo slikarske boje. Umjetničke slike često sadrže razne predmete i/ili prirodne materijale u raznim kombinacijama.
Slikarstvo je važan oblik vizuelne umjetnosti, koji unosi elemente kao što su crtež, kompozicija, gest, naracija i apstrakcija.[1] Slike mogu biti naturalističke i reprezentativne (kao u mrtvoj prirodi i pejzažnom slikarstvu), fotografske, apstraktne, narativne, simbolističke (kao u simbolističkoj umjetnosti ), emotivne (kao u ekspresionizmu) ili političke prirode (kao u artivizmu).
Pigment, u slikarstvu, podrazumjeva obojene čestice koje su usitnjene, suhe i u formi pudera. Pigment daje slikarskim bojama (i svim ostalim bojama ukjlučujući i boju ljudske kože i očiju) boju. Čestice pigmenta se ne rastvaraju u tečnostima ali mogu biti utopljene u tečnosti. Pigmenti se mogu naći u prirodi (u mineralima, stijenama, biljkama) a mogu biti i vještački, fabrikovani sintetičkim putem.
Medij, u slikarstvu, podrazumjeva tečnost u koju je pigment utopljen da bi se dobila slikarska boja. Tečnost može da bude voda (vodene boje), ulje (uljane boje), vosak (enkaustika) i sl. Pod terminom medij se također misli na substancu koju slikar naknadno dodaje slikarskoj boji da promjeni njene osobine. Npr. slikar može da doda određen medij slikarskoj boji da bi je učinio transparentnom ili manje reflektivnom i sl.
Ljepilo, u slikarstvu, podrazumjeva substancu koja se dodaje smjesi pigmenta i medija da bi pigment ostao pričvršćen za podlogu nakon što se medij osuši na podlozi. Medij ujedno može da bude i ljepilo kao što je to slučaj sa uljem u uljanim bojama. Vodene boje npr. sadrže ljepilo koje se rastvara u vodi. Kombinaciju ovih elemenata nazivamo slikarskim tehnikama.
Slikari se bave praktično pigmentima,[2] pa "plavo" za slikara može biti bilo koje od plavih: ftalocijaninsko plavo, prusko plavo, indigo, kobalt plavo, ultramarin itd. Psihološka i simbolička značenja boje nisu, strogo govoreći, sredstva za slikanje. Boje samo doprinose potencijalnom, izvedenom kontekstu značenja, i zbog toga je percepcija slike vrlo subjektivna. Analogija sa muzikom je sasvim jasna - zvuk u muzici (poput C note) je analogan "svjetlu" u slikarstvu, "nijansama" dinamici, a "boja" je slikanju, kao što je specifičan tembar muzičkih instrumenata za muziku. Ovi elementi ne formiraju nužno melodiju (u muzici) sami od sebe; umjesto toga, mogu mu dodati različite kontekste.
Karakteriše je efekt prozirnog vela koji prekriva, tj. zamagljuje čitavu kompoziciju, a postiže se vještim izbjegavanjem oštrih obrisa i graničnih linija. Leonardo da Vinci je bio prvi umjetnik koji je afirmirao tu tehniku.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
